Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

Ευχές Πρωτοχρονιάς για να μην ψάχνετετε τελευταία στιγμή



2014 αστέρια να σου χαρίσουν την λάμψη τους και 2013 φλόγες να κάψουν ότι σε εμπόδιζε να ορθοποδήσεις.

 
Αν το 2014 ήταν πλανήτης, να είναι ο ήλιος για να κάψει το κακό. Αν ήταν στοιχείο της φύσης να είναι νερό για να σβήσει την φωτιά που άναψε το 2013, και αν ήταν ευχή τότε να είναι η ευτυχία στην ζωή όλων σας.

 
Άνοιξε εσύ την πόρτα σου, στάσου και προσευχήσου. Δεν θα τον δεις μα θά’ναι εκεί στο πλάι σου, μαζί σου.
 
 
Ευχόμαστε σε εσένα και την οικογένειά σου, η καινούργια χρονιά να είναι πλούσια σε ευτυχία και πάμφτωχη σε κακές στιγμές.

 
Και αν δεν γευτείς τα δώρα του κοίταξε στην ψυχή σου και ένα πλατύ χαμόγελο θα έχει η μορφή σου.
Καλές γιορτές. Πολλά φιλιά.

 
Μην ψάχνεις το γιατί και μην πιστεύεις κανένα. Ο Άη Βασίλης έρχεται πάντα για τον καθένα.

 
Να τα πω; … Με 1 γέλιο κι 1 δάκρυ με απέραντη αγάπη εύχομαι οι φετινές γιορτές να ναι όπως τις θες! Χρόνια Πολλά!
 
 
Ο νέος χρόνος να σου κλείσει ραντεβού με την Ευτυχία, τη Νίκη, τη Χαρά, την Αγάπη, την Ελπίδα ή την Αρετή και να πάρει μαζί του την δεσποινίδα Μοναξιά που ήταν πιστή σου σύντροφος ως τώρα.
 
 
Όλα τα θέλω σου να πραγματοποιηθούν με την καινούργια χρονιά και η κάθε μέρα της να κυλά με υγεία και ευτυχία.
 
Σου εύχομαι μέσα απ” την καρδιά μου μια χρονιά διαφορετική με 2014 πόρτες ανοιχτές προς την επιτυχία.

Του Αϊ Βασίλη η καρδιά θ” ακούγετε παντοτινά. Μην έχεις απορία! Αν σταματήσει να χτυπά θ” αλλάξω μπαταρία!

Χαρούμενη, δημιουργική, γεμάτη όνειρα, μηνύματα, προκλήσεις Νέα Χρονιά με όμορφες & ξεχωριστές στιγμές! Χρώματα, ήχοι, μουσικές & αρώματα να ομορφαίνουν την κάθε μας μέρα!

Χρόνια Πολλά! Σου εύχομαι η νέα χρονιά να είναι καλύτερη απ’ αυτήν που φεύγει και να ‘σαι πάντα καλά.. 
 

2 περιστέρια να’ ρθουνε να φέρουνε ευχές

0 λοι σας να γιορτάσετε με γέλια και χαρές.

1 όμορφο ξεκίνημα να έχει η χρονιά

4 χιλιάδες όνειρα να βγουν αληθινά.


Πριν ο ήλιος δύσει για το 2013,
πριν οι αναμνήσεις χαθούν,
πριν τα τηλεφωνικά δίκτυα μπλοκάρουν,
πριν μεθύσω και χάσω το κινητό μου
σου εύχομαι ολόψυχα καλή χρόνια!
να’ χουμε λεφτά, χαράτσια να πληρώνουμε 
και τα ατελείωτα χρέη να να ξεχρεώνουμε


Εύχομαι για το χρόνο αυτό
μόνο χαρές να ζήσεις
τόσο πολλές που να μπορεί
και σ΄άλλους να χαρίσεις.
 
 
 Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά,
χίλιες ευχές χαρίζω
σ’ ανθρώπους που τους αγαπώ
και τους υπολογίζω.
 
 
  Σου εύχομαι χιλιες χαρές
να φέρει ο νέος χρόνος,
για να μη βρίσκει αφορμές
να σου σημώνει ο πόνος
 
 
 Τώρα που άλλαξε η χρονιά
και ευχές ο κόσμος δίδει,
εύχομαι κάθε ονειρο
αληθινό να γίνει
 
 
Read more »

Ξεμείνατε από αναπτήρα;




Μία πατάτα θα σας… ανάψει φωτιές! Ένα απλό αλλά εντυπωσιακό πείραμα φυσικής.
Για να ανάψετε φωτιά θα χρειαστείτε μια πατάτα, λίγο αλάτι, λίγη οδοντόκρεμα, δύο καλώδια και… δέκα λεπτά από το χρόνο σας.
 
 
 
 
Πηγή: http://perierga.gr
Read more »

Ο Πούτιν πρόσωπο της χρονιάς για τους Times


Μια από τις μεγαλύτερες εφημερίδες της Βρετανίας, οι Times, ως άνδρα της χρονιάς, επέλεξε τον Βλαντιμίρ Πούτιν.

Η εφημερίδα τον βράβευσε επειδή κατάφερε να επαναφέρει τη Μόσχα στο παγκόσμιο προσκήνιο.
Επιπλέον, ο Ρώσος πρόεδρος έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην κρίση με τη Συρία, αφού με την πρότασή του για καταστροφή των συριακών χημικών όπλων, απετράπη πόλεμος στη Μέση Ανατολή.

Η πρόταση Πούτιν για διάλογο απεδείχθη σωτήρια για τη Μέση Ανατολή, αναφέρουν οι Times, προσθέτοντας ότι έτσι έγινε ξανά σημαντικός παίκτης στην περιοχή.

Εκτός όμως από τα θετικά, η εφημερίδα επισημαίνει και την αδυναμία του Ρώσου προέδρου στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας στην περιοχή του Καυκάσου, με αφορμή και τα τελευταίες αιματηρές επιθέσεις.
 
 
Read more »

13χρονη Ελληνίδα η παγκόσμια πρωταθλήτρια στο σκάκι



Μόνο 13 χρονών είναι και κατάφερε να γίνει παγκόσμια πρωταθλήτρια στο σκάκι! Χάρη στη Σταυρούλα Τσολακίδου, από την Καβάλα, μετά από 14 χρόνια η Ελλάδα βρέθηκε ξανά στην πρώτη θέση!

Το 1999 στο Ερεβάν της Αρμενίας η Μαρία Κουβάτσου έκανε για πρώτη φορά πραγματικότητα το όνειρο πολλών Ελλήνων και Ελληνίδων που παίζουν κορυφαίο σκάκι με διεθνείς επιτυχίες. Έγινε παγκόσμια πρωταθλήτρια στις σκακίστριες μέχρι 20 ετών.

Τη σκυτάλη φαίνεται πως πήρε η ταλαντούχα σκακίστρια του Σκακιστικού Ομίλου Καβάλας, Σταυρούλα Τσολακίδου, αφού ολοκλήρωσε το παγκόσμιο πρωτάθλημα που διεξήχθη στο Αλ Αϊν των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων με εννέα βαθμούς σε έντεκα αγώνες (οκτώ νίκες, δύο ισοπαλίες και μία ήττα).

Συγκέντρωσε τόσους βαθμούς όσους ακριβώς χρειαζόταν για να αφήσει πίσω της την Ουζμπέκα Αμπντουσατόροβα, που συγκέντρωσε επίσης εννέα βαθμούς αλλά βγήκε δεύτερη με το κριτήριο ισοβαθμίας, και άλλες 124 αθλήτριες από 63 χώρες!
 
 
Read more »

Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

Ιδιοφυΐες που Άλλαξαν τον Κόσμο Αρχιμήδης


Αυτά δεν θα τα ακούσετε ούτε στα Ελληνικά πανεπιστήμια, ενώ θα έπρεπε να διδάσκονται στα παιδάκια στο δημοτικό. Η Επιστήμη σήμερα θα ήτανε πιο εξελιγμένη εάν δεν είχαν χαθεί τα έργα του Αρχιμήδη. Είναι περιτό να πώ πως το ελληνικό κράτος δεν είναι ούτε καν θεατής σε αυτές τις εξελίξεις, ενώ το έργο ανήκει ναι μεν στο κόσμο, αλλά στον Ελληνισμό πρωτίστος. Αυτή είναι μια κληρονομιά που ο κάθε Έλλην δικαιούται και έχει υποχρέωση να ερευνήσει. Πώς να πάει ο ελληνισμός μπροστά αφού την κληρονομιά του την μελετούν πρώτα οι ξένοι και εμείς βλέπουμε τριγύρω σαν χαζοί;
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Read more »

Η Γέννησίς σου, Χριστέ ο Θεός ημών


Η Γέννησίς σου, Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως· εν αυτή γαρ οι τοις άστροις λατρεύοντες, υπό αστέρος εδιδάσκοντο, σε προσκυνείν, τον Ήλιον της δικαιοσύνης, και σε γινώσκειν εξ ύψους ανατολήν, Κύριε δόξα Σοι.



(Απόδοση στα Νέα Ελληνικά)

Η Γέννησή σου, Χριστέ, Θεέ μας, ανέτειλε στον κόσμο το φως της γνώσεως, διότι μ΄ αυτήν εκείνοι που λατρεύουν τα άστρα διδάχτηκαν από αστέρι να προσκυνούν Εσένα, τον Ήλιο της δικαιοσύνης, και Σένα να γνωρίζουν, τη σταλμένη από τα ύψη ανατολή. Κύριε, δόξα σε Σένα.


Πηγή: http://talantoblog.blogspot.gr
Read more »

Η γεννηση του Χριστου-Παιδικο παραμυθι

Read more »

Tο «Jingle Bells» στα αρχαία ελληνικά από καθηγητή της Οξφόρδης!



Σύμφωνα με τη Lifo, ο καθηγητής Christopher Pellins (που από το 2003 έχει την Έδρα Regius των Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης), ο οποίος έχει άρτια γνώση των αρχαίων ελληνικών και μπόλικη φαντασία, απέδωσε στα αρχαία το γνωστό χριστουγεννιάτικο τραγουδάκι.

 
Πηγή: http://www.pygmi.gr
Read more »

Μια θέση στον παράδεισο


Χρόνια πριν ζούσε στη Βορειοανατολική Βραζιλία ένα πολύ φτωχό ζευγάρι, που είχε μονάχα μία κότα. Με πολλές στερήσεις, συντηρούνταν από τα αβγά της.

Κάποτε λοιπόν, την παραμονή των Χριστουγέννων, το ζώο πέθανε. Ο άντρας, που είχε μονάχο μερικά σεντάβος, αλλά δεν αρκούσαν για να αγοράσει τρόφιμα για το δείπνο της βραδιάς, πήγε να ζητήσει τη βοήθεια του εφημέριου του χωριού.

Αντί να τον βοηθήσει, ο εφημέριος του είπε μονάχα:
«Όταν ο θεός κλείνει μια πόρτα, ανοίγει ένα παράθυρο. Αφού τα χρήματα σου δεν φτάνουν σχεδόν για τίποτα, γύρνα στο παζάρι και αγόρασε το πρώτο πράγμα που θα σου προσφέρουν. Εγώ ευλογώ αυτήν την αγορά και, καθώς την ημέρα των Χριστουγέννων συμβαίνουν θαύματα, κάτι θα σου αλλάξει τη ζωή για πάντα».

Παρόλο που δεν ήταν σίγουρος ότι αυτή ήταν η καλύτερη λύση, ο άντρας γύρισε στο παζάρι. Ένας έμπορος τον είδε να τριγυρίζει εδώ κι εκεί και τον ρώτησε τί έψαχνε. «Δεν ξέρω. Έχω ελάχιστα χρήματα και ο ιερέας μου είπε να αγοράσω τα πρώτο πράγμα που θα μου προσφέρουν».

Ο έμπορος ήταν ζάπλουτος, ωστόσο ποτέ δεν άφηνε ευκαιρία για κέρδος να πάει χαμένη. Πήρε αμέσως τα χρήματα, έγραψε κάτι βιαστικά σ' ένα χαρτί και το έδωσε στον άντρα.

«Ο πατέρας έχει δίκιο! Καθώς ήσουν πάντα καλός άνθρωπος, σου πουλάω τη θέση μου στον Παράδεισο, σήμερα, αυτή τη γιορτινή μέρα! Να, ορίστε και το συμβόλαιο!»

Ο άντρας πήρε το χαρτί και απομακρύνθηκε, ενώ ο έμπορος ήταν γεμάτος περηφάνια που είχε πετύχει άλλη μία καλή εμπορική συναλλαγή. Το ίδιο βράδυ, καθώς ετοιμαζόταν για το δείπνο στο σπίτι του που ήταν γεμάτο υπηρέτες, αφηγήθηκε το περιστατικό στη γυναίκα του, προσθέτοντας ότι είχε καταφέρει να γίνει πολύ πλούσιος χάρη σ' αυτήν του την ικανότητα να σκέφτεται γρήγορα.

«Ντροπή!» είπε η γυναίκα του. «Να κάνεις κάτι τέτοιο τη μέρα της γέννησης του Χριστού! Πήγαινε στο σπίτι του ανθρώπου αυτού και πάρε πίσω το χαρτί, αλλιώς μην ξαναπατήσει το πόδι σου εδώ!».

Τρομαγμένος από την οργή της συζύγου του, ο έμπορος αποφάσισε να υπακούσει. Μετά από μεγάλη αναζήτηση κατάφερε να βρει το σπίτι του ανθρώπου.

Μπαίνοντας μέσα, είδε το ζευγάρι καθισμένο σ” ένα άδειο τραπέζι με το χαρτί στη μέση. «Ήρθα γιατί έκανα λάθος», είπε. «Πάρε τα χρήματα σου και δώσε μου πίσω αυτό που σου πούλησα». «Δεν κάνατε λάθος», απάντησε ο φτωχός. «Εγώ ακολούθησα τη συμβουλή του ιερέα και ξέρω ότι έχω κάτι ευλογημένο». «Είναι μονάχα ένα χαρτί, κανείς δεν μπορεί να πουλήσει τη θέση του στον Παράδεισο, Αν θέλεις, θα σου δώσω τα διπλά για να μου το δώσεις πίσω».

Ο φτωχός, όμως, δεν ήθελε να το πουλήσει, γιατί πίστευε στα θαύματα. Σιγά-σιγά ο έμπορος άρχισε να ανεβάζει την προσφορά του, μέχρι που έφτασε τα δέκα χρυσά νομίσματα.

«Δε θα μου κάνουν τίποτα», είπε ο φτωχός. «Πρέπει να εξασφαλίσω μια πιο αξιοπρεπή ζωή στη γυναίκα μου και γι” αυτό χρειάζονται εκατό χρυσά νομίσματα. Αυτό το θαύμα περιμένω σήμερα που είναι παραμονή Χριστουγέννων».

Απελπισμένος, γνωρίζοντας ότι, αν αργούσε λίγο ακόμα, κανείς στο σπίτι του δεν θα καθόταν στο τραπέζι ούτε θα πήγαινε στη Λειτουργία της παραμονής των Χριστουγέννων, ο έμπορος πλήρωσε τελικά τα εκατό νομίσματα και πήρε πίσω το χαρτί. Για το φτωχό ζευγάρι το θαύμα είχε πραγματοποιηθεί. Για τον έμπορο είχε εκπληρωθεί η επιθυμία της γυναίκας του. Εκείνη όμως ήταν γεμάτη αμφιβολίες: Μήπως είχε φερθεί πολύ σκληρά στον σύζυγο της;

Αμέσως μετά τη Λειτουργία πλησίασε τον εφημέριο και του αφηγήθηκε την ιστορία:
«Πάτερ, ο άντρας μου συνάντησε έναν άνθρωπο, στον οποίο εσείς είχατε προτείνει να αγοράσει το πρώτο πράγμα που θα του πρόσφεραν. Προσπαθώντας να κερδίσει εύκολα χρήματα, έγραψε σ' ένα χαρτί ότι του πουλούσε τη θέση του στον Παράδεισο. Εγώ του είπα ότι δεν είχε δείπνο στο σπίτι μας απόψε αν δεν κατάφερνε να πάρει πίσω αυτό το χαρτί κι εκείνος τελικά αναγκάστηκε να πληρώσει εκατό χρυσό νομίσματα. Μήπως υπερέβαλα; Μήπως μία θέση στον Παράδεισο δεν αξίζει τόσο πολύ;»

«Κατ' αρχάς, ο σύζυγός σου έχει το περιθώριο να φανεί γενναιόδωρος στη σημαντικότερη μέρα της Χριστιανοσύνης. Επίσης, έγινε όργανο του θεού για να πραγματοποιηθεί ένα θαύμα. Για ν' απαντήσω όμως στην ερώτηση σου, όταν πούλησε τη θέση του στον ουρανό μονάχα για λίγα νομίσματα, η θέση αυτή δεν άξιζε ούτε καν τόσα. Όταν όμως αποφάσισε να την αγοράσει για εκατό νομίσματα μονάχα για να δώσει χαρά στη γυναίκα που αγαπάει, μπορώ να σου εγγυηθώ ότι τώρα αξίζει πολύ περισσότερα».
 
 
Read more »

Η γριά και ο χάρος


Μια φορά ήταν μια γριά και κάθε πρωί έβγαινε στο δάσος και μάζευε ξύλα για τη φωτιά της και χορταράκια, για να φάει.
Καθώς γύριζε μια μέρα φορτωμένη στον ώμο τα ξύλα και στην ποδιά της τα χόρτα, στο δρόμο συναντάει τον χάροντα.

- Γεια και χαρά σου, χάροντα, του λέει, για ποιόν με το καλό;
- Για του λόγου σου θειά, της λέει ο χάροντας. Άντε, ετοιμάσου να σε πάρω.
- Τώρα, του λέει, να πάω σπίτι να ξεφορτωθώ και να ετοιμασθώ. Και για να 'χω καλό ρώτημα, σαν πώς θέλεις να ετοιμασθώ;
- Όπως θέλεις εσύ, απαντάει ο χάροντας.
Τότε η γριά πηγαίνει στο σπίτι, ανάβει το τζάκι και βάζει να βράσει τα χόρτα. Ύστερα έπιασε να ζημώσει ψωμιά, έφτιαξε και κουλούρια για συγχώρεση. Ύστερα έστρωσε τραπέζι και περίμενε να ψηθούν τα ψωμιά.

Τότε παρουσιάσθηκε ο χάροντας και τη ρωτάει:
- Ε, ετοιμάστηκες θειά;
- Περιμένω γιε μου να βράσουν τα χόρτα, να ξεφουρνίσω το ψωμί και να φάμε. Δεν κάθεσαι και του λόγου σου να φας μαζί μου;
- Μα δεν μ' έχεις κακία θειά, πού θα σου πάρω την ψυχή;
- Μπα, γιατί να σου 'χω κακία. Όπου την πας την ψυχή μου, θα 'ρχομαι κι εγώ μαζί.
- Και το κορμάκι σου, που θα τ' αφήσεις εδώ; ξαναρωτάει ο χάροντας.
- Ε, αυτό είναι δική μου υπόθεση, απαντάει η γριά. Εγώ θα το παραδώσω στον Θεό και θα μου το φυλάει. Είδες πού βάζομε σταυρό πάνω απ' τα μνήματα;

Απάνω στην ώρα έβρασαν και τα χόρτα, μύρισε και το ψωμί στο φούρνο και η γριά κατέβασε το φαΐ, ξεφούρνισε κι έβαλε στο τραπέζι δυο πιάτα χόρτα και κάμποσες φέτες ψωμί.

Ο χάροντας όμως φαίνονταν στενοχωρημένος και δεν ήθελε να φάει.

- Δεν μου κάνει κέφι να παίρνω ανθρώπους, πού δεν κλαίνε, λέει στη γριά.
- Και δεν μου λες κι εμένα το λόγο; λέει η γριά. Τι σημασία έχει αν κλαίνε ή όχι;
- Όταν κλαίνε και θρηνούνε, μόνο τότε είναι δικοί μου και τούς πάω στην κόλαση. Όταν είναι ευχαριστημένοι και ήσυχοι, μου τούς παίρνει ο Θεός και τούς πάει ίσια στον Παράδεισο.
- Γι' αυτό κι έχεις κακό όνομα, του λέει η γριά. Φάε λίγο να ζεσταθεί η ψυχή σου, να κάνεις το σταυρό σου, μήπως και πάψεις να κολάζεις τον κόσμο.

Τότε ο χάροντας έσκασε απ' το κακό του, πετιέται επάνω και φεύγει λέγοντας.
- Εσένα έτσι κι έτσι χαμένη σ' έχω. Τι κάθομαι και χασομερώ μαζί σου.

Έτσι έφυγε ο χάροντας κι η γριά ζει ακόμα και ποιος ξέρει πόσο ακόμα θα ζει και θα 'ναι και ευχαριστημένη και καλόγνωμη.
 
 
Read more »

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΠΕΡΙ ΠΡΩΤΕΙΟΥ


Σε συνέχεια του θέματος του "Αγιορείτικου βήματος" περί της θέσης της Συνόδου της Ρωσικής Εκκλησίας για τον Οικουμενικό Πατριάρχη και την "υπεροχή της τιμής , όχι της εξουσίας" παραθέτουμε σήμερα την επίσημη μετάφραση ολόκληρου του κειμένου του Πατριαρχείου Μόσχας περί πρωτείου σε παγκόσμιο επίπεδο εντός της Εκκλησίας.

Το κείμενο υιοθετήθη υπό της Ιεράς Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας κατά τη συνεδρία της 25-26 Δεκεμβρίου 2013 (Πρακτικά № 157).

Πολλάκις ανέκυπτε το θέμα πρωτείου σε παγκόσμιο επίπεδο εντός της Εκκλησίας κατά τη διάρκεια των εργασιών της Διεθνούς Μικτής Επιτροπής επί του Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Η Ιερά Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας με απόφαση της 27ης Μαρτίου 2007 ανέθεσε την εξέταση του θέματος στη Συνοδική Θεολογική Επιτροπή προκειμένου να εκπονηθεί η επίσημη θέση του Πατριαρχείου Μόσχας (Πρακτικά № 26). Εν τῳ μεταξύ στη συνεδρία της 13ης Οκτωβρίου 2007 της Μικτής Επιτροπής στη Ραβέννα, απουσίᾳ της αντιπροσωπείας της Ρωσικής Εκκλησίας και άνευ γνώμης αυτῆς, υιοθετήθη κείμενο υπό τον τίτλο «Εκκλησιολογικαί και κανονικαί συνέπειαι της μυστηριακής φύσεως της Εκκλησίας». Αφού εξέτασε το κείμενο της Ραβέννας, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας δεν απεδέχθη το μέρος εκείνο, όπου γίνεται λόγος περί συνοδικότητας και πρωτείου επί του παγκοσμίου επιπέδου εντός της Εκκλησίας. Εφόσον το κείμενο της Ραβέννας διακρίνει μεταξύ τριών επιπέδων εκκλησιαστικής διοικήσεως, δηλονότι του τοπικού, του επαρχιακού και του παγκοσμίου, η ως κάτω θέση του Πατριαρχείου Μόσχας περί πρωτείου επί του παγκοσμίου επιπέδου εντός της Εκκλησίας εξετάζει το θέμα αυτό επίσης σε τρία επίπεδα.

1. Στην Αγία του Χριστού Εκκλησία το πρωτείο κατά πάντα ανήκει στην Κεφαλή της τον Κύριο και Σωτήρα ημών Ιησού Χιρστό, Υιό του Θεού και Υιό του Ανθρώπου. Κατά τον Άγιον Απόστολο Παύλο, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ἐστιν ἡ κεφαλὴ τοῦ σώματος, τῆς ἐκκλησίας· ὅς ἐστιν ἀρχή, πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν, ἵνα γένηται ἐν πᾶσιν αὐτὸς πρωτεύων (Κολ. 1,18).
Κατά την αποστολική διδασκαλία, ὁ Θεὸς τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ὁ πατὴρ τῆς δόξης, ἐγείρας αὐτὸν ἐκ νεκρῶν, ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ αὐτοῦ ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ὑπεράνω πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας καὶ δυνάμεως καὶ κυριότητος καὶ παντὸς ὀνόματος ὀνομαζομένου οὐ μόνον ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ μέλλοντι…καὶ αὐτὸν ἔδωκε κεφαλὴν ὑπὲρ πάντα τῇ ἐκκλησίᾳ, ἥτις ἐστὶ τὸ σῶμα αὐτοῦ (Εφ. 1, 17-23).
Η Εκκλησία, ούσα επί της γης, δεν είναι μόνο η κοινωνία των εις Χριστόν πιστευόντων, αλλά και ο Θεανθρώπινος οργανισμός: Υμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους (Α΄Κορ. 12,27).
Συνεπώς, οι ποικίλες μορφές του πρωτείου στην Εκκλησία εν τῃ ιστορική της πορεία σε αυτό τον κόσμο, είναι επουσιώδεις σε σχέση με το αιώνιο πρωτείο του Χριστού ως Κεφαλής της Εκκλησίας, διά του Οποίου ο Θεός Πατήρ ἀποκαταλλάσσει τὰ πάντα εἰς αὐτόν, εἰρηνοποιών δι’ αὐτοῦ εἴτε τὰ ἐπὶ τῆς γῆς εἴτε τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς (Κολ. 1,20). Το πρωτείο στην Εκκλησία πρέπει να είναι κυρίως διακονία καταλλαγής, αποβλέπουσα στη διασφάλιση της αρμονίας, συμφώνως προς τον Απόστολο, ο οποίος καλεί τηρεῖν τὴν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης (Εφ. 4,3).

2. Το πρωτείο όπως και η συνοδικότητα, στην εν τῳ αιώνι τούτῳ Εκκλησία του Χριστοῦ, είναι απο τις θεμελιώδεις αρχές της δομής της. Σε διάφορα επίπεδα της υπάρξεως της Εκκλησίας το ιστορικώς διαμορφωθέν πρωτείο έχει διαφορετική φύση και διαφορετικές πηγές. Αυτά τα επίπεδα είναι: (1) η επισκοπή, (2) η Αυτοκέφαλος Τοπική Εκκλησία και (3) η ανά την Οικουμένη Εκκλησία.

(1) Σε επίπεδο της επισκοπής το πρωτείο ανήκει στον Επίσκοπο. Το πρωτείο του Επισκόπου στην ιδίαν αυτού επισκοπή έχει σταθερά θεολογικά και κανονικά ερείσματα, τα οποία ανάγονται στην εποχή της πρωτοχριστιανικής Εκκλησίας. Συμφώνως προς τη διδασκαλία του Αποστόλου Παύλου, τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον ἔθετο τους Επισκόπους ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος (Πραξ. 20,28). Η διά της χειροτονίας[1] μεταδιδόμενη αποστολική διαδοχή αποτελεί πηγή πρωτείου του Επισκόπου στην ιδίαν αυτού Επισκοπή.

Το επισκοπικό λειτούργημα είναι το εκ των ων ουκ άνευ θεμέλιο της Εκκλησίας: «Ο Επίσκοπος είναι εν τῃ Εκκλησίᾳ και η Εκκλησία είναι εν τῳ Επισκόπῳ και όποιος δεν είναι μεθ΄ Επισκόπου ευρίσκεται εκτός Εκκλησίας» (ιερομάρ. Κυπριανού Καρθαγένης[2]). Ο ιερομάρτυς Ιγνάτιος ο Θεοφόρος παρομοιάζει το πρωτείο του Επισκόπου εν τῃ Επισκοπή αυτοῦ με την ηγεμονία του Θεού: «Παραινῶ, ἐν ὁμονοίᾳ θεοῦ σπουδάζετε πάντα πράσσειν, προκαθημένου τοῦ ἐπισκόπου εἰς τόπον θεοῦ καὶ τῶν πρεσβυτέρων εἰς τόπον συνεδρίου τῶν ἀποστόλων, καὶ τῶν διακόνων τῶν ἐμοὶ γλυκυτάτων πεπιστευμένων διακονίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὃς πρὸ αἰώνων παρὰ πατρὶ ἦν καὶ ἐν τέλει ἐφάνη» (Προς Μαγνησιείς, ΣΤ΄).
Εν τῃ εκκλησιαστική αυτοῦ περιοχή ο Επίσκοπος κατέχει την πληρότητα της μυστηριακής, της διοικητικής και της διδακτικής αυθεντίας. Διδάσκει ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος: «Μηδεὶς χωρὶς τοῦ ἐπισκόπου τι πρασσέτω τῶν ἀνηκόντων εἰς τὴν ἐκκλησίαν. ἐκείνη· βεβαία εὐχαριστία ἡγείσθω, ἡ ὑπὸ ἐπίσκοπον οὖσα ἢ ᾧ ἂν αὐτὸς ἐπιτρέψῃ…οὐκ ἐξόν ἐστιν χωρὶς τοῦ ἐπισκόπου οὔτε βαπτίζειν οὔτε ἀγάπην ποιεῖν· ἀλλ ̓ ὃ ἂν ἐκεῖνος δοκιμάσῃ, τοῦτο καὶ τῷ· θεῷ· εὐάρεστον, ἵνα ἀσφαλὲς ᾖ καὶ βέβαιον πᾶν ὃ πράσσετε (Προς Σμυρναίους Η΄).

Εν τῃ Ευχαριστίᾳ με τον πλέον έντονο τρόπο φανερούται η μυστηριακή αυθεντία του Επισκόπου. Εν τῃ τελέσει αυτής ο Επίσκοπος είναι εικών του Χριστού, εκπροσωπών μεν την Εκκλησία των πιστών ενώπιον του Θεού και Πατρός, και ευλογών δε τους πιστούς και ανατρέφων αυτούς δι΄αληθινού πνευματικού βρώματος και πόματος του Μυστηρίου της Ευχαριστίας. Ως κεφαλή της επισκοπής του ο Επίσκοπος προΐσταται του συλλείτουργου, χειροτονεί και διορίζει κληρικούς σε εκκλησιαστκές ενορίες, παρέχων άδεια διά την τέλεση της Ευχαριστίας και λοιπών Μυστηρίων και ιεροπραξιών.

Η διοικητική αυθεντία του Επισκόπου εκδηλούται στην υποταγή σε αυτόν των κληρικών, των μοναχών και των λαϊκών της επισκοπής, των ενοριών και των Ιερών Μονών (εκτός σταυροπηγιακών) καθώς και των διαφόρων ιδρυμάτων της επισκοπής (εκπαιδευτικών, φιλανθρωπικών κλπ.). Ο Επίσκοπος είναι εκείνος ο οποίος εκδικάζει υποθέσεις εκκλησιαστικών παραβάσεων. Οι Αποστολικοί Κανόνες αναφέρουν: «Πάντων τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων ὁ ἐπίσκοπος ἐχέτω τὴν φροντίδα, καὶ διοικείτω αὐτά» (Κανών ΛΗ΄), «Οἱ πρεσβύτεροι, καὶ οἱ διάκονοι, ἄνευ γνώμης τοῦ ἐπισκόπου μηδὲν ἐπιτελείτωσαν· αὐτὸς γὰρ ἐστὶν ὁ πεπιστευμένος τὸν λαὸν τοῦ Κυρίου, καὶ τὸν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν αὐτῶν λόγον ἀπαιτηθησόμενος» (Κανών ΛΘ΄).

(2) Σε επίπεδο της Τοπικής Αυτοκεφάλου Εκκλησίας το πρωτείο ανήκει στον Επίσκοπο, ο οποίος εκλέγεται Προκαθήμενος της Τοπικής Εκκλησίας υπό της Συνόδου των Επισκόπων αυτής[3]. Συνεπῶς, η εκλογή υπό της εχούσης την πληρότητα της εκκλησιαστικής αυθεντίας Συνελεύσεως (ή της Ιεράς Συνόδου) του πρώτου Επισκόπου αποτελεί πηγή πρωτείου σε επίπεδο της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας. Το πρωτείο αυτό έχει σταθερά κανονικά ερείσματα, τα οποία ανάγονται στην εποχή των Οικουμενικών Συνόδων.
Η αυθεντία του Προκαθημένου σε μια Τοπική Αυτοκέφαλο Εκκλησία διαφέρει από την αυθεντία του Επισκόπου στην εκκλησιαστική του περιοχή: πρόκειται για την αυθεντία του πρώτου μεταξύ ίσων Επισκόπων. Ασκεί τη διακονία του πρώτου συμφώνως προς την κοινή κανονική παράδοση της Εκκλησίας, όπως εκφράζεται στον ΛΔ΄ Αποστολικό Κανόνα: «Τοὺς ἐπισκόπους ἑκάστου ἔθνους εἰδέναι χρή τὸν ἐν αὐτοῖς πρῶτον, καὶ ἠγεῖσθαι αὐτὸν ὡς κεφαλήν, καὶ μηδὲν τι πράττειν ἄνευ τῆς ἐκείνου γνώμης· ἐκεῖνα δὲ μόνα πράττειν ἕκαστον, ὅσα τῇ αὐτοῦ παροικίᾳ ἐπιβάλλει, καὶ ταῖς ὑπ’ αὐτὴν χώραις. Ἀλλὰ μηδὲ ἐκεῖνος ἄνευ τῆς πάντων γνώμης ποιείτω τι. Οὕτω γὰρ ὁμόνοια ἔσται, καὶ δοξασθήσεται ὁ θεός, διὰ Κυρίου, ἐν ἁγίῳ Πνεύματι· ὁ Πατήρ, καὶ ὁ Υἱός, καὶ τὸ ἅγιον Πνεῦμα».

Οι αρμοδιότητες του Προκαθημένου της Τοπικής Αυτοκεφάλου Εκκλησίας καθορίζονται από τη Συνέλευση (Σύνοδο) και κατοχυρώνονται στον Καταστατικό Χάρτη. Ο Προκαθήμενος της Τοπικής Αυτοκεφάλου Εκκλησίας είναι Πρόεδρος της Συνελεύσεως (ή της Συνόδου) αυτής. Τοιουτοτρόπως ο Προκαθήμενος εν τῃ Τοπική Αυτοκεφάλῳ Εκκλησία δεν έχει τη μονοπρόσωπη εξουσία, αλλά τη διοικεί συνοδικώς σε συνεργασία με τους υπόλοιπους Επισκόπους[4].

(3) Σε επίπεδο της Οικουμενικής Εκκλησίας ως κοινότητας των κατά τόπους Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, διά της κοινής ομολογίας πίστεως ενωμένων εν μία οικογενείᾳ και τελούντων εν τῃ μυστηριακή μετ΄αλλήλων κοινωνίᾳ, το πρωτείο καθορίζεται συμφώνως προς την παράδοση των Ιερών Διπτύχων και ειναι πρωτείο τιμής. Η παράδοση αυτή ανάγεται στους κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων (Γ΄ της Β΄ Οικουμενικής, ΚΗ΄ της Δ΄ Οικουμενικής και ΛΣΤ΄ της ΣΤ΄ Οικουμενικής) και επιβεβαιούται κατά τη διάρκεια της εκκλησιαστικής ιστορίας από τις πράξεις των Συνόδων των επιμέρους Τοπικών Εκκλησιών καθώς και από τη λειτουργική πράξη της μνημονεύσεως των Προκαθημένων των λοιπών κατά τόπους Εκκλησιών από τον Προκαθήμενο εκάστης Αυτοκεφάλου Εκκλησίας συμφώνως προς την κατάταξή των στα Ιερά Δίπτυχα.

Άλλαζε η κατάταξη αυτή κατά τη διάρκεια της ιστορίας. Την πρώτη χιλιετία της εκκλησιαστικής ιστορίας το πρωτείο τιμής ανήκε στο θρόνο της Ρώμης[5]. Μετά τη διακοπή της ευχαριστιακής κοινωνίας μεταξύ Ρώμης και Κωνσταντινουπόλεως το δεύτερο ήμισυ του ΙΑ΄ αιώνος τα πρωτεία στην Ορθόδοξη Εκκλησία περιήλθαν στον επόμενο κατά σειρά Ιερών Διπτύχων θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως. Έκτοτε έως και σήμερα τα πρωτεία τιμής σε παγκόσμιο επίπεδο στην Ορθόδοξη Εκκλησία ανήκουν στον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως ως πρώτο μεταξύ ίσων Προκαθημένων των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Σε επίπεδο της ανά την Οικουμένη Εκκλησίας είναι η παγιωθείσα στα Ιερά Δίπτυχα και αναγνωρισμένη υφ’όλων των κατά τόπους Αυτοκεφάλων Εκκλησιῶν κανονική παράδοση της Εκκλησίας η οποία αποτελεί πηγή πρωτείου τιμής. Το περιεχόμενο του πρωτείου τιμής σε παγκόσμιο επίπεδο δεν καθορίζεται από τους κανόνες των Οικουμενικών ή Τοπικών Συνόδων. Οι κανόνες επί των οποίων στηριζονται τα Ιερά Διπτυχα, δεν παρέχουν σε πρώτο (ο οποίος την εποχή των Οικουμενικών Συνόδων ήταν Επίσκοπος Ρώμης) κάποιες εξουσιαστικές αρμοδιότητες εντός πλαισίων της καθόλου Εκκλησίας[6].

Οι εκκλησιολογικές αλλοιώσεις, διά των οποίων στον πρώτο επί του παγκοσμίου επιπέδου αποδίδονται διοικητικές λειτουργίες, χαρακτηριστικές του πρώτου σε υπόλοιπα επίπεδα της εκκλησιαστικής οργανώσεως, στην πολεμική φιλολογία της δευτέρας χιλιετίας απέκτησαν την ονομασία του «Παπισμού».

3. Επειδή είναι διαφορετική η φύση του πρωτείου σε διάφορα επίπεδα της εκκλησιαστικής δομής (σε τοπικό, σε επαρχιακό και σε παγκόσμιο), δεν ταυτίζονται οι λειτουργίες του πρώτου σε διάφορα επίπεδα και είναι αδύνατο να μεταφερθούν από ένα επίπεδο σε άλλο.

Η μεταφορά των λειτουργιών του πρώτου από το επίπεδο επισκοπής σε παγκόσμιο επίπεδο, επί της ουσίας σημαίνει την αναγνώριση ενός ιδιαίτερου είδους λειτουργήματος, δηλονότι εκείνου του «Παγκοσμίου Αρχιερέως», ο οποίος κατέχει την πληρότητα της διδακτικής και διοικητικής αυθεντίας στην ανά την Οικουμενική Εκκλησία. Η αναγνώριση τοιαύτη διά της καταργήσεως της μυστηριακής ισότητος των Επισκόπων, συνεπάγεται την εμφάνιση μιας δικαιοδοσίας του Παγκοσμίου Πρωθιεράρχου, την οποία ούτε οι ιεροί κανόνες δεν αναφέρουν, αλλά ούτε η αγιοπατερική Παράδοση, και η οποία ως αποτέλεσμα έχει την ελάττωση ή ακόμα την άρση του αυτοκεφάλου των κατά τόπους Εκκλησιών.

Με τη σειρά της διά της επεκτάσεως σε παγκόσμιο επίπεδο[7] αυτού του πρωτείου, το οποίο είναι χαρακτηριστικό του Προκαθημένου μιας Αυτοκεφάλου τοπικής Εκκλησίας (συμφώνως προς τον ΛΔ΄ Αποστολικό Κανόνα), στον πρώτο εν τῃ ανά την Οικουμένη Εκκλησίᾳ θα παρέχονταν ειδικές αρμοδιότητες ανεξαρτήτως της εξασφαλίσεως επί τούτῳ συγκαταθέσεως των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών. Τοιαύτη η μεταφορά της κατανόησης της φύσεως του πρωτείου από το επαρχιακό σε παγκόσμιο επίπεδο θα ήθελε και τη σχετική μεταφορά της διαδικασίας εκλογής του πρώτου Επισκόπου σε παγκόσμιο επίπεδο, πράγμα το οποίο θα συνεπάγετο την καταπάτηση του δικαιώματος της πρωτόθρονης Αυτοκεφάλου τοπικής Εκκλησίας όπως εκλέγει ελευθέρως τον Προκαθήμενό της.

4. Ο Κύριος και Σωτήρ ημών Ιησούς Χριστός προειδοποιούσε τους μαθητές του κατά της φιλαρχίας (πρβλ. Ματθ. 20, 25-28). Η Εκκλησία ήταν πάντα αντίθετη στις αλλοιωμένες αντιλήψεις περί πρωτείου, οι οποίες από την αρχαιότητα διείσδυαν στην εκκλησιαστική ζωή[8]. Στους όρους των Συνόδων και τα αγιοπατερικά κείμενα αποδοκιμάζονταν οι καταχρήσεις εξουσίας[9].

Οι πρώτοι ως προς την τιμήν στην ανά την Οικουμένη Εκκλησία Επίσκοποι Ρώμης, από απόψεως των Εκκλησιών της Ανατολής, πάντα ήταν Πατριάρχες της Δύσεως, δηλονότι Προκαθήμενοι της τοπικής Εκκλησίας της Δύσεως. Καίτοι από την πρώτη ήδη χιλιετία της εκκλησιαστικής ιστορίας στη Δύση άρχισε να διαμορφούται το δόγμα περι ειδικής, θείας προελεύσεως, διδακτικής και διοικητικής αυθεντίας του Επισκόπου Ρώμης, η οποία επεκτεινόταν εφ΄όλης της ανά την Οικουμένη Εκκλησίας.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία απέρριψε τη διδασκαλία της Εκκλησίας της Ρώμης περί του παπικού πρωτείου και της θείας προελεύσεως αυθεντίας του πρώτου ανά την Οικουμένη Εκκλησία Επισκόπου. Οι Ορθόδοξοι θεολόγοι πάντα επέμειναν στο ότι η Εκκλησία της Ρώμης ήταν μια από τις κατά τόπους Αυτοκέφαλες Εκκλησίες και δεν είχε δικαίωμα επεκτάσεως της δικαιοδοσίας της επί των εδαφών των λοιπών κατά τόπους Εκκλησιών. Επίσης θεωρούσαν ότι το πρωτείο τιμής των Επισκόπων Ρώμης είναι ένας ανθρώπινος και όχι θεϊκός θεσμός[10].

Κατά τη διάρκεια όλης της δευτέρας χιλιετίας έως και τις ημέρες μας η Ορθόδοξη Εκκλησία διατηρούσε εκείνη τη διοικητική δομή, η οποία ήταν χαρακτηριστική της Ανατολικής Εκκλησίας της πρώτης χιλιετίας. Εντός πλαισίων αυτής της δομής η εκάστη τοπική Αυτοκέφαλος Εκκλησία, εν τῃ δογματική, τῃ κανονική και τῃ ευχαριστιακή ενότητι προς τις λοιπές τοπικές Εκκλησίες ούσα, είναι διοικητικά αυτοτελής. Δεν υπάρχει ούτε υπήρχε ποτέ στην Ορθόδοξη Εκκλησία ένα ενιαίο διοικητικό κέντρο σε παγκόσμιο επιπεδο.
Αντίθετα, στη Δύση η εξέλιξη της διδασκαλίας περί ειδικής εξουσίας του Επισκόπου Ρώμης, συμφώνως προς την οποία η ύπατη εξουσία στην ανά την Οικουμένη Εκκλησία ανήκει στον Επίσκοπο Ρώμης ως διάδοχο του Αποστόλου Πέτρου και επί της γης επίτροπο του Χριστού, οδήγησε στη διαμόρφωση ενός εντελώς διαφορετικού προτύπου διοικήσεως της Εκκλησίας με ένα ενιαίο οικουμενικό κέντρο τη Ρώμη[11].

Συμφώνως προς τα δυο διαφορετικά πρότυπα της εκκλησιαστικής δομής, διαφορετικώς παρουσιάζονταν και οι προϋποθέσεις διά την αναγνώριση κανονικότητας μιας εκκλησιαστικής κοινότητας. Ως απαραίτητη προϋπόθεση της κανονικότητας η Ρωμαιοκαθολική παράδοση θέλει την ευχαριστιακή ενότητα της α΄ ή της β΄ εκκλησιαστικής κοινότητας μετά του θρόνου της Ρώμης. Στην Ορθόδοξη παράδοση κανονική θεωρείται εκείνη η κοινότητα, η οποία αποτελεί μέρος μιας τοπικής Αυτοκεφάλου Εκκλησίας και δι΄αυτού ευρίσκεται εν ευχαριστιακή ενότητι προς τις λοιπές κανονικές κατά τόπους Εκκλησίες.

Ως γνωστόν, οι προσπάθειες επιβολής του δυτικού προτύπου της διοικητικής δομής στην Εκκλησία της Ανατολής πάντα εύρισκαν αντίσταση στην Ορθόδοξη Ανατολή. Αυτή αποτυπώθηκε στα εκκλησιαστικά κείμενα[12] και την πολεμική φιλολογία, που στρέφονταν κατά του Παπισμού και αποτελούν μέρος της Παραδόσεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

5. Το πρωτείο στην ανά την Οικουμένη Ορθόδοξη Εκκλησία, το οποίο από την ίδια τη φύση του αποτελεί πρωτείο τιμής και όχι εξουσίας, έχει μεγάλη σημασία διά την Ορθόδοξη μαρτυρία στο σύγχρονο κόσμο.
Η Πατριαρχική Καθέδρα της Κωνσταντινουπόλεως έχει πρωτεία τιμής επί τη βάσει των Ιερών Διπτύχων, τα οποία αναγνωρίζονται υφ΄όλων των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιῶν. Το περιεχόμενο δε αυτού του πρωτείο καθορίζει η συναίνεση των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, η οποία εκφράζεται ειδικώς στις Διορθόδοξες Διασκέψεις επί της προπαρασκευής της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας[13].

Ασκών το πρωτείο του ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως δύναται να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες διορθοδόξου και διαχριστιανικού εμβελείας και επίσης εκ μέρους του Ορθοδόξου πληρώματος να αποτείνεται στον έξω κόσμο, εξασφαλισθείσης επί τούτῳ της εξουσιοδοτήσεως υφ΄όλων των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιῶν.

6. Το πρωτείο στην Εκκλησία του Χριστού καλείται να υπηρετεί την πνευματική ενότητα των μελών της και τη διευθέτηση της ζωής, διότι οὐ γὰρ ἐστιν ἀκαταστασίας ὁ Θεός, ἀλλὰ εἰρήνης (Α Κορ. 14,33). Η διακονία του πρώτου εν τῃ Εκκλησίᾳ, ξένη προς την κοσμική φιλαρχία, έχει σκοπό την οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, μέχρι… οἱ πάντες…ἀληθεύοντες ἐν ἀγάπῃ αὐξήσωμεν εἰς αὐτὸν τὰ πάντα, ὅς ἐστιν ἡ κεφαλή, ὁ Χριστός, ἐξ οὗ πᾶν τὸ σῶμα…κατ’ ἐνέργειαν ἐν μέτρῳ ἑνὸς ἑκάστου μέρους τὴν αὔξησιν τοῦ σώματος ποιεῖται εἰς οἰκοδομὴν ἑαυτοῦ ἐν ἀγάπῃ (Εφ. 4, 12-16).

[1] Η οποία περιλαμβάνει την εκλογή, την επίθεση των χειρών και την αποδοχή εκ μέρους της Εκκλησίας.
[2] Ep. 69,8.PL 4, 406 A (στη ρωσική μετάφραση είναι η Επιστολή 54)
[3] Κατά κανόνα, ο πρώτος Επίσκοπος προΐσταται του κυριότερου (πρώτου) θρόνου στο κανονικό έδαφος εκάστης Εκκλησίας.
[4] Οι κατά τόπους Αυτοκέφαλες Εκκλησίες είναι δυνατόν να περιλαμβάνουν τις σύνθετες εκκλησιαστικές οντότητες, λ.χ. εντός της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας υπάρχουν Αυτόνομες και Αυτοδιοίκητες Εκκλησίες, Μητροπολιτικές Περιφέρειες, Εξαρχάτα και Ιερές Μητροπόλεις. Εκάστη εξ αυτών έχει την ιδίαν μορφή του πρωτείου, η οποία καθορίζεται από την Τοπική Κληρικολαϊκή Σύναξη και αποτυπούται στον Καταστατικό Χάρτη.
[5]Περί πρωτείο τιμής του θρόνου της Ρώμης και της δευτερείας του θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως ομιλεί ο Γ΄ Κανών της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου: «Τὸν μέντοι Κωνσταντινουπόλεως ἐπίσκοπον ἔχειν τὰ πρεσβεῖα τῆς τιμῆς μετὰ τὸν τῆς Ῥώμης ἐπίσκοπον, διὰ τὸ εἶναι αὐτὴν νέαν Ῥώμην». Ο ΚΗ΄ Κανών της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου διευκρινίζων τον ως άνω κανόνα, επικαλείται την κανονική αιτία, επί της οποίας στηρίζονται τα πρωτεία τιμής Ρώμης και Κωνσταντινουπόλεως: «Καὶ γὰρ τῷ θρόνῳ τῆς πρεσβυτέρας Ῥώμης, διὰ τὸ βασιλεύειν τὴν πόλιν ἐκείνην, οἱ Πατέρες εἰκότως ἀποδεδώκασι τὰ πρεσβεῖα. Καὶ τῷ αὐτῷ σκοπῶ κινούμενοι οἱ ἑκατὸν πεντήκοντα θεοφιλέστατοι ἐπίσκοποι, τὰ ἴσα πρεσβεῖα ἀπένειμαν τῷ τῆς Νέας Ῥώμης ἁγιωτάτω θρόνῳ, εὐλόγως κρίναντες, τὴν βασιλείᾳ καὶ συγκλήτῳ τιμηθεῖσαν πόλιν, καὶ τῶν ἴσων ἀπολαύουσαν πρεσβείων τῇ πρεσβυτέρᾳ βασιλίδι Ῥώμῃ, καὶ ἐν τοῖς ἐκκλησιαστικοῖς ὡς ἐκείνην μεγαλύνεσθαι πράγμασι, δευτέραν μετ᾿ ἐκείνην ὑπάρχουσαν»
[6] Υπάρχουν κανόνες, στους οποίους στην πολεμική φιλολογία καταφεύγουν για να δικαιολογήσουν τα δικαστικά προνόμοια του πρώτου θρόνου της Ρώμης: πρόκειται για τους Δ΄και Ε΄ κανόνες της εν Σαρδική Συνόδου (343 μ.Χ.). Εν τῳ μεταξύ δεν αναφέρουν οι κανόνες αυτοί ότι το δικαίωμα της έδρας της Ρώμης όπως δέχεται προσφυγές ισχύει και δι΄όλη την ανά την Οικουμένη Εκκλησία. Από το σώμα των Ιερών κανόνων γνωρίζουμε ότι ακόμα και στη Δύση δεν ήσαν απεριόριστα τα δικαιώματα αυτά. Έτσι ακόμα η εν Καρθαγένῃ Σύνοδος του 256 μ.Χ., προεδρεύοντος του Αγίου Κυπριανού Καρθαγένης, διατύπωσε την ακόλουθη γνώμη στις περί πρωτείου αξιώσεις της Ρώμης όσον αφορά στις σχέσεις μεταξύ των Επισκόπων: «Ουδείς από μας πρέπει να καταστήσει τον εαυτό του Επίσκοπο των Επισκόπων, ούτε με τυραννικές απειλές να καταναγκάζει τους συναδέλφους του σε υποταγή, διότι ο έκαστος Επίσκοπος λόγω ελευθερίας και εξουσίας που απολαμβάνει, έχει δικαίωμα ιδίας του επιλογής, και ούτε δυνατόν είναι να δικάζεται υπό του άλλου, ούτε και ο ίδιος να δικάζει τον άλλο, αλλά όλοι μας ας αναμένουμε την κρίση τυ Κυρίου ημῶν Ιησού Χριστού, ο Οποίος μόνος έχει την εξουσία να μας τοποθετήσει να διοικούμε την Εκκλησία Του και να κρίνει τις πράξεις μας» (Sententiae episcoporum, PL, 3, 1085 C; 1053-1054A). Περί αυτών επίσης μιλάει η Επιστολή της ἐν Ἀφρικῇ Συνόδου πρὸς Κελεστῖνον τὸν πάπαν, τῆς Ῥωμαίων πόλεως ἐπίσκοπον (424 μ.Χ.), την οποία περιλαμβάνουν όλες οι έγκυρες εκδόσεις του σώματος των Ι. Κανόνων, π.χ. το Πηδάλιον, ως μέρος των Ιερών Κανώνων της εν Καρθαγένῃ Συνόδου. Διά της Επιστολής αυτής η Σύνοδος απορρίπτει το δικαίωμα του Πάπα Ρώμης όπως δέχεται προσφυγές κατά των δικαστικών αποφάσεων της εν Αφρική Συνόδου Επισκόπων: «ἱκετεύομεν, ἵνα τοῦ λοιποῦ πρὸς τὰς ὑμετέρας ἀκοὰς τοὺς ἐντεῦθεν παραγινομένους εὐχερῶς μὴ προσδέχησθε, μηδὲ τοὺς παρ᾽ ἡμῶν ἀποκοινωνητέους, εἰς κοινωνίαν τοῦ λοιποῦ θελήσητε δέξασθαι…». Ο ΡΕ΄ Κανών της εν Καρθαγένη Συνόδου περιλαμβάνει απαγόρευση ασκήσεως προσφυγής στις Εκκλησίες των υπερπόντιων χωρῶν, πράγμα το οποίο εν πάση περιπτώσει υπονοεί επίσης και τη Ρώμη: «Ὁστισδήποτε μὴ κοινωνῶν ἐν τῇ Ἀφρικῇ, εἰς τὰ περαματικὰ πρὸς τὸ κοινωνεῖν ὑφερπύσει, τὴν ζημίαν τῆς κληρώσεως ἀναδέξεται».
[7] Όπως τυγχάνει γνωστόν, ουδείς κανόνας υπάρχει, ο οποίος να δικαιολογούσε τοιαύτη την πράξη.
[8] Ήδη στους αποστολικούς χρόνους στην Επιστολή του ο Άγιος Απόστολος Ιωάννης ο Θεολόγος αποδοκίμασε τον φιλοπρωτεύοντα Διοτρεφή (Γ΄ Ιω. 1,9).
[9] Ούτως η Γ΄Οικουμενική Σύνοδος υπερασπιζόμενος το δικαίωμα αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας της Κύπρου διά του Η΄ Κανόνα της θέσπισε: «ἔξουσι τὸ ἀνεπηρέαστον καὶ ἀβίαστον οἱ τῶν ἁγίων ἐκκλησιῶν, τῶν κατὰ τὴν Κύπρον, προεστῶτες, κατὰ τοὺς κανόνας τῶν ὁσίων Πατέρων, καὶ τὴν ἀρχαίαν συνήθειαν, δι᾿ ἑαυτῶν τὰς χειροτονίας τῶν εὐλαβεστάτων ἐπισκόπων ποιούμενοι· τὸ δὲ αὐτὸ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων διοικήσεων, καὶ τῶν ἁπανταχοῦ ἐπαρχιῶν παραφυλαχθήσεται· ὥστε μηδένα τῶν θεοφιλεστάτων ἐπισκόπων ἐπαρχίαν ἑτέραν, οὐκ οὖσαν ἄνωθεν καὶ ἐξ ἀρχῆς ὑπὸ τὴν αὐτοῦ, ἢ γοῦν τῶν πρὸ αὐτοῦ χεῖρα καταλαμβάνειν ἀλλ᾿ εἰ καί τις κατέλαβε, καὶ ὑφ´ἑαυτὸν πεποίηται, βιασάμενος, ταύτην ἀποδιδόναι· ἵνα μὴ τῶν Πατέρων οἱ κανόνες παραβαίνωνται, μηδὲ ἐν ἱερουργίας προσχήματι, ἐξουσίας τύφος κοσμικῆς περεισδύηται, μηδὲ λάθωμεν τὴν ἐλευθερίαν κατὰ μικρὸν ἀπολέσαντες, ἣν ἡμῖν ἐδωρήσατο τῷ ἰδίῳ αἵματι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ πάντων ἀνθρώπων ἐλευθερωτής».
[10] Έτσι κατά τον ΙΓ΄ αιώνα ο Άγιος Γερμανός Κωνσταντινουπόλεως έγραφε: «Υπάρχουν πέντε Πατριαρχεία με καθορισμένα δια τον καθένα όρια, και εν τω μεταξύ τα τελευταία χρόνια ανάμεσά τους εδημιουργήθη σχίσμα, αρχή της οποίας έθεσε μια τολμηρά χειρ, η οποία επιζητεί υπεροχή και κυριαρχία εν τῃ Εκκλησίᾳ. Η Κεφαλή της Εκκλησίας είναι ο Χριστός, ενῶ κάθε αξίωση πρωτείου είναι αντίθετη με τη διδασκαλία Του» (παρατίθεται από το I.I.Sokolov Lektsii po istorii Greko-Vostochnoi Tserkvi, S-Pb, 2005, σελ. 129).
Κατά τον ΙΔ΄ αιώνα ο Νείλος Καβάσιλας Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης: «Δύο γάρ περῖ τὸν πάππαν θεωρουμένων, τό τε είναι Ρώμης ἐπίσκοπον…καῖ ἔτι τὸ πρῶτον [ως προς την τιμή] είναι των άλλων επισκόπων. Το μεν παρά του Πέτρου έχει λαβών, το είναι Ρώμης επίσκοπος, το δε, παρά των μακαρίων Πατέρων, και των ευσεβών βασιλέων, πολλοίς χρόνοις ύστερον, διά το δίκαιο είναι και τα εκκλησιαστικά υπό τάξιν τελείν» (De primate papae, PG 149, 701 CD).
Ακολουθών τους βυζαντινούς θεολόγους των ΙΓ΄- ΙΔ΄ αιώνων ο Παναγιώτατος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος δηλοί: «Όλοι εμείς, ως Ορθόδοξοι… είμαστε πεπεισμένοι ότι κατά την πρώτη χιλιετία της ιστορίας της Εκκλησίας, την εποχή της αδιαιρέτου Εκκλησίας, ανεγνωρίζετο το πρωτείο του Επισκόπου Ρώμης, του Πάπα. Όμως το πρωτείο εκείνο ήταν πρωτείο τιμής και αγάπης χωρίς να είναι νομική κυριαρχία εφ΄όλης της χριστιανικής Εκκλησίας. Με άλλα λόγια, σύμφωνα με τη θεολογία μας, αυτό το πρωτείο είναι ανθρώπινου χαρακτήρος και θεσπίσθηκε λόγῳ ανάγκης να έχουν οι Εκκλησίες την κεφαλή και το συντονιστικό κέντρο» (απόσπασμα της συνεντεύξεως στα Βουλγαρικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τον Νοέμβριο 2007).
[11] Οι διαφορές στην εκκλησιαστική οργάνωση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και της Ορθοδόξου Εκκλησίας δεν παρατηρούνται μόνο σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά και σε επαρχιακό και σε τοπικό.
[12] Στην Εγκύκλιο τους (1848) οι Πατριάρχες της Ανατολής επικρίνουν την μετατροπή του υπό των Επισκόπων Ρώμης πρωτείου τιμής σε κυριαρχία εφ΄όλης της Οικουμενικής Εκκλησίας: «αυτό το πρωτείον… εξ αδελφικού τύπου και πρεσβείου ιεραρχικού εις κυριαρχικόν μεταπεπτωκός» (αρθ. ΙΓ΄). Όπως αναφέρει η Εγκύκλιος, το αξίωμα της Εκκλησίας της Ρώμης, «ου κυριαρχικόν, ούτε μην διαιτητικόν, όπερ ουδ’ αυτός ο μακάριος Πέτρος ουδέποτε εκπληρώσατο, αλλ’ αδελφικόν τυγχάνει πρεσβείον εν τη Καθολική Εκκλησία και γέρας απονεμηθέν τοις Πάπαις δια το μεγαλώνυμον και πρεσβείον της πόλεως» (αρθ. ΙΓ΄).
[13] Βλ. λ.χ. την Απόφαση της Δ΄ Πανορθοδόξου Διασκέψεως (1968), π.6,7, και τον Κανονισμό Λειτουργίας Προσυνοδικῶν Πανορθοδόξων Διασκέψεων (1986) αρ.2,13. 
 
 
Read more »

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

Αφήστε τα παιδιά να πιστεύουν στον Αϊ Βασίλη λένε οι ψυχολόγοι


Γενικώς το να λέμε ψέματα στα παιδιά είναι κακό. Ωστόσο υπάρχει και ένα λευκό (όπως η γενειάδα του Αϊ-Βασίλη) ψέμα που καλά κάνουμε και το επαναλαμβάνουμε, σύμφωνα με τους ψυχολόγους. Και αυτό διότι το να πιστεύουν οι μικροί στον Αϊ-Βασίλη αποτελεί φυσιολογικό και υγιές κομμάτι της ανάπτυξής τους.

Η έννοια ενός άνδρα που ταξιδεύει... στον αέρα με ένα έλκηθρο το οποίο σέρνουν ιπτάμενοι τάρανδοι και καταφέρνει να μπει στα σπίτια από άκρου εις άκρον της Γης μέσα από την καμινάδα προκειμένου να αφήσει δώρα - και όλα αυτά μέσα σε μία νύχτα - είναι το λιγότερο... παραμυθένια. Ωστόσο ο μύθος του Αϊ-Βασίλη ζει και βασιλεύει στους αιώνες αποτελώντας μια ατράνταχτη παράδοση. Γιατί είναι τόσο διαχρονικός;

Η φαντασία κομμάτι φυσιολογικής ανάπτυξης
«Δεν πιστεύω ότι είναι κακό για τα παιδιά να πιστεύουν στον μύθο κάποιου ο οποίος προσπαθεί να κάνει τους ανθρώπους χαρούμενους και να τους επιβραβεύσει αν έχουν δείξει καλή συμπεριφορά» αναφέρει ο δρ Μάθιου Λόρμπερ, παιδοψυχίατρος στο Νοσοκομείο Lenox Hill στη Νέα Υόρκη. «Η φαντασία αποτελεί φυσιολογικό κομμάτι της ανάπτυξης και βοηθά τον εγκέφαλο να γίνεται δημιουργικός».

Αλλωστε ο μύθος του Αϊ-Βασίλη έχει τις «ρίζες» του στην αλήθεια - ο Αγιος Νικόλαος στον οποίον βασίζεται ήταν υπαρκτό πρόσωπο. Εγινε γνωστός καθώς μοίραζε απλόχερα δώρα και χρήματα στους φτωχούς και αυτές οι αξίες τις οποίες διέδιδε είναι και οι σημαντικές, όπως είπε ο δρ Λόρμπερ στην ιστοσελίδα επιστημονικών ειδήσεων LiveScience. «Αυτό είναι το πνεύμα των Χριστουγέννων, αν και η σημερινή καταναλωτική κουλτούρα μάλλον έχει ξεφύγει ολίγον τι από αυτό το πνεύμα» προσέθεσε ο ειδικός.

Ο Αϊ-Βασίλης είναι μόνο μία από τις μυθικές φιγούρες στις οποίες πιστεύουν τα παιδιά. Οι μικροί χρησιμοποιούν τη φαντασία τους συνέχεια, ακόμη και αν γνωρίζουν ότι το τελικό «δημιούργημα» αυτής της φανταστικής διαδικασίας είναι ψεύτικο. Οταν, π.χ., τα παιδιά παίζουν «κλέφτες και αστυνόμους», γνωρίζουν ότι στην πραγματικότητα δεν είναι κλέφτες ή αστυνόμοι. Μάλιστα οι ψυχολόγοι ανησυχούν για τα παιδιά που δεν έχουν την ικανότητα να γράφουν ή να λένε τέτοιες φανταστικές ιστορίες, εξήγησε ο ειδικός.

Στα εμπορικά κέντρα αλλά και στην οθόνη
Η ιστορία του Αϊ-Βασίλη είναι επίσης «συνυφασμένη» με τη σύγχρονη κουλτούρα - κάθε εμπορικό κέντρο που σέβεται τον εαυτό του έχει τέτοιες ημέρες τον δικό του Αϊ-Βασίλη που φωτογραφίζεται με τα παιδιά, ενώ και η μικρή αλλά και η μεγάλη οθόνη γεμίζουν με την παρουσία του Αϊ-Βασίλη την περίοδο των Χριστουγέννων, όπως σημειώνει η Στέφανι Βάγκνερ, παιδοψυχολόγος στο Ερευνητικό Κέντρο για τα Παιδιά του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.

«Δεν μπορούμε απαραιτήτως να πούμε ότι το να πιστεύουν τα παιδιά στον Αϊ-Βασίλη είναι καλό πράγμα, αλλά σίγουρα δεν είναι κάτι επιβλαβές» τόνισε η δρ Βάγκνερ στο LiveScience. Τα Χριστούγεννα ενώνουν τις οικογένειες και ο μύθος του Αϊ-Βασίλη ενισχύει αυτούς τους δεσμούς, σύμφωνα με την ειδικό.

Παράλληλα ο Αϊ-Βασίλης βάζει (με ευχάριστο τρόπο) τα παιδιά να κάνουν... homework. Είναι ίσως από τις λίγες φορές που τα μικρά παιδιά κάθονται με τόσο ζήλο να γράψουν γράμμα, γεγονός σημαντικό καθώς τους διδάσκει καλές συνήθειες.

Η απομυθοποίηση ελέω… συμμαθητών
Βέβαια, όπως συμβαίνει με όλα τα όμορφα πράγματα, η ιστορία του Αϊ-Βασίλη κάποτε τελειώνει. Τα παιδιά σταματούν να πιστεύουν στον αγαπημένο τους... γενειοφόρο με τον κόκκινο σκούφο σε διαφορετικές ηλικίες - συχνά ο «δάκτυλος» της απομυθοποίησης είναι κάποιος φίλος από το σχολείο.

Και όταν μπει το «σαράκι» της αμφισβήτησης, αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση. Τα ίδια τα παιδιά αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι κάτι δεν πάει καλά στην ιστορία. Για παράδειγμα, μπορεί να μείνουν ξάγρυπνα τη νύχτα της παραμονής των Χριστουγέννων ώστε να δουν τον Αϊ-Βασίλη να... εμφανίζεται με τα δώρα του. Και όταν εκείνος δεν έρχεται, εκείνα αμφισβητούν την ύπαρξή του. Η αμφισβήτηση αυτή σχετικά με το τι είναι αληθινό και τι όχι αποτελεί φυσιολογικό κομμάτι της νοητικής ανάπτυξης, κατά τον δρα Λόρμπερ.

Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς
Τι πρέπει λοιπόν να κάνουν οι γονείς όταν τα παιδιά τους τούς ρωτούν αν ο Αϊ-Βασίλης υπάρχει; Πρέπει ουσιαστικώς να αποφασίσουν αν το παιδί τους είναι πράγματι έτοιμο να μάθει την αλήθεια. Ο καλύτερος τρόπος να χειριστούν το ζήτημα, συμβουλεύει ο δρ Λόρμπερ, είναι να ρωτήσουν το παιδί τους αν συνεχίζει να πιστεύει στον Αϊ-Βασίλη. Σε περίπτωση που η απάντηση είναι καταφατική, ίσως είναι νωρίς να του αποκαλύψουν την αλήθεια.

Ακόμη όμως και όταν φθάσει η στιγμή της αλήθειας, τότε θα ήταν καλό οι γονείς να τονίσουν στα παιδιά τους ότι το πνεύμα αγάπης των Χριστουγέννων είναι και παραμένει αληθινό και να τους μιλήσουν για την πραγματική ιστορία του Αγίου Νικολάου.

Μη γίνεστε... μαρτυριάρηδες
Υπάρχουν βέβαια και παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς να πιστεύουν στον Αϊ-Βασίλη καθώς είτε είναι τέτοια η κουλτούρα του μέρους στο οποίο ζουν είτε έτσι έχουν επιλέξει οι γονείς τους. Και αυτό δεν είναι κάτι κακό, σύμφωνα με τον δρα Λόρμπερ. Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση οι γονείς πρέπει να πουν στα παιδιά τους ότι δεν πρέπει να χαλάσουν το... χριστουγεννιάτικο όνειρο των άλλων παιδιών.

Σε κάθε περίπτωση, μπορεί ο Αϊ-Βασίλης να αποτελεί μόνο μια παράδοση, ωστόσο «το πνεύμα της προσφοράς προς τους αδύναμους και της ενίσχυσης των ανθρώπινων δεσμών που τον συνοδεύει είναι άκρως αληθινό και οικουμενικό» καταλήγει ο δρ Λόρμπερ.
 
 
Πηγή: tovima.gr
Read more »

ΟΥΔΕΙΣ ΕΛΑΛΗΣΕΝ...> ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ - ΜΑΣΟΝΙΑΣ...


Την ύπαρξη στενών σχέσεων εκκλησίας-Χρυσής Αυγής στο παρελθόν παραδέχθηκε ο Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος, μιλώντας στον Realfm και την εκπομπή του Σεραφείμ Κοτρώτσου.
Ερωτηθείς αναφορικά με την ύπαρξη ή όχι εκλεκτικών συγγενειών μεταξύ ιεραρχών και Χρυσής Αυγής, ο Μητροπολίτης Ιγνάτιος τόνισε:
"Θέλω να είμαι απόλυτα ειλικρινής μαζί σας. Όντως κάποια στιγμή υπήρξαν. Πότε όμως; Tότε που τα πράγματα δεν ήταν ξεκάθαρα, τότε είχαμε κάποιοι μελετήσει σωστά, δεν είχαν μιλήσει αυτοί που έπρεπε να μιλήσουν".

"Σήμερα, δεν είναι κανένας επίσκοπος που να μπορεί να αρθρώσει λόγο υπέρ αυτής της, δυστυχώς όπως προέκυψε , καταστάσεως που δεν μας τιμά ούτε σαν Έλληνες ούτε σαν ορθόδοξους.Mέσα στο σώμα της ιεραρχίας σήμερα στην Ελλάδα κανείς δεν θα πάρει και δεν θα υπερασπιστεί αυτές τις ιδέες και αυτά που εκπροσωπούν.

Απλώς κάποιοι παγιδεύτηκαν μέσα από κάποια αφέλεια ή κάποια έντονη φιλοπατρία που δεν τους επέτρεψε να δουν από την αρχή τι συμβαίνει. Τώρα κανείς δεν υποστηρίζει κάτι τέτοιο πλέον. Σας διαβεβαιώνω" επισήμανε.
 
 
Read more »

Η ΕΕ ετοιμάζει τραπεζική ένωση


Σε μια τέτοια εποχή θα έπρεπε να είναι προφανές σε όλους ότι η ΕΕ είναι μια πλήρης αποτυχία, τόσο κοινωνικά όσο και οικονομικά. Η ένταξη εθνών με τόσο διαφορετικές κουλτούρες και ιστορίες σε ένα ενιαίο σύστημα ήταν μια καταστροφή. Η ΕΕ έφερε εξαθλίωση, λιτότητα, ανεργία, όλο και πιο τυραννικό έλεγχο στις τοπικές/εθνικές υποθέσεις και φυσικά την ολοένα αυστηρότερη εφαρμογή της ‘πολιτικής ορθότητας’.


Αλλά αντί να αναγνωρίσουν το λάθος τους, οι γραφειοκράτες της ΕΕ σπρώχνουν συνεχώς προς την κατεύθυνση του συγκεντρωτισμού της εξουσίας και έτσι πρόσφατα ανακοίνωσαν την δημιουργία μιας νέας τραπεζικής ένωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η είδηση λοιπόν λέει:

Οι υπουργοί Οικονομικών της ΕΕ (Εcofin) κατέληξαν την Τετάρτη, μια ημέρα που θεωρήθηκε «κοσμοϊστορική», σε μια συμφωνία – ορόσημο, για τη δημιουργία ενός ενιαίου φορέα για την εκκαθάριση και την αναδιάρθρωση των ευρωπαϊκών τραπεζών. Πρόκειται δηλαδή, για μια τραπεζική ένωση, η οποία χαιρετίστηκε ως το πιο φιλόδοξο σχέδιο για την ενσωμάτωση της ευρωπαϊκής οικονομίας από την υιοθέτηση του ευρώ ως κοινού νομίσματος.
Σε σχετική συνάντηση νωρίτερα την Τρίτη, οι υπουργοί της ευρωζώνης κατέληξαν σε μια αρχική συμφωνία που λέει ότι οι τράπεζες θα πρέπει να παρέχουν 55 δισεκατομμύρια ευρώ πάνω από 10 χρόνια αποπληρωμής για τον τερματισμό ή την αναβάθμιση των προβληματικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
Η ΕΕ πιστεύει ότι είμαστε αρκετά χαζοί να πιστεύουμε ότι αυτό το νέο τραπεζικό κατασκεύασμα θα ωφελήσει τους ανθρώπους και δεν θα τους κοστίσει χρήματα σε μακροπρόθεσμη βάση. Όταν οι κυβερνήσεις και οι τράπεζες έχουν τόσο στενές σχέσεις, αυτοί που χάνουν είναι οι άνθρωποι. Οι ρυθμίσεις αυτές είναι πάντα περίπλοκα μέσα καταλήστευσης του λαού με έμμεσους τρόπους, όπως το νόμισμα και οι πράξεις χειραγώγησης των επιτοκίων.
Και όπως συμβαίνει με όλες τις γραφειοκρατίες, όταν θα έχει καθιερωθεί αυτή η τραπεζική ένωση, θα αρχίσει να μεγαλώνει και να μεγαλώνει, απαιτώντας συνεχώς περισσότερα χρήματα, και η ΕΕ θα μας προειδοποιήσει ότι το να πάψουμε να χρηματοδοτούμε την ένωση θα είναι «πολύ επικίνδυνο».
Αυτός ο κύκλος του χρέους και της εξαπάτησης πρέπει να σταματήσει.
 
 
Read more »

Θα έχει κακό τέλος ο Ερντογάν


Του Μιχάλη Ιγνατίου 
 
Οταν στην Ουάσιγκτον χαρακτηρίζουν την κατάσταση σε μία χώρα «επικίνδυνη» και τον ηγέτη της «απρόβλεπτο και αναξιόπιστο», τότε το πρόβλημα (της χώρας) είναι πολύ σοβαρό.
Αυτή είναι η κεντρική ιδέα των αναλύσεων της αμερικανικής διπλωματίας για την Τουρκία και τον πρωθυπουργό της.
Οι χώρες, λοιπόν, που αποτελούν τη γειτονιά της Ανατολικής Μεσογείου είναι λογικό να προβληματίζονται.
Ιδιαίτερα η Κύπρος, όπου η Τουρκία διατηρεί παράνομα δυνάμεις κατοχής καταστρατηγώντας κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου, και η Ελλάδα, που απειλείται ακόμα και σήμερα, εν μέσω αυτής της άνευ προηγουμένου κρίσης που μαστίζει τη γειτονική χώρα.
Οταν μετά τη συνάντηση του Ταγίπ Ερντογάν με τον Πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα, στις 16 του περασμένου Μαϊου, είχα προβλέψει ότι η στενή σχέση των δύο ηγετών έχει πλέον ημερομηνία λήξης, μερικοί ξερόλες αναλυτές (στην Ελλάδα και την Κύπρο) αντιμετώπισαν την τοποθέτησή μου με σκεπτικισμό και ειρωνεία.
Αποδεχόμενοι τις δημόσιες τοποθετήσεις του κ. Ερντογάν, υποστήριξαν ότι ως απόρροια εκείνης της συνάντησης, η Αθήνα και η Λευκωσία ήταν οι χαμένες του διπλωματικού παιγνιδιού.
Ακολούθησε και το «φιάσκο» της μη επίσκεψης του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στο Λευκό Οίκο τον περασμένο Ιούνιο, και το γλυκό έδεσε γι’ αυτούς τους αναλυτές.
Σε μία συζήτηση που είχα με ανθρώπους του στενού περιβάλλοντος του Έλληνα Πρωθυπουργού αμφισβήτησαν με τη σειρά τους τις πληροφορίες μου, λέγοντας πως ο Πρόεδρος Ομπάμα πίστευε ότι ο Ερντογάν ήταν ένας ισχυρός και αξιόπιστος εταίρος του στον μουσουλμανικό κόσμο.
Και όμως. Όποιος έβλεπε τον Τούρκο πρωθυπουργό και τον Αμερικανό Πρόεδρο κάτω από τις ομπρέλες, εκείνο το πολύ ζεστό βροχερό μεσημέρι στους κήπους του Λευκού Οίκου, δεν είχε την παραμικρή αμφιβολία ότι η Αγκυρα και η Ουάσιγκτον επέλεγαν διαφορετικούς δρόμους.
Ο Ερντογάν, που ήδη έβλεπε φαντάσματα να τον… καταδιώκουν και ο Μπάρακ Ομπάμα που ήταν αποφασισμένος να κλείσει το κεφάλαιο των πολέμων για την Αμερική, ξανασυναντήθηκαν στην Αγία Πετρούπολη και συζήτησαν όρθιοι για 2-3 λεπτά, όσο για να βγει μία φωτογραφία που θα χρησιμοποιούσαν οι προσωπικοί προπαγανδιστές του ισλαμιστή ηγέτη στην Τουρκία.
Στο μεταξύ, και χωρίς να έχουν σχέση τα τρία περιστατικά, ο κ. Ομπάμα κάλεσε τον Αύγουστο τον κ. Σαμαρά και ο αντιπρόεδρος Τζόζεφ Μπάιντεν τον Σεπτέμβρη τον πρόεδρο της Κύπρου, στο Λευκό Οίκο.
Είχαν προηγηθεί τα γεγονότα στην Πλατεία Ταξίμ και η σκληρή στάση του υπουργού Εξωτερικών Τζον Κέρι, σε συνεννόηση με τον κ. Ομπάμα, που υποστήριξε ανοικτά το δικαίωμα των Τούρκων πολιτών να διαδηλώνουν ελεύθερα.
Οι Αμερικανοί γνώριζαν από πολύ παλιά ότι ο κ. Ερντογάν ήταν ένας «απρόβλεπτος και αναξιόπιστος» ηγέτης και δεν περίμεναν την απαράδεκτη στάση του έναντι του Ισραήλ για να το διαπιστώσουν.
Τους πρόδωσε στον πόλεμο του Ιράκ το 2003, αν και του είχαν ετοιμάσει ειδικό πακέτο με δισεκατομμύρια δολάρια στο οποίο συμπερλαμβανόταν και η Κύπρος με τη μορφή του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν.
Ένα χρόνο μετά, είχαν λάβει και τα μηνύματα από τον πρέσβη τους στην Άγκυρα Έρικ Έντελμαν, ο οποίος είχε «αδιάψευστη πληροφόρηση» ότι η οικογένεια του πρωθυπουργού της Τουρκίας βρισκόταν στο επίκεντρο της διαφθοράς.
Στα τηλεγραφήματά του, που έχω διαβάσει ο ίδιος, ενημέρωσε τον τότε υπουργό των Εξωτερικών των ΗΠΑ και για τους παχυλούς λογαριασμούς της οικογένειας στην Ελβετία, όπως και για τις ύποπτες σχέσεις του με συγκεκριμένους Τούρκους επιχειρηματίες, οι οποίοι πλήρωναν τα δίδακτρα και τα υπόλοιπα έξοδα των παιδιών του Ερντογάν στην Αμερική.

Τα τηλεγραφήματα βρίθουν με τις λεπτομέρειες των παρανομιών του πρωθυπουργού της Τουρκίας και του στενού πυρήνα των συνεργατών του. Παρά το γεγονός ότι η διαφθορά στην Ελλάδα άγγιζε όλους τους παράγοντες του πολιτικού κόσμου και του κράτους, μπροστά στον Ερντογάν οι δικοί μας είναι… μαθητούδια.
Γιατί, λοιπόν, ενώ γνώριζαν οι Αμερικανοί, ανέχθηκαν τόσα χρόνια τον Ερντογάν και την ψυχοπαθητική συμπεριφορά του, που ένοιωθε στο πετσί του και ο ίδιος ο Αμερικανός Πρόεδρος, όποτε έρχονταν προς συζήτηση τα θέματα της Χαμάς και του Ισραήλ;
Όσοι παρακολουθούμε τον κ. Ομπάμα από κοντά, γνωρίζουμε πως «σπεύδει βραδέως»… Είναι δυστυχώς ένας αναποφάσιστος άνθρωπος, που λαμβάνει αποφάσεις όταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι.
Τώρα αντιλαμβάνεται όσα του κατήγγειλαν κατά καιρούς όχι μόνο οι Ισραηλινοί, αλλά και άλλοι γνήσιοι σύμμαχοί του, όπως οι στρατιωτικοί της Αιγύπτου.
Η ανοχή που επέδειξε έναντι του προκλητικού και ασεβούς Ερντογάν έφτασε στα όρια του απαράδεκτου. Και αυτό εννοούσε ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου στον «εξάψαλμο» που επεφύλαξε στον κ. Ομπάμα, όταν ο τελευταίος του τηλεφώνησε για να τον ενημερώσει για τη συμφωνία με το Ιράν.
Ηταν ένα μαρτυρικό μισάωρο για τον Αμερικανό ηγέτη και η λέξη Ερντογάν ακούστηκε αρκετές φορές.
Στα αμερικανικά τηλεγραφήματα περιλαμβάνεται και το ψυχογράφημα του κ. Ερντογάν, που ετοίμασαν από κοινού Αμερικανοί διπλωμάτες με αναλυτές των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ.
Μέσα σ’ αυτό –και δεν επιδέχεται καμίας διάψευσης η πληροφορία- γίνεται ακριβής αναφορά για τα ψυχολογικά (και όχι μόνο) προβλήματα του Τούρκου πρωθυπουργού.
Δεν είναι ότι δεν συγκρατεί τα νεύρα του. Είναι ότι τα νεύρα του καθοδηγούν τη γλώσσα του, γι’ αυτό και οι συχνές εκρήξεις εναντίον πραγματικών και φανταστικών αντιπάλων…
Επιστρέφοντας από το Πακιστάν, ο Ερντογάν δήλωσε ότι «όσοι εμπλέκονται σε δωροδοκίες θα λογοδοτήσουν στους πολίτες και στον νόμο». Οποία ειρωνεία…
Ολοι αυτοί στους οποίους αναφέρεται είναι η ίδια του η οικογένεια, οι στενοί του συνεργάτες και οι φίλοι του.

Ο κόσμος της διαφθοράς κινείται αποκλειστικά γύρω από τον ισλαμιστή ηγέτη, και ο αρχηγός του κυκλώματος είναι ο ίδιος. Πρόκειται για καταστάσεις που συναντά κανείς στις δικτατορίες και στα απολυταρχικά καθεστώτα της Μέσης Ανατολής, της Βορείου Αφρικής και της Ασίας.
Ο τρόπος με τον οποίο κυβερνά, ο τρόπος με τον οποίο διάβρωσε με φανατικούς ισλαμιστές τον κρατικό μηχανισμό, θυμίζει τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης.
Αυτός είναι ο πραγματικός Ερντογάν, και όχι αυτός που μας παρουσίασαν οι εγχώριοι αναλυτές, οι οποίοι για χρόνια τον αντιμετώπιζαν με δέος, ενώ τώρα σπεύδουν πρώτοι να προλάβουν να τον αποδομήσουν.
Παρά το γεγονός ότι τάισε μέχρι σκασμού τον σκληρό πυρήνα του κόμματός του και το φανατικό ισλάμ, το τέλος του Ερντογάν θα είναι άσχημο.
Ο κυριότερος αντίπαλος του δεν είναι η κεμαλική αντιπολίτευση, που ήταν βουτηγμένη και αυτή στη διαφθορά όταν κυβερνούσε, αλλά ο ευεργέτης του κ. Ερντογάν, ο σκληροτράχηλος ιμάμης Γκιουλέν, ο άνθρωπος που τον ανέβασε και τον διατήρησε στην εξουσία.
Η πτώση του Ερντογάν, όποτε και αν γίνει, θα κάνει πάταγο και οι αντίπαλοί του θα τον στείλουν ξανά στη φυλακή, αν δεν εγκαταλείψει έγκαιρα την Τουρκία.
Θα σημάνει, όμως, και την έναρξη μεγάλων αλλαγών που θα αφορούν και εμάς, καθώς ο Γκιουλέν –εάν είναι ο νικητής της σύγκρουσης- θα προχωρήσει στην άμεση αποκατάσταση των σχέσεων με το Ισραήλ, και θα παρουσιάσει εντελώς αδιάλλακτες θέσεις στο Κυπριακό, στο Αιγαίο και στο Κουρδικό.
Βεβαίως, ο κ. Ερντογάν δεν είχε διαφορετικές θέσεις στα θέματα που ενδιαφέρουν την Αθήνα και τη Λευκωσία.
Ομως, αποδείχθηκε ο μεγαλύτερος σύμμαχος της Ελλάδας και της Κύπρου με την απόφασή του να αναδείξει το Ισραήλ στον ύψιστο εχθρό του.
Το μίσος του για το Εβραϊκό Κράτος γέννησε μία μεγάλη συμμαχία στην Ουάσιγκτον, και κάθε μέρα που περνά αλλάζουν δραματικά τα πράγματα για τα συμφέροντα του Ελληνισμού…
Γι’ αυτό πρέπει να προσευχόμαστε να παραμείνει στην εξουσία…
 
 
Read more »

Συρία: Συμφωνία με Ρωσία για εξορύξεις στη Μεσόγειο…


Μεγάλο… ανακάτεμα προβλέπεται στη βορειοανατολική Μεσόγειο, αφού η Μόσχα, υπογράφοντας άλλη μια συμφωνία – κλειδί, πλασάρεται εντυπωσιακά εν όψει της έναρξης των διαπραγματεύσεων στο Μοντρέ της Ελβετίας για την εξεύρεση πολιτικής λύσης που θα τερματίσει τον συριακό εμφύλιο, με στόχους όμως πολύ ευρύτερους…


Ταυτόχρονα, η Ρωσία αποκτά ακόμα μονιμότερη πρόσβαση σε μια περιοχή όπου έχει αρχίσει ήδη η αξιοποίηση των πλούσιων κοιτασμάτων, με αποτέλεσμα να έχει καθιερώσει και νομιμοποιήσει την παρουσία της, αναδεικνυόμενη σε καθοριστικό παράγοντα, ενώ παράλληλα εγγράφει υποθήκες για το είδος της λύσης που είναι διατεθειμένη η Μόσχα να αποδεχθεί στη Συρία.


Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, η συμφωνία συνομολογήθηκε μεταξύ της Συρίας και της ρωσικής ενεργειακής εταιρίας Soyuzneftegaz. Η συμφωνία δίνει στη Ρωσία δικαίωμα διενέργειας ερευνών για την ανεύρεση κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου σε μια θαλάσσια περιοχή μεγαλύτερη των 2.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων στη Μεσόγειο, στις συριακές ακτές. Υπενθυμίζεται, ότι αυτές οι περιοχές κατοικούνται ως επί το πλείστον από Αλαουίτες, από την κοινότητα των οποίων προέρχεται και ο ηγέτης της Συρίας, Μπασάρ Αλ Άσαντ. Κατά συνέπεια, εάν δεν καταστεί εφικτό να εξευρεθεί λύση που θα διατηρήσει τα σύνορα της Συρίας όπως είναι σήμερα γνωστά, αλαουιτικό κράτος, με ρωσική υποστήριξη, θα ελέγχει την έξοδο στη θάλασσα και το όποιο σουνιτικό θα είναι περίκλειστο κράτος.

Φυσικά, η Ρωσία θα τεθεί αντιμέτωπη με την Τουρκία, αφού επικαλούμενη τα κατεχόμενα της Κύπρου, θα επιχειρήσει να κατοχυρώσει την παρουσία της και τα δικαιώματά της, ενώ η Μόσχα θα οφείλει να διαπραγματευτεί με τη νόμιμη κυβέρνηση της νήσου. Δεν είναι τυχαίες οι συχνές επισκέψεις πολεμικών πλοίων του ρωσικού στόλου στην περιοχή…

Δεν χρειάζεται καν να αναφερθούμε και στο ότι σε μια τέτοια περίπτωση οι Κούρδοι θα αποκτήσουν το δικό τους εθνικό κράτος, με πιθανότατο αποτέλεσμα την εκ νέου χάραξη των συνόρων της περιοχής, με το Ιράκ και την Τουρκία να κινδυνεύουν άμεσα με απώλειες…


Read more »

Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

Ανεκδοτάκια... Χριστουγεννιάτικα της κρίσης


- Mωρό μου χρόνια πολλά,καλά Χριστούγεννα. Σε πήρα κάτι για τον λαιμό...
- Αλήθεια; Tι;
- Halls.

~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~
- Αφεντικό, θα μου δώσεις δώρο Χριστουγέννων;
- Μα τι ρωτάς τώρα, Φυσικά. Πάρε μια βασιλόπιτα... 

~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~
Κοπη βασιλόπιτας σε ένα ελληνικο σπίτι:
- Του Χριστού.
- Του σπιτιού. 
- Του φτωχού.
- Του φτωχού.
- Του φτωχού. 
- Του φτωχού. 
- Του φτωχού...

~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~

Πάλι καλά που είχα υιοθετήσει 2 παιδιά από την Αφρική και μου στέλνουν κάνα φράγκο στις γιορτές...

~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~

- Θα μου δώσετε δύο κουραμπιέδες κι ένα μελομακάρονο;
- Να τα δοκιμάσετε;
- 'Οχι, σε κουτάκι. Για δώρο είναι...

~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~

Στη δουλειά μας έδωσαν δώρο Χριστουγέννων.
Σε μένα έτυχε playmobil πειρατής...

~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~

Μίζερος λαός οι Έλληνες. Κοντεύουν Χριστούγεννα κι' ούτε ένας άστεγος δεν έχει στολίσει παγκάκι...

~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~

- Εγώ στόλισα και το αυτοκίνητο φέτος για τις γιορτές.
- Έλα ρε, πώς;
- Είναι αναμμένα όλα τα λαμπάκια... της βενζίνης, της μπαταρίας & του σέρβις!

~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~

Αγαπητοί σεφ, φέτος για το τραπέζι των Χριστουγέννων, παρακαλώ να μην χρησιμοποιείτε την έκφραση "θερμοκρασία δωματίου" στις συνταγές, εκτός αν περιγράφετε παγωτό ...


Φέτος τα Χριστούγεννα οι Έλληνες θα στολίσουν Χριστουγεννιάτικο δέντρωω. 

~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~

-Μπαμπά, τι θα μου πάρεις τα Χριστούγεννα;

-Τις εισπράξεις απ΄τα κάλαντά σου, αγόρι μου...


~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~

Πήρα χριστουγεννιάτικο δέντρο από το ΙΚΕΑ. Είχε μέσα μόνο ένα τσεκούρι και χάρτη για το δάσος.

~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~

Καλά Χρωστούγεννα σε όλους....! Ευτυχισμένος ο νέος φόρος....!!!



Read more »