Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

Τα Μυστήρια Των Μασόνων - Ντοκιμαντέρ History Channel !

Τι πρέπει να φοβάστε από τους Τέκτονες; Μήπως δουλεύουν για το διάβολο; Προσπαθούν να κατακτήσουν τον πλανήτη;

Τρεις σεβαστοί ιστορικοί αποκαλύπτουν την προέλευση του παλαιότερου μυστικού της κοινωνίας των πολιτών του κόσμου, οι Ελευθεροτέκτονες ξεκινήσαν με τη δολοφονία του Hiram Abiff (μυθικό αρχιτέκτονα του Ναού του Σολομώντα ) θάνατος του οποίου εκπροσώπησε την έναρξη των αγώνων της κοινωνίας ενάντια στα δεινά της άγνοιας, του φανατισμού , και την τυραννία.









Read more »

…λίγο γέλιο…

Τουρίστας (απευθυνόμενος σε άγαλμα): Τι όμορφος που είσαι Απόλλωνα! Τι τέλειες αναλογίες. Τι υπέροχος συνδυασμός δύναμης και χάρης, αρρενωπότητας και ευγένειας!… Σε λατρεύω Απόλλωνα!… Όμως αν ήσουν ζωντανός, θα αισθανόσουν κι εσύ τίποτα για μένα; Θα ένιωθες έστω και το ελάχιστο από το δικό μου πάθος; Τι θα μου έλεγες Απόλλωνα αν είχες φωνή;

Φύλακας: Κατ” αρχάς θα σας…έλεγε ότι είναι ο Ερμής


Πηγή: http://olympia.gr/
Read more »

Guardian: Οι Ρώσοι μετέφεραν ήδη τα κεφάλαιά τους στην Αμερική


•Οι Ρώσοι ολιγάρχες αγκυροβόλησαν τις καταθέσεις τους στις ΗΠΑ
•Η Νέα Υόρκη καλωσορίζει τα κεφάλαια των πλούσιων Ρώσων
•Τα μεταφέρουν άρον άρον από την πολύπαθη Κύπρο
•Ευλογία για τη Νέα Υόρκη, κατάρα για την Κύπρο, γράφει

«Στη δυτική πλευρά του Μανχάταν, ένα περίεργο θέαμα έχει τραβήξει την προσοχή ντόπιων και τουριστών: πρόκειται για το σκάφος του Ρώσου επιχειρηματία Ρομάν Αμπράμοβιτς, ονόματι "Eclipse". Ωστόσο αυτό δεν είναι κάτι τυχαίο, καθώς... η Νέα Υόρκη εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια αποτελεί καταφύγιο για τους πλούσιους Ρώσους».

Αυτό αναφέρει δημοσίευμα του Guardian, το οποίο τονίζει πως οι Ρώσοι ολιγάρχες «αγκυροβόλησαν» τις καταθέσεις τους μακριά από τα καπρίτσια του Πούτιν ή το αυξανόμενο δημοσιονομικό φιάσκο της ευρωζώνης.

«Στη Ρωσία είναι πολύ σημαντικό αν είσαι φιλικά διακείμενος με την κυβέρνηση», τονίζει ο Ντέβιντ Νιούμαν, συνεργάτης του Ντέι Πίτνεϊ ο οποίος έχει εκπροσωπήσει την πρώην γυναίκα του μεγιστάνα Ντμίτρι Ριμπολόβλεβ σχετικά με το διαζύγιό τους.

«Τα στοιχεία του ρωσικού πλούτου βρίσκονται παντού, έχουν σκάφη, έχουν αυτοκίνητα, το να αγοράσεις ένα αεροπλάνο για 40 εκατ. δολάρια δεν είναι μεγάλη υπόθεση πια», σημειώνει, ενώ αναφέρει πως ο Ριμπολόβλεβ αγόρασε το 2012 για 88 εκατ. δολάρια ένα διαμέρισμα που ακόμα αποτελεί το μεγαλύτερο deal στην ιστορία της Νέας Υόρκης.

Οι πλούσιοι Ρώσοι ήξεραν μήνες πριν ότι η κυπριακή οικονομία καταρρέει και έτρεξαν να πάρουν τα χρήματά τους και να τα επενδύσουν αλλού.

«Η ευρωπαϊκή κρίση έχει αναγκάσει ολοένα και περισσότερους Ρώσους να μεταφέρουν τα χρήματά τους αλλού. Τον τελευταίο χρόνο έχουμε παρατηρήσει μια μετατόπιση των επενδύσεων στις ΗΠΑ, ως αποτέλεσμα της οικονομικής κατάστασης της ΕΕ», σημειώνει από την πλευρά του ο Εντ Μέρμελστεϊν, δικηγόρος και σύμβουλος των πλούσιων Ρώσων, ενώ προσθέτει ότι η κατάρρευση του κυπριακού οικονομικού συστήματος δεν αποτέλεσε κεραυνό εν αιθρία για όσους είχαν καλούς «συνδέσμους».

«Η Κύπρος είχε αρχίσει τις συζητήσεις για το τι γινόταν περίπου 6 μήνες τώρα», τονίζει, και συμπληρώνει πως για αυτό το λόγο μερικοί πλούσιοι Ρώσοι φαίνονται να έχουν προσβληθεί από τον υπαινιγμό ότι η κατάρρευση του κυπριακού τραπεζικού συστήματος τους έπιασε στον ύπνο.

«Τα οικονομικά προβλήματα της Κύπρου έχουν γίνει οι ευλογίες της Νέας Υόρκης», τονίζεται στο δημοσίευμα, καθώς οι Ρώσοι δεν επενδύουν απλά αλλά χτίζουν ολόκληρα οικοδομήματα και τονώνουν την αγορά.

 
Read more »

ΤΟΠΕ ΚΑΙ ΤΟΚΑΝΕ: Ο OΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ ΗΛΙΑΣ ΗΛΙΑΔΗΣ ΑΦΙΕΡΩΝΕΙ ΤΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ



To είπε και το έκανε...

Ο Ολυμπιονίκης Ηλίας Ηλιάδης χθες το απόγευμα Τετάρτη 27 Μαρτίου επισκέφτηκε την Ιερά Μονή Βατοπαιδίου όπου σε συνάντηση με τον Γέροντα Εφραίμ, τον Καθηγούμενο της Μονής, του παρέδωσε το μετάλλιό του για να αναρτηθεί στα αφιερώματα της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας Παραμυθίας.

Ο Ηλίας Ηλιάδης στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Λονδίνο το καλοκαίρι του 2012 στους αγώνες τζούντο πήρε το χάλκινο μετάλλιο, το οποίο είχε κάνει τάμα να το αφιερώσει στην Παναγία Παραμυθία.


Ο Ολυμπιονίκης προετοιμάζεται τώρα για το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα τζούντο που θα γίνει στην Βουδαπέστη στις 25-27 Απριλίου 2013.

Του ευχόμαστε χρυσό μετάλλιο!!!
 
Read more »

Η τιμωρία του Τούρκου.


Μια νέα οσιακή μορφή από τα Φάρασα της Καππαδοκίας, γνωστή στην πατρίδα του με την προσωνυμία "Χατζεφεντής", είναι ο όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης (1840-1924).

Οι Φαρασιώτες διηγούνται πολλά θαυμαστά γεγονότα, που σχετίζονται με τον όσιο.
Κάποτε στα Φάρασα, τη μέρα της Αναστάσεως, μπήκε ένας Τούρκος λήσταρχος στην εκκλησία, την ώρα που τελούσε ο όσιος τη θεία λειτουργία. Μόλις είδε τον Τούρκο αρματωμένο και αδιάντροπο μέσα στο ναό, τον ειδοποίησε να φύγει αμέσως. Εκείνος όμως δεν έδωσε σημασία. Ο όσιος συνέχισε ατάραχος τη θεία λειτουργία.
Όταν βγήκε για τη μεγάλη είσοδο, τον είδε ο Τούρκος να μην πατάει στη γη, αλλά να περπατάει στον αέρα. Βλέποντας αυτό το θαύμα, άρχισε να τρέμει. Έκανε να φύγει, μα δεν μπορούσε, γιατί ένιωθε δεμένος μ' ένα αόρατο σχοινί.
Ο όσιος, αφού μπήκε με τα Άγια στο ιερό, έκανε νόημα στον Τούρκο να φύγει. Πραγματικά, την ώρα εκείνη ο λήσταρχος ένιωσε λυμένος. Τρέμοντας ολόκληρος, βγήκε έξω κι έπεσε κάτω σαν νεκρός. Όταν τελείωσε η λειτουργία, βγήκε ο λειτουργός από το ναό, πλησίασε τον Τούρκο, τον σήκωσε, κι έτσι εκείνος μπόρεσε να στηριχθεί στα πόδια του. Ύστερα του έκανε αυστηρή παρατήρηση, του έδωσε πέντε γρόσια και τον άφησε να φύγει υγιή, αλλά κατατρομαγμένο.


Πηγή: http://www.pentapostagma.gr
Read more »

Προωθείται μέσω Κύπρου η οριοθέτηση της Ελληνικής ΑΟΖ


Για την ανάγκη της άμεσης ανακήρυξης της Ελληνικής ΑΟΖ (με χάρτη εννοείται) έχω μιλήσει πολλές φορές.
Για τη δημιουργία του Κυπριακού ΤΑΙΠΕΔ, τα σκάνδαλα που θα προέκυπταν απο την άνιση εφαρμογή όσων αποφασίστηκαν στο Eurogrpoup στις τράπεζες της Κύπρου και το τελευταίο ξέπλυμα που έγινε στις Κυπριακές τράπεζες τις μέρες που δεν “λειτουργούσαν” επίσης είχα μιλήσει πρίν βγούν στην επιφάνεια. Σήμερα θα επισημάνω – εν τάχει – τους κινδύνους που προκύπτουν απο την οικονομική καταστροφή στην Κύπρο, όσον αφορά την Ελληνική και την Κυπριακή ΑΟΖ.
Εν πρώτοις είναι δίκαιο και οι δύο μειονότητες της Κύπρου να συμμερίζονται και να συμμετέχουν και στα κέρδη και στη χασούρα εφόσον πρόκειται να ενωθούν. Με κάποιες προυποθέσεις (χωρίς τη κατοχή και με υπογραφή του Νόμου της Θάλασσας απο τη Τουρκία), η Τουρκική πλευρά έχει κάθε δικαίωμα να επιθυμεί τη συζήτηση για το θέμα. Ο υπ. Εξωτερικών Νταβούτογλου καλά κάνει και θέτει τις προτάσεις του, δείχνοντας ακόμη μια φορά την παντελή απουσία της Ελληνικής κυβέρνησης και την ανικανότητά της να μιλάει σοβαρά για σημαντικά θέματα. Πού είναι η Ελληνική κυβέρνηση;

Κανείς δεν ξέρει… Μόνο τη Δούρου του ΣΥΡΙΖΑ άκουσα που αντιπαρέθεσε ένα πολύ προσεγμένο κείμενο – απάντηση στη Τουρκία χωρίς ίχνος υποψίας όμως για αυτό που παίζεται.
Εάν θεωρήσουμε την Κυπριακή ΑΟΖ ως ΑΟΖ ενός κράτους, τότε μέρος από τα κέρδη του Κυπριακού ΤΑΙΠΕΔ πρέπει να δίδεται και κατά το ποσοστό της (και όπως αυτό υπολογισθεί και τεκμηριωθεί) και στη Τουρκική μειονότητα. Ομως, και προσέχτε το αυτό όλοι και όλες, η Τουρκική μειονότητα πρέπει να χρεωθεί και το βάρος των λαθών της Ελληνοκυπριακής πλευράς, ακόμη και όπως είναι αυτή τη στιγμή τα πράγματα. Εννοώ να αποπληρώνει και αυτή χρέη όλου του νησιού. Αυτό το σημείο δεν το έχει αναφέρει κανείς. Εγώ το βάζω στο τραπέζι.
Ο Νταβούτογλου είναι τυχερός, που την Ελλάδα δεν την κυβερνούν Ελληνες. Λογικές απαντήσεις στα ερωτήματα που βάζει υπάρχουν και τα όρια της κάθε ΑΟΖ δεν είναι καλαμπούρι του καθενός να τα βάζει όπου θέλει… Κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβει ακόμη και αυτός πώς θεμελιώθηκε διεθνώς η επιστημονική σκέψη για να μη τον ακούει η επιστημονική κοινότητα και τρομάζει!
Εαν θεωρήσουμε την Κυπριακή ΑΟΖ στη λύση των δύο κρατών, τότε τα κέρδη απο τους υδρογονάνθρακες ανά μειονότητα θα προέρχονται μόνο από την ΑΟΖ που ανήκει στο κάθε κράτος ξεχωριστά (βλέπετε τις ασπροκόκκινες διακεκκομένες γραμμές στη φωτογραφία). Και αυτό όμως ακόμη, προαπαιτεί ότι η Τουρκική μειονότητα πρέπει να έχει υπογράψει προηγουμένως το Νόμο της θάλασσας. Η υπογραφή αυτή πρέπει να προηγηθεί κάθε συμφωνίας και οριοθέτησης της ΑΟΖ της Κύπρου σε δύο μέρη. Αυτό θα φέρει σε πολύ δύσκολη θέση την Τουρκία. Ετσι δεν είναι;
Σημειώστε, ότι επίσημος ορισμός της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας υπάρχει μόνο μέσα στο Νόμο της Θάλασσας. Αν κάποιος αντιλαμβάνεται αλλοιώς την υφαλοκρηπίδα θα είναι σαν να πουλάει τρέλλα σε Τούρκικο παζάρι…
Ο Νταβούτογλου λοιπόν γνωρίζοντας ότι έχει να κάνει με ανεπαρκείς πολιτικούς μειωμένης αντίληψης και στην Ελλάδα και στη Κύπρο, προωθεί το σχέδιο Ανάν σαν αναγκαία λύση για το νησί. Με τον τρόπο αυτό και οι δύο κοινότητες θα αποφασίσουν απο κοινού την οριοθέτηση της ΑΟΖ τους πρώτα με τη Τουρκία και ότι περισσέψει θα πάρει η Ελλάδα. Ο Νταβούτογλου έχει ξεχάσει ότι αυτό προυποθέτει ότι και η Τουρκία θα πρέπει να έχει υπογράψει το Νόμο της Θάλασσας. στον οποίο δίδεται ο ορισμός της ΑΟΖ.
Καθίσταται πλέον αναγκαίο, η Ελλάδα να επιβεβαιώσει την ΑΟΖ της το συντομότερο δυνατό με τη Κύπρο και αυτό πρίν ο Σαμαράς επιστρέψει απο το ταξείδι του στο Ισραήλ για να πεί ότι “όλα πάνε καλά” .
Η Ελληνική ΑΟΖ έπρεπε να είχε ανακηρυχθεί πρίν πολλά χρόνια, ενώ τα χωρικά ύδατα έπρεπε να είχαν ήδη επεκταθεί στα 12 ν.μ. H Ελλάδα πλέον μέσω ΤΑΙΠΕΔ μπορεί να παραχωρεί τα όποια κέρδη προκύψουν απο τα κοιτάσματά της στους δανειστές. Παρόλα αυτά, είμαι υπέρ της ανακήρυξης της Ελληνικής ΑΟΖ τώρα, διότι πιστεύω ότι έχουν αυξηθεί κατακόρυφα οι πιθανότητες να διασπασθεί η Ευρωζώνη και τα μνημόνια να κηρυχθούν αντισυνταγματικά. Οτι και να προκύψει, κανείς δανειστής δεν θα αφήσει την Τουρκία να “ενοχλήσει” την Ελλάδα γιατί θα χάσει τα λεφτά του, αφού το Αγγλικό Δίκαιο ακόμη θα ισχύει.
Η δημιουργία περιοχής ελεύθερης θάλασσας στο χώρο ανάμεσα σε Κύπρο, Ελλάδα και Τουρκία (ή στο Αιγαίο) δεν νοείται, αφού οι αποστάσεις μεταξύ ομόρων κρατών είναι μικρότερες απο 400 ναυτικά μίλια… Το αναφέρω αυτό, γιατί μερικοί Ελληνες πολιτικοί είναι πολύ ευρηματικοί και θα προσπαθήσουν στο μέλλον να βρούν τρόπο να προκύψουν περιοχές συνεκμετάλλευσης (υδρογονανθράκων, ορυκτού πλούτου, αλιείας κλπ) εκεί που δέν υπάρχουν. Αυτό δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην Ανατολική Μεσόγειο, αν και θα βοηθούσε πολλές πετρελαικές εταιρείες να μη δίνουν μέρος των κερδών τους στα κράτη που το δικαιούνται αλλά και επειδή γεωτρήσεις εντός κάποιων ΑΟΖ δεν θα χρειαζόντουσαν να γίνουν…
 
Πηγή: www.1greek.gr
Read more »

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

Ανεκδοτάκια



Γιατί στο Ιράν μισούν σφόδρα τον δυνατό άνεμο;
- Γιατί χτυπάει τις Περσίδες.


Πεθαίνει ο Ντε Κάρτ και πηγαίνει στον παράδεισο. Τον παίρνει ο Αγιος Πέτρος από τις πύλες για να τον οδηγήσει μέσα. Καθώς προχωρούσανε του λέει ο Ντε Καρτ:
- "Ξέρεις ποιος είμαι εγώ; Είμαι ο ιδρυτής ενός ολόκληρου φιλοσοφικού κινήματος και αυτός που είπε την ιστορική
φράση `Σκέφτομαι, άρα υπάρχω`."
Οπότε ο Αγιος Πέτρος τον χτυπάει φιλικά στην πλάτη και του λέει:
- "Δεν υπάρχεις, αλλά μην το σκέφτεσαι..."

Ένας Εβραίος και ένας Παλαιστίνιος συναντιούνται στο δρόμο:
-Τι νέα βρε Αχμέτ; Πώς πάει;
-Καλά μωρέ... α, πέτυχα και τον αδερφό σου τις προάλλες.
-Πού ρε συ;
-Στο κεφάλι!


Πηγή: http://www.e-jokes.gr
Read more »

Τι κρύβουν οι μουτζούρες μας;


Σε στιγμές αμηχανίας, περισυλλογής, ανίας ή ακόμη και δυσφορίας, μουντζουρώνουμε ασυναίσθητα το πρώτο χαρτί που θα βρεθεί μπροστά μας. Έχουμε, όμως, αναρωτηθεί ποτέ μήπως αυτές οι πρόχειρες μουντζούρες κρύβουν κάτι που μας διαφεύγει;



Καθώς μια ακόμη αργόσυρτη επαγγελματική σύσκεψη εξελίσσεται, καθώς ο καθηγητής αγορεύει στο... ντουμανιασμένο αμφιθέατρο ή περιμένοντας σε κάποιο θάλαμο αναμονής, προσπαθούμε, ορισμένες φορές, να «τραγανίσουμε» το χρόνο μουντζουρώνοντας χαρτιά. Τα πρόχειρα αυτά σκιτσάκια, που γίνονται σχεδόν αυτόματα και μοιάζουν να μην έχουν την παραμικρή σημασία, αποκαλύπτουν, στην πραγματικότητα, πολύ περισσότερα απ' όσα νομίζουμε.

Ο Γάλλος ψυχολόγος Francois Sulger στο πρόσφατο βιβλίο του «La Vιri tι sur vos gribouillis» (εκδόσεις Grancher) αποκωδικοποιεί τις συνηθέστερες μουντζούρες και μας δίνει πολύτιμες πληροφορίες για το τι κρύβει η καθεμία τους.

Υπόθεση πολύ προσωπική...

Έχουμε, άραγε, σκεφτεί τι είναι εκείνο που μας ωθεί να τσαλακώνουμε και να πετάμε στο καλάθι των αχρήστων το χαρτί που μόλις μουντζουρώσαμε; Αυτό συμβαίνει γιατί «βγάλαμε τα εσώψυχά μας» πάνω στο χαρτί (χωρίς καλά καλά να το καταλάβουμε...), κι έτσι σπεύδουμε ασυναίσθητα να... εξαφανίσουμε κάτι που διαισθανόμαστε πως είναι πολύ προσωπικό και δεν πρέπει να το ξέρει κανείς άλλος.

Το μουντζούρωμα του χαρτιού είναι η έκφραση μιας εσωτερικής πίεσης και η εξωτερίκευση μιας συναισθηματικής κατάστασης. Πρόκειται για ένα διάλογο που κάνουμε με τον εαυτό μας και δεν αφορά σε κανέναν άλλο παρά μόνο σ' εμάς τους ίδιους. Με τη βοήθειά τους, «σχολιάζουμε» μια περίσταση που μας απασχολεί, αποστασιοποιούμαστε από μια (δυσάρεστη) πραγματικότητα, επικοινωνούμε καλύτερα με το βαθύτερο «εγώ» μας. Ας δούμε, λοιπόν, τι αποκαλύπτουν οι... διασημότερες μουντζούρες...

Το κρυμμένο νόημα...

Το δίχτυ

Εκφράζει άγχος και αίσθημα ανασφάλειας ή μειωμένης αυτοπεποίθησης. Το δίχτυ, που μπορεί να εκληφθεί και σαν συρματόπλεγμα, εγκλωβίζει ή απομονώνει, λειτουργεί δηλαδή σαν ένα σύμβολο αποκλεισμού. Το υποκείμενο δυσκολεύεται πολύ στην επικοινωνία του με τους άλλους, συναντά εμπόδια και εισπράττει άρνηση από το εξωτερικό περιβάλλον.

Το «πέπλο»

Θέλουμε να εξαφανίσουμε αυτό που μας απασχολεί ή μας δυσαρεστεί, είτε πρόκειται για πρόσωπο είτε για κατάσταση. Το «πέπλο» αυτό ισοδυναμεί με μια κίνηση διαγραφής. Επιθυμούμε να διαγράψουμε και να μη βλέπουμε πια μπροστά μας αυτό που μας στενοχωρεί και μας προβληματίζει.

Τα σπιράλ

Διακρίνουμε δύο τύπους σπιράλ. Στο πρώτο η κίνηση εξελίσσεται προς τα αριστερά. Παραπέμπει σε μια νοοτροπία όπου πρυτανεύει η λογική, καθώς η όλη κίνηση διέπεται από μια αξιοθαύμαστη ισορροπία. Απηχεί, ωστόσο, και μια βαθύτερη επιθυμία για επιστροφή στο παρελθόν, καθώς και μια δυσπιστία απέναντι στους άλλους. Στο δεύτερο, το σπιράλ κινείται προς τα δεξιά. Το άνοιγμα προς τα έξω δείχνει μια στροφή προς την κοινωνικότητα και σηματοδοτεί ότι το υποκείμενο κουράστηκε πια από τη μοναξιά και προτίθεται να δοκιμάσει κάποιες εναλλακτικές λύσεις. Πάντως, και στους δύο τύπους σπιράλ, η επαφή με την πραγματικότητα συμβαίνει λίγο-πολύ απότομα.

Το τετράγωνο ή το παραλληλόγραμμο

Εδώ, η κατάσταση αντιμετωπίζεται ρεαλιστικά. Και τα δύο σχήματα είναι κλειστά, πράγμα που δείχνει ότι δεν υπάρχει περιθώριο ή διάθεση για σημαντικές αλλαγές. Κυριαρχούν η αίσθηση μιας σταθερότητας σχεδόν... στατικής και μια διάθεση για πολύ «προσγειωμένες» και πρακτικές λύσεις, προσανατολισμένες στην υλική, χειροπιαστή πλευρά της πραγματικότητας.

Το οδοντωτό

Φανερώνει επιθετικότητα και, επίσης, ένα αίσθημα εχθρότητας. Τα περιθώρια για βελτίωση είναι μάλλον ελάχιστα. Το άτομο πρέπει ν' αλλάξει συνολικά την κοσμοαντίληψή του και ν' αρχίσει να βλέπει τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία.

Οι αστερίσκοι

Λόγω των ακτίνων τους, θυμίζουν περίπου πυροτέχνημα. Υπάρχουν η επιθυμία για προσωπική ανάπτυξη και, συγχρόνως, η θέληση για απόκτηση φήμης. Ελεύθερο από προκαταλήψεις, το υποκείμενο θέλει να επεκταθεί προς όλες τις κατευθύνσεις και να... λάμψει.

Το σύννεφο

Δηλώνει ανεπτυγμένη φαντασία αλλά και διάθεση για ονειροπόληση. Ίσως να είναι, όμως, ενδεικτικό και μιας παθητικότητας, μιας τάσης φυγής από την πραγματικότητα, μιας άρνησης. Σηματοδοτεί, επιπλέον, μια προσπάθεια απόκρυψης, μια προτίμηση να προχωρήσουμε μπροστά χωρίς ν' αποκαλύπτουμε στους άλλους τα μέσα και τους στόχους μας.
Read more »

Πώς Ζούν οι Άγγελοι;


Του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ του Σικάγο
Λίγα γνωρίζουμε για το πώς ο αγγελικός κόσμος ζεί το παρόν και πώς θα ζεί στον μέλλοντα αιώνα. Παρόλ’ αυτά απ’ όσα έχουμε ήδη πει νωρίτερα μπορούμε να δούμε ότι η ζωή των ασωμάτων είναι ποικίλη και το έργο τους μεγάλο.

Αφού ο Παντοδύναμος Κύριος θεώρησε σωστό να δημιουργήσει μιά ολόκληρη ιεραρχία αγγέλων, και ν’ αναθέσει σε κάθε τάγμα ένα συγκεκριμένο είδος έργου, αυτό από μόνο του καταδεικνύει πόσο πολυάσχολα είναι αυτά τα λειτουργικά πνεύματα.
Μόνο να δούμε τους φύλακες αγγέλους θα διαπιστώσουμε ότι έχουν μεγάλο έργο να επιτελέσουν με τους προστατευόμενούς τους- τους επιπόλεους και αμαρτωλούς άνθρώπους.
Έχουμε πολλές αποδείξεις στα γραπτά των Αγίων Πατέρων για το πόσο πικρά κλαίνε οι φύλακες άγγελοι όταν βλέπουν την αμαρτωλή συμπεριφορά των ανθρώπων για τους οποίους είχαν σταλεί να προστατέψουν.
Εντούτοις ο ουράνιος κόσμος είναι κυρίως ένας κόσμος χαράς και φωτός και σίγουρα υπάρχει περισσότερη χαρά παρά λύπη στη ζωή των αγγέλων.
Η υπέρτατη χαρά τους έγκειται στο ότι βλέπουν και δοξολογούν την υπέρλαμπρη Τριαδική Θεότητα, ευρισκόμενοι συνεχώς μπροστά στο Θεό.Αν η τέλεση της Θείας Λειτουργίας σ’ αυτόν τον κόσμο είναι ένα πολύτιμο δώρο του Θεού, το οποίο μέσω της εξαγιάζεται και μετουσιώνεται σε μέρος της Αγίας Τριάδος, τότε κάποιος μπορεί με ευσέβεια να ισχυριστεί ότι ούτε τις ασώματες δυνάμεις ο Κύριος δεν τις στέρησε απ’ αυτό το μεγάλο δώρο. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι και στον ουρανό οι άγγελοι λαμβάνουν μέρος σε μιά πνευματική Θεία Λειτουργία, κατά την οποία ο Αμνός του Θεού θυσιάζεται προαιωνίως εξ αιτίας της αγάπης Του για τη δημιιουργία Του.
Σ΄αυτήν την εξαίσια, ουράνια Ευχαριστεία οι άγγελοι κυρίως δοξολογούν και ευχαριστούν το Δημιουργό. Οι αναρίθμητες χορωδίες των ουράνιων δυνάμεων προωθούν επίσης τις προσευχές τους. Σε ποιόν? Οχι φυσικά σ΄αυτές αφου οι ίδιες ζούν το πλήρωμα όλων των δώρων που τους είναι προσιτά, αλλά στην αγαπημένη τους ανθρωπότητα, τη μοιχαλίδα και αμαρτωλή, που κολυμπά στην ματαιοδοξία και επομένως χρειάζεται την ουράνια βοήθεια.
Η συνεχής συμμετοχή των αγγέλων στις δικές μας λειτουργίες και ειδικά στη Θεία Ευχαριστεία, λειτουργεί ως εχέγγυο της ουράνιας βοήθειας.
«Νυν αι Δυνάμεις των ουρανών συν ημίν αοράτως λατρεύουσιν» επιβεβαιώνει προφητικά η Εκκλησία μας κατα τη μυσταγωγία των Προηγιασμέων Δώρων, ενώ κατά την καθημερινή θ. Λειτουργία του Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου ο λειτουργός ως να βλέπει νοερά τους αγγέλους, δηλώνει ότι «Τον επινίκιον ύμνον άδοντα, βοώντα, κεκραγότα, και λέγοντα ‘Άγιος, άγιος, άγιος, Κύριος Σαβαώθ, Πλήρης, ο ουρανός και η γη της δόξης σου’…».

Η Εκκλησία επισης απροκάλυπτα επιβεβαιώνει ότι « Την Ανάστασίν Σου, Χριστέ Σωτήρ, άγγελοι υμνούσιν εν ουρανώ..» Υπάρχει πληθώρα τέτοιων αποδείξεων και είναι όλες καλά γνωστές σε όλους τους πιστούς Χριστιανούς.

Το μόνο που μας απομένει είναι να μιλήσουμε για τις ενέργειες των ουρανίων δυνάμεων εδώ στη γη. Και εδώ είναι κυρίως οι φύλακες άγγελοι που ενεργούν.


Read more »

Η «Gazprom» και η Σερβία υπέγραψαν μακροπρόθεσμες συμφωνίες



Μάρτιος 27, 2013.


Βελιγράδι.

Η «Gazprom» και η Σερβία υπέγραψαν δύο μακροπρόθεσμες συμβάσεις για την προμήθεια ρωσικού φυσικού αερίου μέχρι το 2021.

Η συμφωνία έγινε κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου της «Gazprom», Αλεξέι Μίλερ, στη σερβική πρωτεύουσα, σύμφωνα με το ρωσικό Τας.
Οι συμφωνίες εξασφαλίζουν ετήσια προμήθεια της Σερβίας μέχρι και 5 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου.

Επιπρόσθετα, οι συμβάσεις παρέχουν τη δυνατότητα για την περαιτέρω μείωση της τιμής του φυσικού αερίου.

Στο Βελιγράδι ο Μίλερ θα συναντηθεί με τον πρωθυπουργό, Ίβιτσα Ντάτσιτς, τον πρόεδρο Τόμισλάβ Νίκολιτς και τον αντιπρόεδρο Αλεξάνταρ Βούτσιτς.
 
 
Read more »

Γιατί η Δύση νιώθει να απειλείται από την Ρωσία;


Στις αρχές του προηγούμενου μήνα, στα πλαίσια συνάντησής του με την Σύνοδο των Ρώσων Επισκόπων, ο Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε:

«Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας μαζί με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία της Διασποράς αποτελούν μέρος μιας ειδικής και πολύ σημαντικής αποστολής, τόσο για τη Ρωσία όσο και για τον υπόλοιπο κόσμο». Τι εννοούσε, άραγε;

Για την Δύση, μια «ειδική αποστολή» της Ρωσίας σημαίνει συνήθως KGB, πυρηνικά χτυπήματα ή τακτικές Ψυχρού Πολέμου. Και όμως, αυτό που έλαβε χώρα τον Φεβρουάριο ήταν μια σημαντική συνάντηση του Πούτιν με την ηγεσία της Εκκλησίας, όπου και προέβη στην δήλωση που θα ακούσετε στο βίντεο που ακολουθεί μετά το άρθρο.

Είναι τόσο βέβαιο, όσο η Γη γυρίζει γύρω από τον Ήλιο, ότι η συνάντηση εκείνη μεταξύ των εκπροσώπων της Ιεράς Συνόδου της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρωσίας και του Πούτιν αγνοήθηκε παντελώς από τα Δυτικά μέσα ενημέρωσης. Είναι επίσης δεδομένο ότι ο Πούτιν διαθέτει πραγματική παγκόσμια ισχύ, με αποτέλεσμα τα «φιλελεύθερα» μέσα ενημέρωσης είτε να αγνοούν έντρομα την παρουσία του είτε να παραποιούν την εικόνα του. Εν τω μεταξύ, όπως θα έκανε ένας καλός Χριστιανός βασιλιάς, ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν οδηγεί ένα έθνος στον δρόμο του Χριστού.

Η Δύση, ωστόσο, προτιμά να μεταδίδει αδιάκοπα ειδήσεις για μια ομάδα από ανισόρροπα και διεστραμμένα κορίτσια, μέλη ροκ συγκροτήματος και μιας ξένης ΜΚΟ, που βεβηλώνουν εκκλησίες στη Ρωσία. Οι πράξεις τους αυτές στοχεύουν σαφώς εναντίον της ίδιας εκείνης Εκκλησίας η οποία καταστράφηκε από τους κομμουνιστές και ξαναχτίστηκε από τους Ρώσους πιστούς.

Η Δύση διακηρύσσει πως "είναι τρομερό να φυλακίζει ο Πούτιν νεαρές κοπέλες, μέλη μουσικού συγκροτήματος, που το μόνο που έκαναν ήταν να τραγουδήσουν μέσα στον καθεδρικό ναό του Σωτήρος Χριστού". Ακόμα και τα συντηρητικά μέσα ενημέρωσης, δήθεν χριστιανικά, αγνοούν την ύπαρξη και την αποστολή της Ρωσικής Εκκλησίας και τον ρόλο τον οποίο διαδραματίζει ο Πούτιν, στηρίζοντας την. Μιλούν για προπαγάνδα. Αλλά όσοι κατανοούν τι πραγματικά συμβαίνει τους απαντούν ότι προπαγάνδα είναι το να στρεβλώνει ή να αγνοεί η Δύση την αλήθεια της Εκκλησίας την οποία διέσωσε ο ίδιος ο Χριστός.

Δεν πάει πολύς καιρός που ο κομμουνισμός πότισε τη γη της Ρωσίας με αίμα και αφάνισε εκκλησίες σε μια προσπάθειά του να φέρει την ευτυχία (;) στην ανθρωπότητα. Σήμερα, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία ισχυροποιείται όλο και περισσότερο χάρη σε πολιτικές προσωπικότητες όπως ο Πρόεδρος Πούτιν. Γνωρίζουν, άραγε, οι Αμερικανοί πώς συνέβη αυτό και για ποιο λόγο τα μέσα ενημέρωσής τους παρουσιάζουν την Ρωσία όπως ακριβώς παρουσίαζαν κάποτε την «μισητή» Σοβιετική Ένωση;

Πώς μπορούν τα συντηρητικά μέσα ενημέρωσης στην Αμερική, τα οποία ισχυρίζονται ότι υποστηρίζουν τον Χριστιανισμό, να αγνοούν τους Χριστιανούς αδελφούς τους στη Ρωσία, οι οποίοι επιτέλους δικαιώθηκαν; Αγνοούν τους μάρτυρες και το αίμα που χύθηκε για την αποκατάσταση της Χριστιανικής Εκκλησίας στην Ρωσία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για απατεώνες και υποκριτές, οι οποίοι έχουν ταχθεί με την πλευρά των συντηρητικών (Ρεπουμπλικανών) και παίζουν τον ρόλο του ανόητου εκκεντρικού, ενώ οι «φιλελεύθεροι» (Δημοκρατικοί) υποδουλώνουν όλο τον υπόλοιπο κόσμο.

Πιστοί στην παράδοσή τους, οι εχθροί του Χριστιανισμού στην Αμερική προσποιούνται τους «συντηρητικούς» και τους « φιλελεύθερους», ενώ οδηγούν τον αμερικανικό λαό μακριά από την αλήθεια. Την ίδια στιγμή ο Ομπάμα γελάει και παίζει τον Νέρωνα, ενώ καίγονται οι ΗΠΑ. Το παράδοξο είναι ότι οι Ρώσοι λυπούνται περισσότερο για όλα αυτά, αφού κατανοούν καλύτερα τι συμβαίνει.

Οι ευσεβείς Ρώσοι Χριστιανοί έχουν αναλάβει την αποστολή να διασώσουν τον Χριστιανισμό και να διαφωτίσουν τον υπόλοιπο κόσμο. Όχι με τον τρόπο που το έκανε η Σοβιετική Ένωση, που διέδιδε τον πόλεμο, όπως ακριβώς κάνουν σήμερα ο Ομπάμα και οι ΗΠΑ. Οι Ρώσοι αυτοί είναι όπως οι Μαθητές του Χριστού, που με αγάπη πλησιάζουν τους αδελφούς και τις αδελφές τους και βοηθούν άνδρες και γυναίκες που βρίσκονται στο σκοτάδι, δούλοι και θύματα μιας υλιστικής κοινωνίας, που έχουν πραγματική ανάγκη να ξαναβρούν τον δρόμο Του. Και δεν έχουν παρά να κοιτάξουν προς την Ανατολή.

Στο βίντεο που θα παρακολουθήσετε, ο Πούτιν, απευθυνόμενος στην Ιερά Σύνοδο της Ρωσίας, δήλωσε:

«Οφείλουμε να αντλήσουμε διδάγματα από τα ταραχώδη γεγονότα των αρχών του 20ου αιώνα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μέσω της υπονόμευσης των πνευματικών και εθνικών αξιών και μέσω της δίωξης της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (...) αρχίσαμε να χάνουμε την ενότητα του έθνους μας και παρασυρθήκαμε σε επαναστάσεις, σε αδελφοκτόνους αιματοχυσίες, σε συγκρούσεις και πολέμους.

Σκοπεύουμε να συνεχίσουμε την πολύπλευρη και θετική συνεργασία μας με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία και θα κάνουμε ό, τι μπορούμε για να βοηθήσουμε την Εκκλησία, καθώς η ίδια αναδημιουργείται. Θα εργαστούμε μαζί για να εδραιώσουμε την αρμονία στην κοινωνία μας και να ενισχύσουμε τα ηθικά θεμέλια της χώρας μας, δίνοντας έμφαση στις υψηλές ηθικές αξίες». Ακόμη και αν η Δύση δεν πιστεύει σε αυτά που λέει ο Πούτιν και θεωρεί ότι όλες οι προσπάθειες από μέρους του γίνονται για λόγους προπαγάνδας, θα πρέπει τουλάχιστον να πιστέψει και να ακολουθήσει τον Χριστό, μαθαίνοντας ένα μάθημα από το σοβιετικό σφάλμα.

Και όμως, οι πολέμιοι του Χριστιανισμού στην Αμερική θα κάνουν ό,τι είναι δυνατόν προκειμένου να μην επιτρέψουν να συμβεί κάτι τέτοιο. Ακριβώς επειδή γνωρίζουν πως δεν απειλούνται από ένα πυρηνικό οπλοστάσιο, αλλά από μια πνευματική αναγέννηση.

 

Η ομιλία του Βλαντιμίρ Πούτιν


«Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία τάχθηκε ανέκαθεν με το μέρος του λαού μας, σε όλες τις ιστορικές φάσεις του έθνους, μοιραζόμενη μαζί του όλες τις χαρές και τις λύπες του, στηρίζοντας και εμπνέοντάς τον, αλλά και επιβεβαιώνοντας την ύπαρξη του ηθικού ιστού της δημόσιας ζωής μας και μάλιστα της Πολιτείας μας στο σύνολό της.

Ο πατριωτισμός, η πίστη και η δύναμη του πνεύματος ήταν πάντα το θεμέλιο κάθε νίκης και κάθε επιτεύγματος της Ρωσίας. Αυτά τα εγγενή εθνικά γνωρίσματα του χαρακτήρα μας βοήθησαν τον λαό μας να ξεπεράσει τις οδυνηρές συνέπειες της ταραχώδους εποχής των γεγονότων του 1612, να κερδίσει τη νίκη στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο του 1812, του οποίου η έκβαση αποτέλεσε έναν θρίαμβο για τον λαό μας, όπως ήταν επίσης και η έκβαση του άλλου Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, του 1941-1945.

Αύριο, πρόκειται να γιορτάσουμε την 70η επέτειο της Μάχης του Στάλινγκραντ. Κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου του 1941-1945 ο λαός και ο στρατός μας άντλησαν έμπνευση από τις ίδιες εκείνες πραγματικές αξίες που μας βοηθούσαν ανέκαθεν και μας οδηγούσαν στη νίκη.

Και ήταν ακριβώς εκείνη η δύναμη, η δύναμη της αληθινής ιστορίας της Ρωσίας, της Ρωσίας του Μίνιν και του Ποζάρκσι, του Ντμίτρι Ντονσκόι και του Αλέξανδρου Νιέφσκι, του Αγίου Σεργίου του Ραντονέζ και του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ, που νίκησε τον ναζισμό και έσωσε τον κόσμο.

Οφείλουμε, ωστόσο, να θυμόμαστε και άλλες σελίδες της ιστορίας μας, όπως είναι τα διδάγματα που πρέπει να αντληθούν από τα δραματικά γεγονότα των αρχών του εικοστού αιώνα. Διότι κυρίως λόγω της διάβρωσης των πνευματικών και εθνικών αξιών μας και λόγω της κυριολεκτικής δίωξης της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και άλλων παραδοσιακών θρησκειών μας, οδηγήθηκε η κάποτε ενιαία χώρα μας στην καταστροφική πορεία των επαναστάσεων, των ταραχών, των αδελφοκτόνων συγκρούσεων και του πολέμου.

Σκοπεύουμε να συνεχίσουμε την πολύπλευρη και θετική συνεργασία μας με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία και θα κάνουμε ό, τι μπορούμε για να βοηθήσουμε την Εκκλησία, καθώς η ίδια αναδημιουργείται. Θα εργαστούμε μαζί για να εδραιώσουμε την αρμονία στην κοινωνία μας και να ενισχύσουμε τα ηθικά θεμέλια της χώρας μας, δίνοντας έμφαση στις υψηλές ηθικές αξίες.

Οι παραδοσιακές αξίες, το θρησκευτικό αίσθημα των πιστών, τα δικαιώματα και οι ελευθερίες των πολιτών, αλλά και η αξιοπρέπεια, όλα αυτά θα πρέπει να προστατεύονται τόσο από την δύναμη της κοινής γνώμης όσο και από την εφαρμογή του νόμου.

Υπάρχει σήμερα, περισσότερο από ποτέ, η επιτακτική ανάγκη να υπάρξει μια κοινή, στενή συνεργασία μεταξύ των κρατικών αρχών και όλων των παραδοσιακών θρησκειών, η οποία θα βασίζεται στην αλληλεγγύη και την αμοιβαία κατανόηση. Είμαστε ένα κοσμικό κράτος, φυσικά, και δεν μπορούμε να επιτρέψουμε μια συγχώνευση του πολιτικού βίου με τον εκκλησιαστικό, αλλά την ίδια στιγμή, θα πρέπει να αποτρέψουμε την επικράτηση της χυδαίας και πρωτόγονης ερμηνείας που κάποιοι άλλοι προσδίδουν στην έννοια του «κοσμικού».

Τόσο η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία όσο και άλλες παραδοσιακές θρησκείες της χώρας μας θα πρέπει να εξαντλούν όλες τις δυνατότητες που διαθέτουν, ώστε να προσφέρουν ολοκληρωμένες και ουσιαστικές υπηρεσίες σε σημαντικούς τομείς, όπως η υποστήριξη των οικογενειών και των μητέρων, συμβάλλοντας στην εκπαίδευση των παιδιών, την διαπαιδαγώγηση της νεολαίας, την επίλυση των πολλών κοινωνικών προβλημάτων που εξακολουθούμε να αντιμετωπίζουμε, αλλά και την ενίσχυση του πατριωτικού φρονήματος στις Ένοπλες Δυνάμεις μας.

Μόνο έτσι θα ανταποκριθούν στην επιτακτική ανάγκη των πολιτών για ηθική υποστήριξη και πνευματική καθοδήγηση.

Θεωρώ καθήκον μου να τονίσω ότι οι προσπάθειες της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας να επιδιώξει εποικοδομητικό διάλογο στα πλαίσια του Διαθρησκειακού Συμβουλίου της Ρωσίας ήδη έχει αποφέρει θετικά αποτελέσματα.

Και δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι, για τη χώρα μας, η αρμονία μεταξύ εθνοτήτων και μεταξύ θρησκειών αποτελεί ζήτημα ύψιστης ιστορικής σημασίας.

Σήμερα, τόσο στη Ρωσία όσο και στις χώρες όπου το Πατριαρχείο Μόσχας έχει μια ενεργή παρουσία, μεταξύ της Ομογένειάς μας σε διάφορες ηπείρους του κόσμου, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία εκτελεί μια πολύ σημαντική αποστολή. Φέρνει τις χώρες και τους λαούς πιο κοντά και τόσο με σοφές νουθεσίες όσο και έμπρακτα, συντελεί στην δημιουργία μιας πιο εποικοδομητικής αλληλοκατανόησης μεταξύ τους. Μας βοηθά να διατηρήσουμε τους δεσμούς που μας έχουν κρατήσει ενωμένους εδώ και αιώνες, ενώ παράλληλα δημιουργεί δεσμούς μεταξύ των εκατομμύριων πολιτών οι οποίοι απαρτίζουν τον Ρωσικό Κόσμο σήμερα.

Θα ήθελα ειλικρινά να πω ένα ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου προς τα μέλη του κλήρου από τις επισκοπές της Ομογένειας, τις αυτόνομες και αυτοδιοικούμενες εκκλησίες, και ειδικά από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλλοδαπής, η ένωση με την οποία αποκαταστάθηκε εδώ και μια πενταετία και είχε μια πραγματικά παραγωγική επίδραση στην πνευματική ζωή του λαού μας.

Γνωρίζουμε ότι, όπου και αν διαμένετε, με το μυαλό και την καρδιά σας βρίσκεστε πάντα στη Ρωσία. Εκτελείτε την εξαιρετικής σημασίας αποστολή σας, βοηθώντας τους συμπατριώτες μας να αισθάνονται άρρηκτα δεμένοι με την Πατρίδα τους, και συνεργάζεστε στενά μαζί τους για την αναβίωση, την πρόοδο και την ανάπτυξή της.

Ολοκληρώνοντας, θα ήθελα για άλλη μια φορά να ευχηθώ στην Σύνοδο των Επισκόπων και όλους εσάς ένα παραγωγικό έργο και ό, τι καλύτερο για όλους.




Πηγή: http://kostasxan.blogspot.gr
Read more »

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

Τουρκία: "Μαζί με το Ισραήλ θα γίνουμε παγκόσμιοι πρωταθλητές μεταφοράς ενέργειας"


Η "συγγνώμη" του Ισραήλ για το θάνατο εννέα Τούρκων πολιτών στην επιδρομή εναντίον του πλοίου Mavi Marmara ανοίγει τον δρόμο για την μετατροπή της Τουρκίας σε παγκόσμιο "πρωταθλητή" στη μεταφορά ενέργειας, εκτιμά ο επικεφαλής οικονομολόγος της Διεθνούς Υπηρεσίας Ενέργειας (IEA), Φατίχ Μπιρόλ.



Οπως μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων Ανατολή ο κ. Μπιρόλ θεωρεί ότι η κίνηση που έκανε το Ισραήλ θα βοηθήσει τη συνεργασία Τουρκίας- Ισραήλ στον τομέα της ενέργειας.

"Η Τουρκία θα μπορεί πλέον μαζί με το Ισραήλ να μεταφέρει ενεργειακά αποθέματα στην παγκόσμια αγορά", εξηγεί.

Ο κ. Μπιρόλ προσθέτει ότι η Τουρκία αποτελεί την οικονομικότερη και πλεονεκτικότερη λύση για τη μεταφορά των Ισραηλινών ενεργειακών αποθεμάτων από την ανατολική Μεσόγειο στην παγκόσμια αγορά.

Προέβλεψε επίσης ότι το Ισραήλ θα μπορεί να προχωρήσει στην εξόρυξη αποθεμάτων φυσικού αερίου 7 - 8 φορές μεγαλύτερων από τις δικές του ανάγκες τα οποία θα μπορεί συνεπώς να διοχετεύσει στις διεθνείς αγορές.

Ο ίδιος επιβεβαίωσε ότι υπάρχουν μεγάλα αποθέματα αερίου γύρω από την Κύπρο.

"Ξέρουμε ότι υπάρχουν πλούσια αποθέματα", είπε, αλλά επισήμανε ότι δεν είναι ακόμα γνωστό το κόστος της εξόρυξης τους.

Την ίδια εκτίμηση διατυπώνει και ο σερ Μάικλ Λι, ειδικός σύμβουλος του German Μarshall Fund στις Βρυξέλλες. Σε σχόλια που έκανε νωρίτερα σήμερα σημείωσε ωστόσο ότι "η νέα διπλωματική αποκλιμάκωση Τουρκίας-Ισραήλ δεν θα πρέπει να γίνεται σε βάρος της συνεργασίας του Ισραήλ με την Κύπρο στον ενεργειακό τομέα".



Η τουρκική πολιτική ηγεσία επαναλαμβάνει ότι τα όποια αποθέματα ενεργείας βρίσκονται ανοιχτά της Κύπρου δεν θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν "μόνο από την ελληνοκυπριακή πλευρά" αλλά ότι αποτελούν περιουσία "όλων των κατοίκων της Κύπρου".


Πηγή : http://periergaa.blogspot.com
Read more »

Πότε αλλάζει η ώρα;



Ας μάθουμε επιτέλους πότε αλλάζει η ώρα (είναι στάνταρ), ώστε να μην ψάχνεστε κάθε φορά που πλησιάζει ο καιρός!

Αν πολλοί από εσάς αναρωτιέστε πότε αλλάζει η ώρα, είναι καιρός να μάθετε ένα απλό κολπάκι, ώστε να απαλλαγείτε από αυτόν τον πονοκέφαλο μια και καλή!

Ας δούμε λοιπόν απλά και κατανοητά!

Χειμερινή αλλαγή ώρας
Η ώρα λοιπόν για το χειμώνα, αλλάζει ΠΑΝΤΑ την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου.
Για την ακρίβεια, το βράδυ του τελευταίου Σαββάτου, όταν θα περάσει τις 12 το βράδυ (άρα είναι Κυριακή), όταν φτάσουμε 04:00 ξημερώματα, γυρνάμε το ρολόι μας μία ώρα πίσω, το κάνουμε 03:00.

Αυτό για τη χειμερινή αλλαγή ώρας συμβαίνει πάντα έτσι κάθε χρόνο, να θυμάστε: τελευταία Κυριακή του Οκτώβρη.
Ενδεικτικές προσεχείς χειμερινές αλλαγές ώρας:

2013 αλλαγή ώρας:την Κυριακή στις 27 Οκτωβρίου

2014 αλλαγή ώρας: την Κυριακή στις 26 Οκτωβρίου
2015 αλλαγή ώρας: την Κυριακή στις 25 Οκτωβρίου
και πάει λέγοντας.

Θερινή αλλαγή ώρας

Αντίστοιχα πράγματα ισχύουν και για τηθερινή αλλαγή ώρας, αλλά λίγο διαφορετικά, ως εξής:
την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου, πάλι Σάββατο περασμένες 12 μεσάνυχτα (ξημερώματα Κυριακής δηλαδή), όταν το ρολόι μας δείξει 03:00, το γυρνάμε μία ώρα μπροστά ώστε να δείξει 04:00.

Και είμαστε κομπλέ πάλι κάθε χρόνο και με την αλλαγή θερινής ώρας!

Ενδεικτικές προσεχείς θερινές αλλαγές ώρας:

2013 αλλαγή ώρας: την Κυριακή στις 31 Μαρτίου
2014 αλλαγή ώρας: την Κυριακή στις 30 Μαρτίου
2015 αλλαγή ώρας: την Κυριακή στις 29 Μαρτίου
και πάει λέγοντας και εδώ.

Αυτά λοιπόν σχετικά με το πότε αλλάζει η ώρα. Να τα θυμάστε και θα είστε μια χαρά!
 
Πηγή: http://fouit.gr/
Read more »

Πως να διώχνης τους κακούς λογισμούς




ΑΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

ΠΩΣ ΝΑ ΔΙΩΧΝΗΣ ΤΟΥΣ ΚΑΚΟΥΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ

Κανένας αρχάριος στην πνευματική ζωή δεν μπορεί να διώξη τον κακό λο­γισμό, αν ίσως δεν τον διώξη ο Θεός. δυνατές ψυχές μπορούν να πολεμήσουν και να διώξουν τούς κακούς λογισμούς, πλην κι αυτές όχι από λόγου τους, αλλά μαζί με τον Θεό τους πολεμούν και τούς διώχνουν.

Όταν σου έρχονται κακοί λογισμοί να επικαλήσαι ακατάπαυστα τον Κύριον Ιησούν, ήγουν να λες την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, Γιέ του θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλόν», κι αυτοί θα φυγαδευθούν γιατί δεν υποφέρουν τη θέρμη πού ανά­βει στην καρδιά η προσευχή. Η θέρμη αυτή είναι φωτιά που τους καίει, καθώς λέγει και ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος.
Με το όνομα του Ιησού χτύπα και λάβωνε τους εχθρούς. Επειδή και ο θεός ημών είναι φωτιά που αφανίζει την κακία.
 
Read more »

ΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ


Παραμονή εκλογών, βρίσκομαι στο Αεροδρόμιο η ώρα τρεις μετά τα μεσάνυχτα. Στις τρεις και μισή πάω για επιβίβαση. Κόσμος πολύς. Στο ταξί μπήκε ένα παλικάρι.
-Καλημέρα! Πειραιά, παρακαλώ.
-Λεβέντη μου, στον ουρανό σε γύρευα, στη γη βρέθηκες!
-Γιατί το λέτε αυτό;
-Καλύτερη διαδρομή δεν θα μπορούσε να μου τύχει! Στον Πειραιά μένω και εγώ!
-Α, ωραία! Σε πάω στο σπίτι σου, ε;

-Ακριβώς. Είμαι άυπνη δεκαπέντε ώρες νομίζω πως έχω κι εγώ δικαίωμα ξεκούρασης και ύπνου.
-Δεκαπέντε ώρες οδηγείτε;
-Όχι, δεκαπέντε ώρες είμαι μέσα στο ταξί.
-Πώς αντέχεις τόσες ώρες; Και δεν φοβάσαι τη νύχτα;
-Όταν έχεις δυνατή πίστη στον Θεό, δεν φοβάσαι τίποτε, νιώθεις ασφαλής.
-Έχεις δίκιο, βλέπω και τις εικόνες σου, ακούς και τον σταθμό της Εκκλησίας. Τα λόγια σου εκπέμπουν σιγουριά. Πράγματι, έχεις τον Θεό δίπλα σου! Χαίρομαι, όταν ακούω και βλέπω ανθρώπους, που πιστεύουν δυνατά, όπως και εσύ. Δεν ήταν τυχαίο που μπήκα στο ταξί σου, ήταν θέλημα Θεού.

Πιστεύεις στα θαύματα;
-Και βέβαια πιστεύω.
-Θέλεις να σου πω ένα θαύμα, που έγινε στην οικογένειά μου;
-Με μεγάλη μου χαρά!
-Εργάζομαι στο Ισραήλ, στην Ελληνική Πρεσβεία. Είμαι κοντά στον Πανάγιο Τάφο του Χριστού και τώρα ήρθα, για να ψηφίσω.
-Το θαύμα περιμένω να ακούσω.
-Μη βιάζεσαι, θα στα πω όλα από την αρχή άλλωστε έχουμε δρόμο να κάνουμε.
-Συγγνώμη.

-Αυτό το ταξίδι ήταν και μία ευκαιρία να δω και τη μητέρα μου και ύστερα να πάω Κύπρο, να δω την οικογένειά μου.
-Τώρα με μπέρδεψες.
Εδώ γέλασε.
-Έχεις δίκιο, είμαι παντρεμένος με Κύπρια, έχουμε δυο παιδιά το δεύτερο παιδί μου δεν το έχω δει ακόμη, αύριο σαραντίζει. Είναι κοριτσάκι δεν μπόρεσα να είμαι στην γέννησή του δίπλα στη γυναίκα μου
και καταλαβαίνεις την αγωνία μου.
-Εγώ καταλαβαίνω την αγωνία σου τη δική μου αγωνία δεν καταλαβαίνεις εσύ.
Εδώ γελάσαμε και οι δύο.

-Ε, θα σε παιδέψω λίγο, Πειραιωτάκι, δεν θα στο πω μπαμ και κάτω. Που λες, έχει πεθάνει ο πατέρας μου και η μητέρα μου μένει μόνη. Δεν της είπα πως θα έρθω, θα της κάνω έκπληξη.
-Ωραία έκπληξη μέσα στα άγρια μεσάνυχτα! Άντε, πάμε παρακάτω.
-Αύριο θα πάω να ψηφίσω και το βράδυ πετάω για Κύπρο. Άμα μπορείς, έλα να με πας στο Αεροδρόμιο.
-Βρε τον άνθρωπο, δεν έχει τον Θεό του! Θα μου βγάλει την ψυχή, μέχρι να μου πει το θαύμα!
-Άντε, τώρα θα σου πω το θαύμα, φθάνει το παίδεμα. Μπορώ να καπνίσω;
-Έλα μπροστά να καπνίσεις, πίσω δεν το επιτρέπω.

Ήρθε δίπλα μου.
-Θα μου πεις πώς σε λένε;
-Νίκο.
-Ωραία! Εμένα Ράνια.
-Χαίρω πολύ.
-Λοιπόν, Νίκο, θα περιμένω πολύ ακόμη;
Ξεκαρδίστηκε στα γέλια.
-Ψυχοβγάλτης είμαι, ε;
-Αν είσαι...!

-Περίμενε, θα ανάψω τσιγάρο και θα σου πω. Λοιπόν, Ράνια, η κουνιάδα μου δεν μπορούσε να κάνει παιδί. Πήγε σε πολλούς γιατρούς στην Κύπρο, ήρθε στην Ελλάδα, πήγε Λονδίνο, Αγγλία όμως όλοι της είπαν ένα μεγάλο όχι δεν μπορείς να γεννήσεις παιδί. Ωστόσο είχε φτάσει σαράντα ετών. Οι προσευχές και τα τάματα αμέτρητα. Ώσπου ο καλός Θεός τη λυπήθηκε. Στα σαράντα της έμεινε έγκυος.

Καταλαβαίνεις τη χαρά μας. Την προσέχαμε όλοι σαν να ήταν κάτι πολύτιμο. Μη βήξει, μη φτερνιστεί, μην κατέβει μόνη της σκαλιά, τι θα φάει την είχαμε μη στάξει και μη βρέξει! Ώσπου ήρθε η ώρα να γεννήσει και ήμασταν όλοι κοντά της.

Στο σαλόνι που περιμέναμε έρχεται μια νοσοκόμα με έναν άγγελο στα χέρια. Ήταν τόσο όμορφο μωρό, που ομορφότερο δεν είχα ξαναδεί. Ο γιος μου δεν ήταν τόσο ωραίος, όταν μου τον έφεραν να τον δω.

Την επομένη ημέρα όμως μας ήρθε η δυσάρεστη είδηση. Ο γιατρός κάλεσε τον μπατζανάκη μου στο γραφείο του και του είπε πως το παιδί γεννήθηκε με ένα νεφρό και απ' αυτό το μισό ήταν χαλασμένο.

Έπρεπε να αρχίσει αιμοκάθαρση. Η είδηση μας ήρθε κεραυνός στο κεφάλι!

Το τρέξαμε όπου μπορείς να φανταστείς σ' όποιον γιατρό μάς έλεγαν, εμείς τρέχαμε. Πήγαμε στο εξωτερικό, πήγαμε παντού, δεν μπορούσε να γίνει τίποτε. Οι προσευχές νύχτα-μέρα δεν σταματούσαν.

Όταν το παιδί έφτασε δύο ετών, η κουνιάδα μου είδε ένα όνειρο. Μη με ρωτήσεις τι. Δεν έχω καταλάβει καλά. Μου ζήτησε να έρθει στους Αγίους Τόπους, να προσκυνήσει.

Πράγματι ήρθε μαζί με το παιδί. Την έστειλα με μια ξεναγό να προσκυνήσει στον Πανάγιο Τάφο. Τι έγινε εκεί; Άκου τι μου είπαν. Όταν μπήκαν μέσα στην Εκκλησία, το μωρό έκλαιγε συνέχεια. Της λέει μια
κυρία: «Γιατί κλαίει έτσι το παιδί σας;»

-«Είναι άρρωστο», της απάντησε η κουνιάδα μου. Και τότε η κυρία της είπε:
-«Βάλτε το παιδί σας πάνω στον Πανάγιο Τάφο και θα σταματήσει το κλάμα!»

Η κουνιάδα μου το ξάπλωσε πάνω στον Πανάγιο Τάφο. Όμως το παιδί σφάδαζε στο κλάμα. Εκείνη στεκόταν σα μαρμαρωμένη, δεν μπορούσε να κάνει ούτε μπρος ούτε πίσω. Το παιδί είχε αρχίσει να μελανιάζει κάποια στιγμή κατάφερε και το πήρε στην αγκαλιά της. Όμως δεν μπορούσε να αναπνεύσει και το πήγαν εσπευσμένα στο νοσοκομείο. Εκεί του έβαλαν οξυγόνο. Την ίδια μέρα έφυγε για την Κύπρο.

Την επομένη το παιδί έπρεπε να πάει για αιμοκάθαρση. Εκεί, στα Ιεροσόλυμα, έχω γνωριστεί με έναν καλόγερο ασκητή, που όλο μου μιλάει για θαύματα. Όταν έφυγε η κουνιάδα μου, πήγα και τον συνάντησα και άρχισε πάλι να μου μιλάει για τον Θεό και για τα θαύματα, ώσπου ξαφνικά τον ακούω να λέει: «Πω, πω! Τι χειρουργείο ήταν αυτό! Το παιδί σφάδαζε στο κλάμα από τους πόνους!»

-«Ποιο παιδί, γέροντα;»
-«Το ανιψάκι σου, βρε! μου απάντησε. Άγγελοι το χειρούργησαν και του έβαλαν δύο γερά νεφρά!!!»
«Α, ο γέροντας τρελάθηκε», είπα μέσα μου, «και όλα τα θαύματα που μου λέει φαντασίες του είναι». Όταν σηκώθηκα να φύγω, με χτύπησε στην πλάτη και μου είπε:
-«Άντε, θα κάνεις και κόρη!»

Έφυγα λυπημένος, με τη βεβαιότητα ότι ο γέροντας είχε χάσει τα μυαλά του εκεί στην ερημιά και στη μοναξιά του. Μπήκα στο αυτοκίνητο μου να πάω στην Πρεσβεία, όταν χτύπησε το κινητό μου. Ήταν η γυναίκα μου. Μου μιλούσε και έκλαιγε δεν μπορούσα να καταλάβω τι έλεγε, μόνο μια φράση ξεχώρισα:

-«Νίκο, το παιδί μας είναι καλά!» Προσπάθησα να την ηρεμήσω, για να καταλάβω τι μου λέει. Και μου είπε τα ίδια λόγια του γέροντα:
-«Το παιδί μας έχει δύο γερά νεφρά!»

Έπαθα σοκ! Γύρισα πίσω και πήγα στον γέροντα. Το μυαλό μου μπερδεμένο, οι σκέψεις μου άτακτες, πετούσαν εδώ και εκεί. Έφτασα στον γέροντα και για πρώτη φορά γονάτισα μπροστά του και του φιλούσα τα χέρια.
-«Είσαι άγιος!» ψιθύρισα
-«Παιδί μου, μην το ξαναπείς αυτό. Άγιος είναι μόνο ο Θεός!»

Σε μια εβδομάδα μου ήρθε η επόμενη ευχάριστη είδηση. Η γυναίκα μου ήταν έγκυος. Με το: «Νίκο, αγάπη μου», που μου είπε, θυμήθηκα τα λόγια του γέροντα.
-« Μη πεις τίποτα άλλο. Είσαι έγκυος!»
-«Ναι, πού το ξέρεις;»
-«Μου το είπε ο καλόγερος, ο φίλος μου, και είναι κοριτσάκι!»

Από το θαύμα που έγινε στο ανιψάκι μου πίστεψα πολύ βαθιά στον Θεό. Κανείς και για τίποτε αυτή την πίστη δε θα την κλονίσει. Αν κάποτε αποφασίσεις να έρθεις στα Ιεροσόλυμα, θα χαρώ να έρθεις να με βρεις, θα με ζητήσεις στην Πρεσβεία. Θα πεις θέλω το Νίκο τον Πειραιώτη.

Ωστόσο έχουμε φτάσει στον Πειραιά εγώ δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη, αλλά ούτε και να κατέβω να βγάλω τη βαλίτσα του Νίκου από το πορτ-μπαγκάζ.
 
 
Read more »

Κατάκριση: Η μεγάλη αδικία


Η ταπείνωση σε κάνει να πετάς, μα η κατάκριση σε τυφλώνει!
 
Μόνον ο Θεός κρίνει δίκαια, γιατί μόνον Αυτός γνωρίζει τις καρδιές των ανθρώπων. Εμείς, επειδή δεν ξέρουμε την δίκαιη κρίση του Θεού, κρίνουμε “κατ’ όψιν”, εξωτερικά, και γι’ αυτό πέφτουμε έξω και αδικούμε τον άλλον».
 
 «Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε»

Η κατάκριση είναι γεμάτη από αδικία

Γέροντα, εύκολα κρίνω και κατακρίνω.

- Η κρίση που έχεις, είναι φυσικά, χάρισμα που σου έδωσε ο Θεός, αλλά την εκμεταλλεύεται το ταγκαλάκι και σε κάνει να κατακρίνεις και να αμαρτάνεις. Γι’ αυτό, μέχρι να εξαγνισθεί η κρίση σου και να έρθει ο θείος φωτισμός, να μη την εμπιστεύεσαι. Όταν κανείς ασχολείται με τους άλλους και τους κρίνη, ενώ ακόμα δεν έχει εξαγνισθή η κρίση του, πέφτει συνέχεια στην κατάκριση.

- Και πώς, Γέροντα, θα εξαγνισθεί η κρίση μου;

- Πρέπει να την λαμπικάρεις. Μπορεί να έχεις καλή διάθεση και μια δύναμη μέσα σου, αλλά πιστεύεις ότι κρίνεις πάντοτε σωστά. Η κρίση σου είναι όμως είναι ανθρώπινη, κοσμική. Προσπάθησε να απαλλαγείς από το ανθρώπινο στοιχείο, να αποκτήσεις ανιδιοτέλεια, για να έρθει ο θείος φωτισμός και να γίνει η κρίση σου πνευματική, θεϊκή. Τότε η κρίση σου θα είναι σύμφωνη με την δικαιοσύνη του Θεού και όχι με την ανθρώπινη δικαιοσύνη. Με την αγάπη και την ευσπλαχνία του Θεού και όχι με την λογική την ανθρώπινη.
Μόνον ο Θεός κρίνει δίκαια, γιατί μόνον Αυτός γνωρίζει τις καρδιές των ανθρώπων. Εμείς, επειδή δεν ξέρουμε την δίκαιη κρίση του Θεού, κρίνουμε “κατ’ όψιν”, εξωτερικά, και γι’ αυτό πέφτουμε έξω και αδικούμε τον άλλον. Η ανθρώπινη κρίση μας δηλαδή είναι μία μεγάλη αδικία. Είδες τι είπε ο Χριστός: “Μη κρίνετε κατ’ όψιν, αλλά την δικαίαν κρίσιν κρίνατε”.
Θέλει πολλή προσοχή. Ποτέ δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πώς ακριβώς έχουν τα πράγματα. Πριν από χρόνια σε ένα μοναστήρι στο Άγον Όρος ήταν ένας πολύ ευλαβής διάκος, Κάποτε όμως φόρεσε ρούχα κοσμικά και γύρισε στη πατρίδα του. Τότε πολλοί Πατέρες είπαν διάφορα εναντίον του. Αλλά τι είχε γίνει; Κάποιος του είχε γράψει ότι οι αδελφές του ήταν ακόμα ατακτοποίητες και, επειδή φοβήθηκε μήπως παραστρατήσουν, πήγε να τις βοηθήση. Έπιασε δουλειά σε ένα εργοστάσιο και ζούσε πιο καλογερικά από ό,τι προηγουμένως. Μόλις τακτοποίησε τις αδελφές του, άφησε τη δουλειά του και πήγε πάλι σε μοναστήρι, για να μείνει. Ο ηγούμενος, όταν είδε ότι τα ήξερε όλα, τυπικό, διακονήματα κ.λ.π., τον ρώτησε πού τα ήξερε και εκείνος άνοιξε τη καρδιά του και του τα είπε όλα. Τότε ο ηγούμενος ενημέρωσε τον επίσκοπο και εκείνος τον χειροτόνησε αμέσως ιερέα. Μετά πήγε σε ένα απομακρυσμένο μοναστήρι και εκεί ζούσε πολύ πνευματική ζωή, πολλή άσκηση. Έφθασε σε άγια κατάσταση και βοήθησε πνευματικά πολλούς ανθρώπους. Μερικοί που δεν ξέρουν τι απέγινε μπορεί ακόμη να τον κατακρίνουν.
Πόσο πρέπει να προσέχουμε την κατάκριση! Πόσο αδικούμε τον πλησίον μας, όταν τον κατακρίνουμε! Αν και στη πραγματικότητα με τη κατάκριση αδικούμε τον εαυτό μας και όχι τους άλλους, διότι μας αποστρέφεται ο Θεός. Τίποτε άλλο δεν αποστρέφεται τόσο πολύ ο Θεός όσο την κατάκριση, γιατί ο Θεός είναι δίκαιος και η κατάκριση είναι γεμάτη από αδικία.

Πώς φθάνουμε στην κατάκριση

- Γέροντα, γιατί πέφτω συχνά στην κατάκριση;

- Επειδή ασχολείσαι πολύ με τους άλλους. Περιεργάζεσαι τις αδελφές και θέλεις από περιέργεια να μαθαίνεις τι κάνει η μια, τι κάνει η άλλη. Έτσι μαζεύεις υλικό, για να έχει το ταγκαλάκι να εργάζεται και να σε ρίχνει στη κατάκριση.

- Γιατί, Γέροντα, ενώ πρώτα δεν έβλεπα τα ελαττώματα των άλλων, τώρα τα βλέπω και κατακρίνω;

- Τώρα βλέπεις τα ελαττώματα των άλλων, γιατί δεν βλέπεις τα δικά σου.

- Από πού προέρχονται, Γέροντα, οι λογισμοί κατακρίσεως;

- Από την ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας- δηλαδή από την υπερηφάνεια- και από την τάση να δικαιολογούμε τον εαυτό μας.

- Γέροντα, η κατάκριση έχει έλλειψη αγάπης;

- Έμ, τι έχει; Και έλλειψη αγάπης έχει και αναίδεια έχει. Όταν δεν έχεις αγάπη, δεν βλέπεις με επιείκεια τα λάθη των άλλων, οπότε τους ταπεινώνεις μέσα σου και τους κατακρίνεις. Πάει μετά το ταγκαλάκι και τους βάζει να κάνουν και άλλο σφάλμα. Το βλέπεις εσύ, τους κατακρίνεις πάλι και ύστερα συμπεριφέρεσαι με αναίδεια.

- Μερικές φορές, Γέροντα, με στεναχωρεί η αδελφή με την οποία συνεργάζομαι και την κατακρίνω.

- Πού ξέρεις εσύ με πόσα ταγκαλάκια πολεμάει εκείνη την ώρα η αδελφή; Μπορεί να τη πολεμούσαν πενήντα δαίμονες, για να την ρίξουν, ώστε να σε κάνουν να πεις: «Ά, τέτοια είναι». Ύστερα, όταν δουν ότι την κατέκρινες, θα έρθουν πεντακόσιοι δαίμονες να την ρίξουν πάλι μπροστά σου, για να την κατακρίνεις ακόμα περισσότερο. Μπορεί λ.χ. να της πεις: «Αδελφή, μη βάζεις αυτό το πράγμα εκεί, εδώ είναι η θέση του». Την άλλη μέρα θα την κάνει το ταγκαλάκι να ξεχάσει τι της είπες και να το βάλει πάλι στην ίδια θέση. Θα κάνει και καμιά άλλη αταξία και θα λες με το λογισμό σου: «Μα χθες της είπα να προσέξει και σήμερα το έβαλε πάλι εκεί! Έκανε κι άλλη αταξία!». Οπότε την κατακρίνεις και δεν μπορείς να συγκρατηθείς και να μη μιλήσεις. «Αδελφή, της λες, δεν σου είπα να μην το βάλεις εκεί; Αυτό είναι ακαταστασία. Με έχει σκανδαλίσει η συμπεριφορά σου!». Αυτό ήταν! Ο διάβολος έκανε την δουλειά του. Σε έβαλε να την κατακρίνεις, αλλά και να ψυχρανθείς μαζί της. Και εκείνη, επειδή δεν ξέρει ότι εσύ ήσουν η αιτία για την απροσεξία της, θα νοιώθει τύψεις που σε σκανδάλισε και θα πέσει σε λύπη. Βλέπετε με τι πονηριά εργάζεται το ταγκαλάκι κι εμείς το ακούμε;
Γι’ αυτό προσπαθήστε να μην κρίνετε κανέναν. Να κρίνετε μόνον τα ταγκαλάκια που, ενώ ήταν Άγγελοι, κατάντησαν δαίμονες και , αντί να μετανοήσουν, γίνονται πιο πονηροί και κακοί και βάλθηκαν με μανία να καταστρέψουν τα πλάσματα του Θεού. Ο πονηρός δηλαδή παρακινεί τους ανθρώπους να κάνουν παραξενιές και αταξίες, και ο ίδιος πάλι βάζει λογισμούς άλλους ανθρώπους, για να κρίνουν και να κατακρίνουν, και έτσι νικάει και τους μεν και τους δε. Και αυτοί μεν που νικούνται και κάνουν αταξίες, αισθάνονται μετά την ενοχή τους και μετανοούν, ενώ οι άλλοι που κατακρίνουν δικαιώνουν τον εαυτό τους, υπερηφανεύονται και καταλήγουν στην ίδια πτώση με τον πονηρό, την υπερηφάνεια.

Με την κατάκριση φεύγει η Χάρις του Θεού

- Όταν, Γέροντα, μου περνάει ένας λογισμός εις βάρος του άλλου, είναι πάντοτε κατάκριση;

- Δεν το καταλαβαίνεις εκείνη την ώρα;

- Μερικές φορές αργό να το καταλάβω.

- Κοίταξε να καταλαβαίνεις το συντομότερο την πτώση σου και να ζητάς συγχώρεση και από την αδελφή την οποία κατέκρινες και από τον Θεό, γιατί αυτό γίνεται εμπόδιο στην προσευχή. Με την κατάκριση φεύγει αμέσως η Χάρις του Θεού και δημιουργείται αμέσως ψυχρότητα στη σχέση σου με τον Θεό. Πώς να κάνεις μετά προσευχή; Η καρδιά γίνεται πάγος μάρμαρο.
Η κατάκριση και η καταλαλιά είναι οι μεγαλύτερες αμαρτίες και απομακρύνουν την Χάρη του Θεού περισσότερο από κάθε άλλο αμάρτημα. «Όπως το νερό σβήνει την φωτιά, λέει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, έτσι και η κατάκριση σβήνει την Χάρη του Θεού».


Όποιος κατακρίνει τους άλλους, πέφτει στα ίδια σφάλματα
- Γέροντα, πώς συμβαίνει, όταν κατακρίνω μια αδελφή για κάποιο σφάλμα της, σε λίγο να κάνω κι εγώ το ίδιο σφάλμα;

- Αν κατακρίνει κανείς τον άλλον για ένα σφάλμα του και δεν καταλάβει την πτώση του, ώστε να μετανοήσει, συνήθως πέφτει στο ίδιο σφάλμα, για να το καταλάβει. Ο Θεός δηλαδή από αγάπη επιτρέπει ο άνθρωπος να αντιγράφει την κατάσταση αυτού τον οποίο κατέκρινε. Αν πεις λ.χ. ότι κάποιος είναι πλεονέκτης και δεν καταλάβεις ότι κατέκρινες, ο Θεός παίρνει τη Χάρη του και επιτρέπει να πέσεις κι εσύ στη πλεονεξία. Αρχίζεις τότε να μαζεύεις. Μέχρι να καταλάβεις τη πτώση σου και να ζητήσεις συγχώρεση από τον Θεό, θα λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι.
Για να σε βοηθήσω, θα σου πω κάτι από τον εαυτό μου. Όταν ήμουν στην Ιερά Μονή Στομίου, έμαθα για μια συμμαθήτριά μου από το Δημοτικό ότι είχε παραστρατήσει και έκανε ζημιά κάτω στην Κόνιτσα. Προσευχόμουν λοιπόν να τη φωτίσει ο Θεός να ανέβει στο μοναστήρι, για να της μιλήσω. Είχα ξεχωρίσει και μερικά κομμάτια περί μετανοίας από την Αγία Γραφή και από Πατερικά. Μια μέρα λοιπόν ήρθε με δύο άλλες γυναίκες. Μιλήσαμε και έδειξε ότι κατάλαβε. Στη συνέχεια ερχόταν συχνά με το παιδί της και έφερνε κεριά, λάδι, λιβάνι για τον ναό. Μια φορά κάποιοι γνωστοί προσκυνητές από τη Κόνιτσα μου λένε: «Πάτερ, αυτή η γυναίκα υποκρίνεται. Εδώ φέρνει κεριά κα λιβάνι και κάτω συνεχίζει με τους αξιωματικούς». Όταν ξαναήρθε, τη βρήκα στην εκκλησία να ασπάζεται τις εικόνες, και της έβαλα τις φωνές: «Φύγε από ‘δώ, της είπα, έχεις βρωμίσει όλη την περιοχή!...». Η καημένη έφυγε κλαίγοντας. Δεν πέρασε πολύ ώρα και αισθάνθηκα μεγάλο σαρκικό πόλεμο. «Τι είναι αυτό; λέω. Ποτέ μου δεν είχα τέτοιον πειρασμό. Τι συμβαίνει;». Δεν μπορούσα να βρω την αιτία. Κάνω προσευχή, τα ίδια. Οπότε παίρνω τον ανήφορο για την Γκαμήλα.«Καλύτερα να με φάνε οι αρκούδες», είπα. Προχώρησα αρκετά μέσα στο βουνό. Ο πειρασμός δεν υποχωρούσε. Βγάζω τότε ένα τσεκουράκι που είχα κρεμασμένο στη μέση μου και δίνω τρεις τσεκουριές στο πόδι μου, μήπως και με τον πόνο φύγει ο πειρασμός. Το παπούτσι γέμισε αίμα, αλλά τίποτε. Σε μια στιγμή ήρθε στο νου μου εκείνη η γυναίκα και τα λόγια που της είχα πει. «Θεέ μου , είπα τότε, εγώ για λίγο έζησα αυτή την κόλαση και δεν μπορώ να την αντέξω, κι αυτή η ταλαίπωρη που ζει συνέχεια αυτήν την κόλαση!... Συγχώρεσέ με που την κατέκρινα». Αμέσως ένοιωσα μια δροσιά θεϊκή και εξαφανίσθηκε ο πόλεμος. Βλέπεις τι κάνει η κατάκριση;

Αν παραβλέπουμε τα σφάλματα των άλλων, θα παραβλέψει και ο Θεός τα δικά μας

- Γέροντα, μερικοί πνευματικοί άνθρωποι, όταν βλέπουν κάποιον να ζει αμαρτωλά, λένε: «Α, αυτός, έτσι που πάει, είναι για την κόλαση!».

- Αχ, αν οι κοσμικοί άνθρωπο πάνε στη κόλαση από τις καταχρήσεις, οι πνευματικοί άνθρωποι θα πάνε από τις κατακρίσεις... Για κανέναν δεν μπορούμε να πούμε ότι θα πάει στην κόλαση. Ο Θεός δεν ξέρουμε πώς εργάζεται. Τα κρίματα του Θεού είναι άβυσσός. Κανέναν να μη καταδικάζουμε, γιατί έτσι παίρνουμε την κρίση από τα χέρια του Θεού. Πάμε να γίνουμε Θεοί. Αν μας ρωτήσει ο Χριστός την ημέρα της Κρίσεως, ας πούμε τη γνώμη μας...


- Ο αγώνας κατά της κατακρίσεως

Αν στραφούμε στον εαυτό μας, δεν θα κατακρίνουμε

Γέροντα, όταν βλέπω κάποια αταξία στο διακόνημα, κατακρίνω μέσα μου.

- Εσύ, να κοιτάς την ευταξία την δική σου και τις αταξίες των άλλων. Να είσαι αυστηρή με τον εαυτό σου και όχι με τους άλλους. Τι δουλειά έκανες σήμερα;

- Ξεσκόνιζα.

- Ξεσκόνιζες τους άλλους ή τον εαυτό σου;

- Δυστυχώς τους άλλους.

- Κοίταξε, θα αρχίσεις να κάνεις δουλειά στον εαυτό σου, όταν πάψεις να ασχολείσαι με το τι κάνουν οι άλλοι γύρω σου. Αν ασχολείσαι με τον εαυτό σου και πάψεις να ασχολείσαι με τους άλλους, θα βλέπεις μόνον τα δικά σου σφάλματα και στους άλλους δεν θα βρίσκεις κανένα σφάλμα. Τότε θα απελπιστείς με τη καλή έννοια από τον εαυτό σου και θα κατακρίνεις μόνον τον εαυτό σου. Θα αισθάνεσαι την αμαρτωλότητά σου και θα αγωνίζεσαι να απαλλαγείς από τις αδυναμίες σου. Ύστερα, όταν θα βλέπεις στους άλλους κάποια αδυναμία, θα λες: «Μήπως εγώ ξεπέρασα τις αδυναμίες μου; Πώς λοιπόν έχω τέτοια απαίτηση από τους άλλους;». Γι’ αυτό να μελετάς και να παρακολουθείς συνέχεια τον εαυτό σου, για να αποφεύγεις την κρυφή υπερηφάνεια, και να έχεις αυτομεμψία με διάκριση, για να αποφεύγεις την εσωτερική κατάκριση. Έτσι θα διορθωθείς.

- Γέροντα, ο Αββάς Ισαάκ γράφει: «Εάν αγαπάς την καθαρότητα, εισελθών έργασαι εν τη αμπέλω της καρδίας σου, εκρίζωσον εκ της ψυχής σου τα πάθη, έργασαι μη γνώναι κακίαν ανθρώπου». Τι εννοεί;

- Εννοεί να στραφείς στον εαυτό σου και να κάνεις δουλειά στον εαυτό σου. Οι άγιοι πώς αγίασαν; Είχαν στραφεί στον εαυτό τους και έβλεπαν μόνον τα δικά τους πάθη. Με την αυτοκριτική και την αυτομεμψία που είχαν, έπεσαν τα λέπια από τα μάτια της ψυχής τους, και έφτασαν να βλέπουν καθαρά και βαθιά. Έβλεπαν τον εαυτό τους κάτω απ’ όλους τους ανθρώπους και όλους τους θεωρούσαν καλύτερους από τον εαυτό τους. Τα δικά τους σφάλματα τα έβλεπαν μεγάλα και τα σφάλματα των άλλων πολύ μικρά, γιατί έβλεπαν με τα μάτια της ψυχής τους και όχι με τα γήινα μάτια. Έτσι εξηγείται όταν έλεγαν: «Εγώ είμαι χειρότερος απ’ όλους τους ανθρώπους». Τα μάτια της ψυχής τους είχαν καθαρίσει και είχαν γίνει διόπτρες γι’ αυτό κα έβλεπαν τα μικρά τους σφάλματα – τα ξυλαράκια – σαν δοκάρια. Εμείς όμως, ενώ τα σφάλματά μας είναι δοκάρια, δεν τα βλέπουμε ή τα βλέπουμε σαν ξυλαράκια. Κοιτάμε τους άλλους με το μικροσκόπιο και βλέπουμε τα δικά τους αμαρτήματα μεγάλα, ενώ τα δικά μας δεν τα βλέπουμε, γιατί δεν καθάρισαν τα μάτια της ψυχής μας.
Η βάση είναι να καθαρίσουν τα μάτια της ψυχής. Όταν ο Χριστός ρώτησε τον τυφλό: «Πώς βλέπεις τώρα τους ανθρώπους;», εκείνος Του απάντησε: «σαν δένδρα»[3], γιατί δεν είχε αποκατασταθεί όλο το φως του. Όταν αποκαταστάθηκε όλο το φως του, τότε τα έβλεπε όλα καθαρά. Θέλω να πω ότι ο άνθρωπος, όταν φτάσει σε καλή πνευματική κατάσταση όλα τα βλέπει καθαρά, όλα τα σφάλματα των άλλων τα δικαιολογεί, με την καλή έννοια, γιατί τα βλέπει με το θεϊκό μάτι και όχι με το ανθρώπινο.

Αν δικαιολογούμε τους άλλους, Δεν θα τους κατακρίνουμε

- Γέροντα, όταν μου περνούν λογισμοί υπερηφανείας και κατακρίσεως, προσπαθώ να δικαιολογώ τους άλλους. Αυτό είναι πτώση ή αγώνας;

- Αγώνας είναι. Όταν κάποιος χαζεύει με ανοιχτό το στόμα και μπει μια μύγα μέσα στο στόμα του, θα την φτύσει. Αλλά καλύτερα να προσέχει να μην μπει.

- Συχνά όμως, Γέροντα, βλέποντας τι κάνουν οι άλλοι τους κατακρίνω.

- Εδώ που τα λέμε, δεν μπορείς να μη βλέπεις τι γίνεται γύρω σου. Πρέπει όμως να αποκτήσεις διάκριση, ώστε να δίνεις στους άλλους ελαφρυντικά και να τους δικαιολογείς. Τότε θα τους βλέπεις σε καλή κατάσταση.

- Γέροντα, έχω μια στενότητα. Δεν έρχομαι στη θέση του άλλου, για να τον δικαιολογήσω.
- Να βλέπεις με πόνο τον άλλον που σφάλλει και να δοξάζεις τον Θεό για όσα σου έχει δώσει, γιατί μετά ο Θεός θα σου πει: «Εγώ, παιδί μου, τόσα σου έδωσα, κι εσύ γιατί μου φέρθηκες σκληρά;». Να βλέπεις πλατιά τα πράγματα. Να σκέφτεσαι το παρελθόν του ανθρώπου, τις ευκαιρίες που του δόθηκαν να καλλιεργήσει τον εαυτό του και τις ευκαιρίες που είχες εσύ και δεν τις αξιοποίησες. Έτσι, θα συγκινηθείς από τις δωρεές που σου χάρισε ο Θεός, θα τον δοξολογήσεις γι’ αυτές και θα ταπεινωθείς, επειδή δεν ανταποκρίθηκες. Παράλληλα θα νοιώσεις αγάπη και πόνο για τον αδελφό που δεν είχε τις δικές σου ευκαιρίες και θα κάνεις γι’ αυτόν καρδιακή προσευχή.
Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν εγκλήματα μεγάλα, αλλά έχουν πολλά ελαφρυντικά. Ποιος ξέρει οι άνθρωποι αυτοί πώς είναι στα μάτια του Θεού; Εάν δεν μας βοηθούσε ο Θεός, μπορεί και ‘μεις να ήμασταν αλήτες. Κάποιος εγκληματίας έκανε λ.χ. είκοσι εγκλήματα και τον κατακρίνω και δεν σκέφτομαι τι παρελθόν έχει. Ποιος ξέρει πόσα εγκλήματα έκανε ο πατέρας του!... Από μικρό παιδί τι κλοπές θα τον έβαζαν να κάνει! Ύστερα, όταν ήταν νέος, πόσα χρόνια θα έζησε μέσα στις φυλακές και θα καθοδηγήθηκε από άλλους έμπειρους φυλακισμένους. Αυτός θα μπορούσε να είχε κάνει όχι είκοσι αλλά σαράντα εγκλήματα και συγκρατήθηκε. Ενώ εγώ με τη κληρονομικότητα και την αγωγή που είχα, θα έπρεπε τώρα να έκανα θαύματα. Έκανα; Όχι. Άρα είμαι αναπολόγητος. Αλλά, ακόμη και είκοσι θαύματα αν έκανα, ενώ μπορούσα να κάνω σαράντα, πάλι θα ήμουν αναπολόγητος. Με αυτούς τους λογισμούς διώχνουμε την κατάκριση και ανοίγουμε μια ρωγμή στην σκληρή καρδιά μας.

Να μη βγάζουμε εύκολα συμπεράσματα

- Γέροντα, τι θα με βοηθήσει να μη κατακρίνω;

- Όλα είναι πάντοτε όπως τα σκέφτεσαι εσύ;

- Όχι, Γέροντα.

- Έ, τότε να λες: «Δεν σκέφτομαι πάντοτε σωστά. Πολλές φορές κάνω λάθος. Να, στην τάδε περίπτωση έκρινα και έπεσα έξω, οπότε τον αδίκησα τον άλλον. Επομένως δεν πρέπει να ακούω τον λογισμό μου». Ο καθένας μας λίγο-πολύ έχει περιπτώσεις που έπεσε έξω στην κρίση του. Αν φέρει στο νου του τις περιπτώσεις που έκρινε και έπεσε έξω, τότε θα αποφεύγει την κατάκριση. Αλλά και μια φορά να μην έπεσε έξω και να έχει δίκαιο, πού ξέρει τα ελατήρια του άλλου; Ξέρει πώς έγινε κάτι; Να μη βγάζουμε εύκολα συμπεράσματα.
Κι εγώ, όταν ήμουν νέος, είχα την κατάκριση ψωμοτύρι. Επειδή ζούσα λίγο προσεκτικά και είχα μια ψευτοευλάβια, ό,τι μου φαινόταν στραβό, το έκρινα. Γιατί, όταν στον κόσμο ζει κανείς λίγο πνευματικά, μπορεί να βλέπει πολλά κουσούρια στους άλλους και να μη βλέπει αρετές. Εκείνους που καλλιεργούν την αρετή μπορεί να μη τους βλέπει, γιατί ζουν στην αφάνεια, αλλά βλέπει τους άλλους που κάνουν αταξίες και να τους κατακρίνει. «Αυτός, λέει, κάνει έτσι, εκείνος περπατάει έτσι, ο άλλος κοιτάζει έτσι...».
Ξέρετε τι είχα πάθει μια φορά; Είχαμε πάει με έναν γνωστό μου να λειτουργηθούμε σε ένα μοναστήρι στο Μονοδένδρι, εννιά ώρες περίπου μακριά από την Κόνιτσα. Όταν μπήκαμε στο ναό, ο γνωστός μου στάθηκε στο αναλόγιο, για να ψάλει, και εγώ πήγα στο στασίδι πίσω από τον ψάλτη. Παρακολουθούσα και έψελνα σιγανά. Κάποια στιγμή ήρθε μια γυναίκα με μαύρα, σχετικά νέα, στάθηκε δίπλα μου και συνέχεια με κοιτούσε. Με κοιτούσε, έκανε το σταυρό της. Με κοιτούσε, έκανε το σταυρό της... Είχα αγανακτήσει. «Βρε, παιδάκι μου, έλεγα μέσα μου, τι σόι άνθρωπος είναι αυτή; Μέσα στον κόσμο, μέσα στην εκκλησία, τι κοιτάζει έτσι;». Εγώ τις αδελφές μου, όταν περνούσαν στον δρόμο δίπλα μου, δεν τις έβλεπα. Πήγαιναν μετά στο σπίτι και έκαναν παράπονα στη μάνα μας: «Με είδε ο Αρσένιος, έλεγαν, και δεν μου μίλησε!». «Καλά, μου έλεγε μετά η μάνα μου, βλέπεις τις αδελφές σου στο δρόμο και δεν τις μιλάς;». «Εγώ θα κοιτάζω αν αυτή που περνάει δίπλα μου είναι η αδελφή μου; της έλεγα. Ένα σωρό σόι έχουμε. Αυτό θα κάνω;». Θέλω να πω, είχα κάτι τέτοιες ακρότητες. Να περνά τώρα δίπλα σου η αδελφή σου και να μη της μιλάς! Τέλος πάντων... Μόλις λοιπόν τελείωσε η Θεία Λειτουργία, πήγε αυτή η μαυροφόρα και παρακάλεσε τον ιερέα να μου πει να πάω στο σπίτι της, γιατί έμοιαζα πολύ στο παιδί της που είχε σκοτωθεί στον πόλεμο! Όταν πήγα σπίτι της, είδα την φωτογραφία του παιδιού της. Πραγματικά, μοιάζαμε σαν αδέλφια! Αυτή Η καημένη με κοιτούσε μέσα στην εκκλησία και έκανε τον σταυρό της σαν να έβλεπε το παιδί της. Κι εγώ έλεγα: «Την αθεόφοβη, μέσα στην εκκλησία και πώς κοιτάζει!» Ώ, μετά ξέρετε πως με είχε λειώσει αυτό το περιστατικό; «Για δες, είπα, εσύ να έχεις τέτοιους λογισμούς, ότι ποιος ξέρει τι γυναίκα είναι και μεσ’ στην εκκλησία να μην ντρέπεται καθόλου..., και αυτή η φουκαριάρα να έχε χάσει το παιδί της και να έχει τον καημό της!».
Μια άλλη φορά κατέκρινα τον αδελφό μου που ήταν φαντάρος. Μου έστειλε μήνυμα ο σιτιστής: «Έδωσα στον αδελφό σου δύο μπετόνια με λάδι. Τι έγιναν τα μπετόνια;». «Μα, αυτός εκεί πέρα, είπα, έφερνε στο σπίτι τους στρατιώτες κα τους φιλοξενούσαμε, τώρα πώς το έκανε αυτό, να πάρει λάδι από το στρατό;». Οπότε πιάνω και γράφω στον αδελφό μου αγανακτισμένος ένα γράμμα... Κι εκείνος μου απαντάει: «Τα μπετόνια να τα ζητήσεις από τη νεωκόρο της κάτω εκκλησιάς»! Αυτός το λάδι το είχε στείλει στην εκκλησία της κάτω Κόνιτσας, γιατί ήταν φτωχή. «Χρόνια πολλά, είπα τότε στον εαυτό μου. Την άλλη φορά κατέκρινες εκείνη τη φουκαριάρα. Τώρα τον αδελφό σου. Άλλη φορά τίποτε-τίποτε!». Θέλω να πω, όταν είδα ότι έπεφτα έξω στις κρίσεις μου, εξέταζα τον εαυτό μου: «Στην τάδε περίπτωση είχα πει για τον άλλον ότι ενήργησε έτσι, αλλά τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Άλλη φορά άλλο συμπέρασμα είχα βγάλει κι αλλιώς ήταν». Έτσι έβαλα τον εαυτό μου στην θέση του. «Άλλη φορά, είπα, δεν θα κρίνεις καθόλου. Τελεία-παύλα! Είσαι στραβός και όλα στραβά και ανάποδα τα βλέπεις. Κοίταξε να γίνεις σωστός άνθρωπος». Και μετά, όταν μου φαινόταν κάτι στραβό, έλεγα: «Κάτι καλό θα είναι, αλλά εγώ δεν το καταλαβαίνω. Όσες φορές έβαλα αριστερό λογισμό, έπεσα έξω». Όταν πλέον σιχάθηκα τον εαυτό μου, με την καλή έννοια, όλους τους δικαιολογούσα. Για τους άλλους έβρισκα πάντα ελαφρυντικά και μόνον τον εαυτό μου κατέκρινα. Αλλά, εάν ο άνθρωπος δεν παρακολουθεί τον εαυτό του, όλα τα περνάει απαρατήρητα και μετά στην Κρίση θα είναι αναπολόγητος.

Θέλει παλικαριά, για να κοπεί η κατάκριση.
Λοιπόν:
Καλή αρχή.STOP.
STOP των κριτικών λογισμών. Αμήν.
Καλή εξάγνιση του νου και της καρδιάς. Αμήν.


(Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου "Λόγοι" τ. Ε΄ "Πάθη και Αρετές". Ι. Ησυχαστήριον "Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος" Σουρωτή Θεσσαλονίκης)
 
 
Read more »

ΟΙ 8 «ΑΘΑΝΑΤΕΣ» ΤΡΟΦΕΣ ΧΩΡΙΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΛΗΞΗΣ!




Εκείνο το ρύζι με ημερομηνία παραγωγής 1982 που ξέμεινε στο ράφι της κουζίνας και θα το πετάξετε χωρίς δεύτερη σκέψη, στην πραγματικότητα αν το μαγειρέψετε θα είναι τόσο γευστικό -και ασφαλές λένε οι ειδικοί- σαν να το αγοράσατε σήμερα!

Και δεν είναι μόνο το ρύζι. Σε μια εποχή που είμαστε πλέον απολύτως πεπεισμένοι ότι τα πάντα γύρω μας έχουν ημερομηνία λήξεως, η φύση φροντίζει να μας δώσει μια ανάσα αισιοδοξίας: υπάρχει και κάτι που διαρκεί για πάντα: 8 αθάνατα προϊόντα «βρυκόλακες» (όπως συνηθίζουν να τα αποκαλούν οι επιστήμονες) της διατροφικής αλυσίδας… ακριβώς επειδή ο χρόνος δεν τα αγγίζει. Διατηρούν όλες τις θρεπτικές τους αξίες, την ποιότητά τους και την υγιή όψη τους όσοι… αιώνες κι αν περάσουν. Για φαντάσου!


1. Μέλι

Το μέλι διαρκεί επ’ αόριστον. Μπορεί να αλλάζει χρώμα και υφή (ή ακόμη και να κρυσταλλώνει) αλλά παραμένει ασφαλές για κατανάλωση και πεντανόστιμο! Σε περίπτωση που σας ανησυχεί η κρυσταλλική του μορφή, τοποθετήστε απλώς το ανοικτό δοχείο σε ζεστό νερό μέχρι να διαλυθούν οι κρύσταλλοι.


2. Ζάχαρη

Η πρόκληση με τη ζάχαρη δεν είναι να τη διατηρήσετε φρέσκια αλλά να την προλάβετε να μη σας γίνει σκληρή σαν πέτρα. Η ζάχαρη δεν χαλάει ποτέ γιατί δεν ευνοεί την ανάπτυξη βακτηριδίων (γι΄αυτό άλλωστε οι μαρμελάδες και τα γλυκά που περιέχουν μεγάλες ποσότητες ζάχαρης διατηρούνται για πάρα πολύ καιρό, εφόσον φυλάσσονται σε αεροστεγώς κλεισμένα βαζάκια). Βεβαιωθείτε μονάχα ότι έχετε αποθηκεύσει τη ζάχαρη σε αεροστεγές δοχείο -ώστε να κρατήσετε την υγρασία ή τα ζουζούνια μακριά- και… κοιμηθείτε ήσυχοι. Θα έχετε γλυκιά ζάχαρη για πάντα!


3. Ρύζι

Ακόμη και εάν το σακί ή το κουτί όπου έχετε φυλάξει το ρύζι δείχνει… βρωμερό, σκεπασμένο με ένα παχύ στρώμα σκόνης από την πολυκαιρία, το προϊόν μέσα στο κουτί θα είναι ολόφρεσκο, σαν να το έχετε μόλις αγοράσει. Αυτό ισχύει για το άσπρο και το άγριο ρύζι, το arborio, το jasmine και το basmati αλλά όχι για το καστανό ρύζι. Κλείστε, λοιπόν, το καπάκι για να μην μπουν ζωύφια και μην αγχώνεστε. Το ρύζι σας δε θα χαλάσει ποτέ.


4. Δυνατά οινοπνευματώδη

Δεν χρειάζεται να βιαστείτε και να τελειώσετε το τεράστιο μπουκάλι με ρούμι που έχετε από τα… 18α γενέθλιά σας στο ντουλάπι! Τα οινοπνευματώδη ποτά μένουν αναλλοίωτα στο χρόνο, αρκεί να μην τα ζεσταίνει ο ήλιος ή κάποια εστία θέρμανσης. Αν τοποθετήσετε τα ποτά σας σε ένα σκοτεινό ντουλάπι τότε μπορείτε ακόμη και να τα χαρίσετε στα εγγόνια σας για το πάρτι ενηλικίωσής τους! Τα οινοπνευματώδη που έχετε αρκετά χρόνια ίσως χάσουν λίγο από το άρωμά τους, αλλά… ούτε που θα το καταλάβετε. Στην υγειά σας!


5. Καλαμποκάλευρο

Για να διατηρήσετε το καλαμποκάλευρο… αθάνατο -όπως έκαναν οι προγιαγιάδες μας στους δύσκολους καιρούς- φροντίστε να είναι στεγνό, καλά σφραγισμένο και σε δροσερό μέρος (στα πιο χαμηλά ράφια του ψυγείου, για παράδειγμα). Ακόμη κι αν περάσουν χρόνια από τότε που αγοράσατε το αλεύρι, θα το βρείτε ολόφρεσκο στη χάρτινη συσκευασία του όταν (και όποτε) θελήσετε να το χρησιμοποιήσετε…


6. Αποσταγμένο άσπρο ξίδι

Μπορείτε άφοβα να αγοράσετε ένα μεγάλο μπουκάλι άσπρο ξίδι χωρίς να σκέφτεστε ότι θα χαλάσει πριν το καταναλώσετε και πάνε τα λεφτά σας χαμένα. Διατηρήστε το σύμφωνα με τις οδηγίες στο μπουκάλι και θα έχετε πάντα έναν άψογο «σύμμαχο» για τα dressings, τις μαρινάδες ή ακόμη και την καθαριότητα του σπιτιού σας!


7. Καθαρό εκχύλισμα βανίλιας

Το καθαρό εκχύλισμα βανίλιας, δεδομένου ότι περιλαμβάνει αλκοόλ, θα παραμείνει φρέσκο και αρωματικό για όσο το έχετε στο ντουλάπι σας. Οι απομιμήσεις του αποστάγματος δεν έχουν βέβαια εξίσου μεγάλη διάρκεια ζωής. Γι’ αυτό, λοιπόν, όταν βρεθείτε μπροστά στο ράφι του σούπερ μάρκετ μη διστάσετε να δώσετε λίγα χρήματα παραπάνω για το αυθεντικό εκχύλισμα βανίλιας. Θα το έχετε για μια ζωή…


8. Αλάτι

Το επιτραπέζιο αλάτι, το αμερικανικό kosher salt και το θαλασσινό αλάτι είναι πραγματικά… υπεραιωνόβια! Θα διατηρηθούν για πάντα φρέσκα και θα νοστιμίζουν το φαγητό σας ακόμη κι αν τα αγοράσατε πριν πολλά πολλά χρόνια.

 
Read more »

ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΚΙ ΑΥΤΟ... ΜΑΣΟΝΟΙ ΕΚΑΝΑΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΣΤΟ ΝΕΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ!


Άναυδοι έμειναν οι πολίτες που παρακολούθησαν στο Νέο Ηράκλειο την παρέλαση για τον εορτασμό της εθνικής μας επετείου.

Στο τέλος της παρέλασης, αφού είχαν περάσει τα μαθητικά τμήματα, οι σύλλογοι και οι οργανώσεις, έκαναν την εμφάνισή τους μέλη της Στοάς ΔΙΟΝΥΣΟΣ της Grande Oriente Universal Greece. Με επικεφαλής τον Α. Τσιπίδη, οι μασόνοι παρέλασαν με πλήρη Τεκτονική περιβολή. Σημεοώνεται πως είναι η πρώτη φορά που στην χώρα μας Τεκτονική Δύναμη εμφανίζεται σε παρέλαση .


Πηγή:  http://www.katohika.gr
Read more »

Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

ΠΛΟΙΑ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ!!!!



O Αρχιμήδης, συγγενής και φίλος τού βασιλιά των Συρακουσών Ιέρωνα, απόδειξε, ότι είναι δυνατόν με δοθείσα δύναμη να κινήσει δοθέν βάρος. Καυχήθηκε για την ισχύ τής απόδειξης λέγοντας, ότι, εάν είχε άλλη Γη πηγαίνοντας σε εκείνη θα κινούσε την εδώ. Επειδή απόρησε ο Ιέρων, τού ζήτησε να μεταφέρει το πρόβλημα σε πρακτική εφαρμογή και να δείξει κάτι το μεγάλο να κινείται από μικρή δύναμη.
Ο Αρχιμήδης λοιπόν, αφού έβαλε πολλούς ανθρώπους και πλήρες φορτίο μέσα σε ένα βασιλικό πλοίο με τρεις ιστούς, που είχε ναυπηγηθεί με κόπους και πολλούς τεχνίτες, καθόταν μακρυά και όχι με  υπερένταση, αλλά με ηρεμία σύροντας με το χέρι του το άκρο σχοινιού ενός πολύσπαστου το μετέφερε διολισθαίνοντας και χωρίς δυσκολία, σα να βρισκόταν στη θάλασσα.

Η έκπληξη τού βασιλιά, που αντιλήφθηκε τη δύναμη τής τεχνικής τού Αρχιμήδη, ήταν μεγάλη. Τού ζήτησε λοιπόν, να ... κατασκευάσει μηχανήματα για άμυνα για κάθε περίπτωση πολιορκίας και επίθεσης.


Το πρότυπο κατασκευάστηκε από σπουδαστές τού Smith College (Northampton, Massachusetts, USA).

Μόλις επιτέθηκαν οι ρωμαίοι από ξηρά και θάλασσα, οι συρακούσιοι φοβήθηκαν, επειδή νόμισαν, ότι δέν θα ήταν δυνατον να αντισταθούν σε τόση βία και δύναμη.
Όταν όμως, ο Αρχιμήδης έθεσε σε ενέργεια τις μηχανές του, τους μεν πεζούς προσέβαλλαν κάθε είδους τοξεύματα και μεγάλοι λίθοι, οι οποίοι ρίχνονταν με θόρυβο και απίστευτη ταχύτητα, ανέτρεπαν τους επιτιθέμενους κι έφερναν σύγχυση στις τάξεις τους, τα δε πλοία, αιφνίδια υπεραιωρούμενες από τα τείχη κεραίες, άλλα μεν με ορμή τα βύθιζαν, άλλα δε τα άρπαζαν με λαβίδες από τις πρώρες και τα βύθιζαν ορθά με την πρύμνη πρός τα κάτω ή τα έσερναν προς το εσωτερικό με γερά σχοινιά και τα πέταγαν με ορμή σε γκρεμούς και σκόπελους, οπότε οι επιβαίνοντες συντρίβονταν με μεγάλη φθορά.

 
Το πρότυπο (κλίμακα: 1/60), όπως και η κάτω δεξιά ταινία έγιναν από τον dr. Harry G. Harris, καθηγητή Δομοστατικής τού πανεπιστημίου Drexel (Philadelphia, Pennsylvania, USA).

Πολλές φορές κάποιο πλοίο υψωνόταν από τη θάλασσα μετέωρο, περιστρεφόταν εδώ κι εκεί και αιωρούταν παρέχοντας φρικτό θέαμα, ενώ το πλήρωμα εκσφενδονιζόταν στον αέρα. Στο τέλος, ριχνόταν κενό πάνω στα τείχη ή έπεφτε μόνο του και τσακιζόταν στη θάλασσα, όταν το άφηνε η λαβίδα.
Στην πολιορκητική μηχανή δε, που έφερνε ο ρωμαίος στρατηγός Μάκρελλος (αφού είχε δέσει ανά δυο τα πλοία), η οποία λεγόταν σαμβύκη, επειδή έμοιαζε με το μουσικό όργανο, ενώ ακόμα βρισκόταν μακρυά κι έπλεε προς το τείχος, ριχνόταν λίθος βάρους δέκα ταλάντων (360 κιλών), κατόπιν άλλος και έπειτα τρίτος με μεγάλη ορμή.
Έσπασε έτσι η βάση τού μηχανήματος και οι αρμοί ζεύξης, ώστε ο Μάκρελλος σε αμηχανία βρισκόμενος διέταξε τα πλοία να αποπλεύσουν και το πεζικό να απομακρυνθεί.
 

Kατασκευή υπό κλίμακα 1/20 από τον καθηγητή Roberto Iannò τού Ινστιτούτου Statale d'Arte (Συρακούσες).

Αφού δε συσκέφτηκαν, αποφάσισαν να επιτεθούν κατα των τειχών τη νύκτα, γιατί υπολόγισαν, ότι τα τηλεβόλα, τα οποία χρησιμοποιούσε ο Αρχιμήδης είχαν τέτοια ορμή, κατά τη ρίψη των βλημάτων, ώστε να υπερίπτανται αυτών, που βρίσκονταν κοντά στα τείχη και να τούς αφήνουν τελείως απρόσβλητους.

Ο Αρχιμήδης όμως, όπως φαίνεται, ήταν τελείως προετοιμασμένος και για αυτή την περίπτωση. Είχε κατασκευάσει μηχανήματα, ώστε να βάλλουν ανάλογα και για μικρές αποστάσεις βέλη, και είχε ανοίξει στο τείχος πολλές μικρές τρύπες κοντά η μια στην άλλη, από τις οποίες μικρού βεληνεκούς μηχανήματα, που λέγονταν σκορπιοί, ήταν δυνατόν να πλήξουν τους πλησίον εχθρούς, ενώ εκείνοι δέν μπορούσαν να τα δουν στο σκοτάδι μέσα στις τρύπες.
Όταν λοιπόν μια νύκτα πλησίαζαν τα τείχη νομίζοντας, ότι δέν τους έχουν αντιληφθεί, δέχθηκαν πάλι από όλα τα μέρη τού τείχους πολλά βέλη, κτυπήματα και πέτρες στα κεφάλια τους σχεδόν κατακόρυφα, οπότε αναγκάστηκαν να απομακρυνθούν. Ενώ δε βρίσκονταν σε αρκετή απόσταση, ρίχνονταν κι εκεί βέλη και τους πετύχαιναν, ενώ οπισθοχωρούσαν.

Kατασκευή:
dr. Harry G. Harris, καθηγητής Δομοστατικής τού πανεπιστημίου Drexel (Philadelphia, Pennsylvania, USA).

Είτε κοντά είτε μακρυά είτε από τα πλοία, οι ρωμαίοι πάθαιναν καταστροφές και δέν μπορούσαν να αντιδράσουν με κανένα τρόπο, γιατί τα περισσότερα από τα μηχανήματα τα είχε τοποθετήσει ο Αρχιμήδης πίσω από το τείχος, ώστε να είναι αθέατα και οι ρωμαίοι φαινόταν, ότι μάχονταν εναντίον των θεών, αφού πάθαιναν μεγάλες φθορές εκ τού αφανούς.
Ο Μάρκελλος λοιπόν, απομακρύνθηκε και ειρωνευόμενος τους τεχνίτες και τους μηχανικούς του έλεγε: «Δέν θα παύσουμε επί τέλους να πολεμάμε τόν γεωμετρικό αυτό Βριάρεω (σημ. εκατόγχειρας στη μυθολογία), ο οποίος τα μεν πλοία μας τα σηκώνει από τη θάλασσα, κτυπώντας δε τη σαμβύκη την διέλυσε πρός ντροπή μας, και είναι ανώτερος από τους μυθικούς εκατόγχειρες, αφού βάλλει συγχρόνως τόσα βλήματα εναντίον μας;».

 
Το πρότυπο κατασκευάστηκε υπό κλίμακα από τους σπουδαστές Massimo Gozzo και Francesca Pedalino σαν μέρος τής διδακτορικής τους διατριβής στο πανεπιστήμιο Università degli Studi di Reggio Calabria τής Ιταλίας.

Οι συρακούσιοι ήταν χειριστές των μηχανημάτων τού Αρχιμήδη, ενώ τα άλλα συμβατικά όπλα έμεναν εντελώς αχρησιμοποίητα. Η πόλη χρησιμοποιούσε και για την άμυνα και για την ασφάλειά της μόνο τα όπλα του. Τέλος δε, βλέποντας ο Μάρκελλος, ότι οι ρωμαίοι τρόμαζαν τόσο πολύ και μόνο όταν έβλεπαν κάποιο σχοινί ή ξύλο να προεξέχει από τα τείχη φοβούμενοι, ότι επρόκειτο για κάποιο μηχάνημα τού Αρχιμήδη, αποφάσισε να απέχει κάθε μάχης και επίθεσης κι εναπόθεσε τις ελπίδες του για την άλωση στο μακρό χρόνο τής πολιορκίας.


Ενώ ο Αρχιμήδης είχε ανακαλύψει πολλά και σπουδαία πράγματα, παρακάλεσε τους φίλους και τους συγγενείς του, μετά το θάνατό του, να χαράξουν στον τάφο του σαν επιτύμβιο, ένα κύλινδρο, που να περιείχε σφαίρα, αφού γράψουν το λόγο τού κυλίνδρου προς τη σφαίρα (3:2, τον οποίο είχε επίσης ο ίδιος ανακαλύψει).
Πολύ λύπησε τον Μάρκελλο ο θάνατος τού Αρχιμήδη κατά τη λεηλασία των Συρακουσών, αφού μετά από καιρό καταλήφθηκε τελικά η πόλη. Διότι, κατά την κατάληψη τής πόλης βρέθηκε μόνος του να μελετάει κάποιο γεωμετρικό σχήμα κι απορροφημένος δέν αντιλήφθηκε την επιδρομή των ρωμαίων ούτε την άλωση τής πόλης. Όταν αιφνίδια ένας ρωμαίος στρατιώτης τον διέταξε να τον ακολουθήσει προς τον Μάρκελλο κι εκείνος αρνήθηκε προτού λύσει τελείως το πρόβλημα, ο στρατιώτης οργίστηκε και τον σκότωσε με το ξίφος του.

 
 
Περίφημες έχουν καταστεί οι ρήσεις, οι αποδιδόμενες στον Αρχιμήδη, ότι λέχθηκαν στο ρωμαίο στρατιώτη πριν τον σκοτώσει:
Παρ κεφαλάν και μή παρά γραμμάν. (Κτύπησε το κεφάλι κι όχι το σχήμα, Δίων Κάσσιος).
Ταν κεφαλάν πλήττειν, μή ταν γραμμάν αφανίζειν. (Κτύπα στο κεφάλι, μή χαλάς τό σχήμα, Παχυμέρης).
Απόστηθι άνθρωπε τού διαγράμματός μου. (Μακρυά άνθρωπε από το σχήμα μου, Τζέτζης).
Άλλοι πάλι λένε, ότι ο Αρχιμήδης είδε το στρατιώτη και τον παρακάλεσε να περιμένει λίγο, για να μήν αφήσει ημιτελές και ανεξέταστο το πρόβλημα, που ερευνούσε, ο δε στρατιώτης δέν έλαβε υπ΄όψη του την παράκληση και τον σκότωσε.
 Εκτός αυτών υπάρχει και τρίτη έκδοχή, σύμφωνα με την οποία, ενώ ο Αρχιμήδης μετέφερε προς τον Μάρκελλο από τα μαθηματικά του όργανα ηλιακά ρολόγια, πλανητάρια και γνώμονες (αστρονομικά όργανα), κάποιοι στρατιώτες, που τον συνάντησαν στο δρόμο, νόμισαν, ότι το φορτίο είχε χρυσό και τον σκότωσαν.
 
Read more »

Τά τέσσερα εἴδη τῆς λύπης



ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ 

Τά τέσσερα εἴδη τῆς λύπης 

Σύμφωνα μέ τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό ὑπάρχουν τέσσερα εἴδη λύπης: 

α) Τό ἄχος (θλίψη τῆς ψυχῆς-κατάθλιψη),
β) τό ἄχθος (βάρος τῆς ψυχῆς-στενοχώρια),
γ) ὁ φθόνος καί
δ) τό ἔλεος. 

«Τό ἄχος εἶναι λύπη πού προξενεῖ ἀφωνία (κόβει τήν φωνή). 

Τό ἄχθος εἶναι λύπη πού προξενεῖ βάρος στήν ψυχή. 

Φθόνος εἶναι λύπη γιά τά ξένα ἀγαθά. 
 
Ἔλεος (= συμπάθεια) εἶναι λύπη γιά τά ξένα κακά».


Τί εἶναι ἡ λύπη καί ἡ κατάθλιψη κατά τούς Ἁγίους Πατέρες


Πρέπει νά τονιστεῖ ὅτι ἡ λύπη εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ· μᾶς δόθηκε μετά τήν πτώση καί κατατάσσεται στά ἀδιάβλητα πάθη. 

«Τὴν λύπη», διδάσκει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, «τὴν ἔβαλε μέσα μας ὁ Θεός. Ὄχι ὅμως γιὰ νὰ τὴν μεταχειριζόμαστε ἄσκοπα ἢ καὶ βλαπτικά, σὲ ἀκατάλληλο χρόνο καὶ σὲ ἀντίθετες στὴν φύση μας περιστάσεις, κλονίζοντας ἔτσι τὴν ὑγεία τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, ἀλλὰ γιὰ ν’ ἀποκομίζουμε ἀπ’ αὐτὴν ὅσο γίνεται μεγαλύτερο πνευματικὸ κέρδος. Γι’ αὐτό, δὲν πρέπει νὰ λυπόμαστε ὅταν παθαίνουμε κάτι κακό, μὰ ὅταν κάνουμε κάτι κακό. Ἐμεῖς, ὡστόσο, ἔχουμε ἀντιστρέψει τὰ πράγματα. Ἔτσι, καὶ ἀμέτρητα κακὰ νὰ διαπράξουμε, οὔτε λυπόμαστε οὔτε ντρεπόμαστε. Ἄν ὅμως πάθουμε καὶ τὸ παραμικρὸ κακὸ ἀπὸ κάποιον, τότε τὰ χάνουμε, βαριοθυμοῦμε, γινόμαστε συντρίμμια καὶ δὲν συλλογιζόμαστε πὼς οἱ θλίψεις καὶ οἱ πειρασμοὶ φανερώνουν τὴ φροντίδα τοῦ Θεοῦ γιὰ μᾶς περισσότερο ἀπὸ τὰ εὐχάριστα περιστατικά». 

Εἶναι ἡ λύπη μία δύναμη τῆς ψυχῆς πού μᾶς δόθηκε ἀπό τόν Θεό ὡς βοηθός στήν μετάνοιά μας. 

Ἡ κατά Θεόν λύπη ὁδηγεῖ στήν ἀληθινή καί «ἀμεταμέλητο μετάνοια». 

«Γι’ αὐτό λοιπόν ὑπάρχουν ἡ λύπη καὶ ἡ ἀθυμία», τονίζει ὁ Χρυσορρήμων· «ὄχι γιὰ νὰ μᾶς κυριεύουν ὅταν πεθαίνει ἕνα ἀγαπημένο μας πρόσωπο ἢ ὅταν χάνουμε χρήματα ἢ ὅταν δοκιμάζουμε κάποια ἀποτυχία, ἀλλὰ γιὰ νὰ μᾶς βοηθοῦν στὸν πνευματικό μας ἀγώνα. Ἂς λυπόμαστε ὄχι γιὰ τὴν θλίψη ἢ τὴν βλάβη ποὺ μᾶς προξενεῖ κάποιος, ἀλλὰ γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, μὲ τὶς ὁποῖες λυποῦμε τὸν Θεό. Γιατί οἱ ἁμαρτίες διώχνουν μακριὰ μας τὸν Θεό, ἐνῶ οἱ θλίψεις, ποὺ δοκιμάζουμε ἀπὸ ἄλλους ἀνθρώπους, Τὸν κάνουν νὰ μένει κοντά μας ὡς προστάτης». 

Ὅταν ὅμως τήν Θεόσδοτη αὐτήν δύναμη τῆς λύπης τήν κυριεύσει ὁ πονηρός, τότε γίνεται μέσο γιά τήν ἀπώλεια μας, ἀφοῦ δι’ αὐτῆς ὁδηγούμαστε στήν ἀδιαφορία, στήν ἀκηδία, στήν κατάθλιψη, στήν ἀμετανοησία, στήν ἀπελπισία, στόν πνευματικό ἤ καί σωματικό θάνατο-αὐτοκτονία. 

Μέ τήν ὁρολογία τῶν ἁγίων Πατέρων ἡ κατάθλιψη θά μποροῦσε νά ὁρισθεῖ ὡς δαιμονική λύπη- ἐνέργεια, ἀθυμία, ἀκηδία, αἰχμαλωσία ἀπό τούς λογισμούς, ἀπώλεια τῆς ἐργασίας γιά τήν πραγμάτωση τοῦ καθ’ ὁμοίωσιν. Ἐντάσσεται στήν γενικότερη κατηγορία τῆς παθολογικῆς λύπης, τῆς μή κατά Θεόν λύπης. 

«Πέρα ἀπ’ αὐτό πού ἡ ἴδια ἡ λέξη πιθανόν φανερώνει», παρατηρεῖ ὁ Jean Claude Larchet, «ἡ λύπη ἐμφανίζεται ὡς κατάσταση τῆς ψυχῆς πού περιλαμβάνει ἀποθάρρυνση καί ἀθυμία, ἀτονία καί ἀδυναμία, ψυχική ἐπιβάρυνση καί πόνο, κατάπτωση, στενόχωρη διάθεση, καταπίεση, κατάθλιψη, πού συχνότατα συνοδεύονται ἀπό ἔντονη ἀνυπομονησία ἀκόμη καί ἀγωνία».


Read more »