Ο άγιος Λάζαρος και η σημασία της θαυμαστής του ανάστασης

Το Σάββατο της ΣΤ΄ εβδομάδος των Νηστειών η αγία μας Εκκλησία όρισε να εορτάζουμε την θαυμαστή ανάσταση του Λαζάρου. Καθόλου τυχαία. Το θαυμαστό αυτό γεγονός συμπίπτει χρονικά με την είσοδο του Κυρίου μας στην Ιερουσαλήμ και επίσης το γεγονός της εκ νεκρών αναστάσεως του Λαζάρου είναι το προμήνυμα και της δικής Του πανένδοξης ανάστασης!

Ο Λάζαρος με τις αδελφές του Μάρθα και Μαρία, κατοικούσαν στην κώμη Βηθανία, και είχαν εγκάρδιες φιλικές σχέσεις με τον Κύριο. Φαίνεται ότι πολλές φορές είχαν την ύψιστη τιμή και χαρά να δεχτούν και να φιλοξενήσουν το Χριστό στον ευλογημένο οίκο τους (Λουκ.10,38-42).

 

Ξαφνικά ο Λάζαρος ασθένησε βαριά. Οι δυο αδερφές έστειλαν μήνυμα στον Ιησού ότι ο αγαπημένος Του φίλος ο Λάζαρος αρρώστησε. Ο Χριστός διαβεβαίωσε τους απεσταλμένους πως «αύτη η ασθένεια ούκ έστι προς θάνατον, αλλ’ υπέρ της δόξης του Θεού, ίνα δοξασθή ο υιός του Θεού δι΄ αυτής» (Ιωάν.11,4). Όμως ο Λάζαρος πέθανε και ετάφη σε σπηλώδες μνημείο, σύμφωνα με τις ιουδαϊκές συνήθειες. Ο Χριστός αφού έμεινε δύο ημέρες στον τόπο που βρισκόταν πήρε τους μαθητές του και γύρισε στην Ιουδαία κατευθύνθηκε στη Βηθανία. Καθ’ οδόν τους διαβεβαίωνε πως «Λάζαρος ο φίλος ημών κεκοίμηται΄ αλλά πορεύομαι ίνα εξυπνήσω αυτόν» (Ιωάν.11,12-15).

Η ενθουσιώδης Μάρθα, όταν έμαθε ότι ο Χριστός έρχεται στη Βηθανία, έτρεξε να Τον προϋπαντήσει και με απόλυτη εμπιστοσύνη σε Αυτόν του είπε: «Κύριε, ει ης ώδε, ο αδελφός μου ουκ αν ετεθνήκει. Αλλά και νυν οίδα ότι όσα αν αιτήση τον Θεόν, δώσει σοι ο Θεός». Ο Ιησούς της λέει ξεκάθαρα: «αναστήσεται ο αδελφός σου» (Ιωάν.11,24) και διαβεβαιώνει πανηγυρικά: «Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται΄ και πας ο ζων και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα» (Ιωάν.11,26). Μετά ζήτησε να τον οδηγήσουν στο μνημείο και να άρουν τον λίθο από την θύρα του σπηλαίου. Η Μαρία, όμως, Τον προειδοποίησε: «Κύριε, ήδη όζει΄ τεταρταίος γαρ εστι». Ο Χριστός της είπε πως «ουκ είπον σοι ότι εάν πιστεύσης όψει την δόξαν του Θεού;» (Ιωάν.11,40). Αφού κύλησαν το λίθο ο Κύριος στάθηκε μπροστά στο μνημείο και σήκωσε τα μάτια στον ουρανό και είπε: «Πάτερ, ευχαριστώ σοι ότι ήκουσάς μου. Εγώ δε ήδειν ότι πάντοτέ μου ακούεις ΄ αλλά δια τον όχλον τον παρεστώτα είπον, ίνα πιστεύσωσιν ότι συ με απέστειλας» (Ιωάν.11,41). Κατόπιν φώναξε με δυνατή φωνή: «Λάζαρε δεύρο έξω». Το θαύμα έγινε, ο Λάζαρος έζησε και εξήλθε του μνημείου δεμένος με τα νεκρικά ενδύματα. Ο Χριστός έδωσε εντολή να τον λύσουν και να περπατήσει.

Το μεγάλο αυτό γεγονός έκανε πολλούς να πιστέψουν στο Χριστό. Κάποιοι έτρεξαν στους Φαρισαίους και ανήγγειλαν το θαύμα. Οι σκληρόκαρδοι και υποκριτές εκείνοι άνθρωποι, μαζί με το ιουδαϊκό ιερατείο, όχι μόνο δεν συγκινήθηκαν και δεν πίστεψαν στα θαύμα και τη δύναμη του Ιησού, αλλά σκληρύνθηκαν έτι περισσότερο οι καρδιές τους και αποφάσισαν να σκοτώσουν το Λάζαρο!

Για να γλυτώσει από τους φανατικούς Ιουδαίους έφυγε για την Κύπρο και εγκαταστάθηκε στην περιοχή του Κιτίου περί το 33 μ. Χ. Εκεί τον συνάντησαν ο απόστολος Παύλος και ο Βαρνάβας, κατά την πρώτη αποστολική περιοδεία τους, το οποίο χειροτόνησαν επίσκοπο Κιτίου. Η παράδοση αναφέρει πως ποίμανε θεοφιλώς την Εκκλησία για δεκαοχτώ χρόνια. Κοιμήθηκε γύρω στο 60 μ. Χ.

Η ανάσταση του Λαζάρου είναι το μεγαλύτερο θαύμα του Κυρίου. Αν και ο νεκρός άρχισε να αποσυντίθενται, ο Χριστός τον ανάστησε, φανερώνοντας το μεγαλείο της θείας δυνάμεώς Του, διότι Αυτός είναι ο κύριος της ζωής. Είναι ο ίδιος η ζωή.

Η διαβεβαίωση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ότι είναι η πηγή της ζωής και η μακάρια ανάστασή μας, είναι η μεγάλη μας παρηγοριά και η άρρητη δύναμη που μας κάνει να υπερνικάμε όλες τις αντιξοότητες της επίγειας ζωής μας. Χάρη στην πίστη μας σ’ Αυτόν δεν θα πεθάνουμε ποτέ, έστω και αν το φθαρτό σώμα μας αποσυντεθεί στη γη. Αυτό είναι ένα απλό βιολογικό γεγονός, το οποίο δεν έχει ουδεμία οντολογική επίπτωση για μας τους πιστούς του Χριστού. Η ψυχή μας θα εξακολουθεί να ζει και χωρίς το σώμα μας, μια ζωή ασύγκριτα ανώτερη από την επίγεια. Αλλά όχι για πάντα μόνη της, διότι «έρχεται ώρα, και νυν εστιν, ότε οι νεκροί ακούσονται της φωνής του υιού του Θεού και οι ακούσαντες ζήσονται» (Ιωάν.5,25). Κατά τη γενική ανάσταση τα σώματά μας θα ζήσουν και θα ενωθούν πάλι με τα πνεύματά μας για να μην ξαναχωρίσουν ποτέ πια, αλλά να ζουν αιώνια την όντως ζωή και να συνδοξάζονται με το Χριστό.

Το μέγα θαύμα της αναστάσεως του Λαζάρου δείχνει ξεκάθαρα ότι όπως ο Χριστός ανάστησε εκείνον, κατά τον ίδιο τρόπο θα αναστήσει και μας. Με τη δική Του ανάσταση νίκησε κατά κράτος το θάνατο. Δια της Αναστάσεως του Χριστού «έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος» (Α΄ Κορ.15,26), διακηρύττει πανηγυρικά ο απόστολος Παύλος.

Η μεγάλη αυτή εορτή λειτουργεί αναμφίβολα ως πνευματική ανάταση στις ψυχές μας αυτές τις άγιες ημέρες, οι οποίοι συν-οδοιπορούμε με τον Κύριο προς το εκούσιο πάθος και το σταυρικό Του θάνατο. Ο εορτασμός της ανάστασης του αγίου Λαζάρου είναι τα προεόρτια της λαμπροφόρου Αναστάσεως του Κυρίου μας και η απαρχή και της δικής μας ανάστασης! 

 

Πηγή: https://www.pemptousia.gr

Read more »

Μεγαλώνοντας παιδιά με ψυχικές αντοχές

 

Όσο περισσότερο μπορούν οι γονείς να βρίσκονται εκεί, παρόντες σωματικά και συναισθηματικά, στις ηλικίες 0-3, και 9-25 ετών, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα τα παιδιά τους να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τις αντιξοότητες του μέλλοντος.

Η χειρότερη «κατάλληλη» επιλογή για τα παιδιά μικρής ηλικίας είναι η ημερήσια φροντίδα σε βρεφονηπιακούς σταθμούς.


Erica Komisar, ψυχοθεραπεύτρια, κοινωνική λειτουργός και σύμβουλος γονέων

Παιδιά αγχωμένα, καταθλιπτικά, αναποφάσιστα, αντιδραστικά, αποπροσανατολισμένα. Παιδιά που έλαβαν «υλικά» αλλά δεν έχουν κουράγιο να προχωρήσουν, παιδιά με ψυχιατρικές διαγνώσεις. Τί φταίει με τα παιδιά; Μήπως όμως οι απαντήσεις δεν βρίσκονται στα παιδιά, αλλά σε εμάς, τους γονείς και στην ανατροφή που δώσαμε ή δίνουμε ακόμα; Στις επιλογές μας σε συγκεκριμένες φάσεις της παιδικής τους ζωής; Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε για να επανορθώσουμε αλλά και να διεκδικήσουμε το καλύτερο τόσο από την πολιτεία όσο και από την κοινωνία.

Η Erica Komisar είναι κλινική κοινωνική λειτουργός, ψυχαναλύτρια, ψυχοθεραπεύτρια, σύμβουλος ψυχικής υγείας, συγγραφέας και ειδική στην καθοδήγηση γονέων, με ιδιωτική εμπειρία για πάνω από 30 χρόνια στη Νέα Υόρκη. Με αφορμή την «επιδημία» ψυχιατρικών παθήσεων και διαταραχών συμπεριφοράς των παιδιών και εφήβων, μίλησε στο Λονδίνο τον Οκτώβριο του 2023, με θέμα τις προϋποθέσεις ανατροφής που διαμορφώνουν προσωπικότητες σταθερές και ικανές να αντιμετωπίζουν με επιτυχία τα απρόοπτα της ζωής. Παραθέτουμε τα κύρια σημεία της ομιλίας της όπως η ίδια τα συνόψισε σε σχετικό άρθρο.

«Τα αίτια της εξάπλωσης των ψυχικών ασθενειών στα παιδιά και τους εφήβους είναι πολλά και πολύπλοκα. Η απάντηση στο ερώτημα «γιατί;» συνθέτει ένα παζλ με πολλά κομμάτια και πολλούς παίκτες. Υπάρχει από κάποιους η άποψη ότι τα παιδιά μας είναι καταδικασμένα και ότι όλα έχουν χαθεί, αλλά ως κοινωνική λειτουργός, ψυχαναλύτρια και συγγραφέας βιβλίων καθοδήγησης γονέων, έχω μια πιο ελπιδοφόρο άποψη. Μίλησα πρόσφατα στο συνέδριο “The Alliance For Responsible Citizenship” (ARC) στο Λονδίνο με θέμα αυτό το ελπιδοφόρο σενάριο, που όμως απαιτεί από κάθε παίκτη στην κοινωνία να ανταποκριθεί στη πρόκληση να ανατραπεί η υπάρχουσα κρίσης ψυχικής υγείας των νέων.

Προτού όμως κινητοποιηθούμε για να λύσουμε το πρόβλημα, πρέπει να κατανοήσουμε την προέλευσή του. Δημοσίευσα μια μελέτη που περιγράφει τόσο την προέλευση όσο και τις λύσεις του προβλήματος και θα συνοψίσω αυτήν την εργασία μου σε στο παρακάτω άρθρο.

Τα παιδιά δεν γεννιούνται ανθεκτικά. Γεννιούνται νευρολογικά και συναισθηματικά εύθραυστα και έχουν αυξημένες απαιτήσεις αν θέλουμε να γίνουν ψυχικά υγιείς και υπεύθυνοι ενήλικες. Η ηλικία από 0-3 ετών είναι μια κρίσιμη περίοδος ανάπτυξης του εγκεφάλου, όπου τα παιδιά χρειάζονται να αποκτήσουν βαθιά αίσθηση της «ασφάλειας προσκόλλησης (attachment)», που αποτελεί το θεμέλιο για τη μελλοντική ψυχική υγεία τους. Οι μητέρες επιτυγχάνουν αυτή τη μια μοναδική βιολογική αποστολή σε αυτή την περίοδο. Μέσω της φυσικής και συναισθηματικής τους παρουσίας, ισορροπούν τα συναισθήματα των βρεφών ανά πάσα στιγμή, ηρεμώντας τα όταν βρίσκονται σε στενοχώρια, προστατεύοντάς τα από το στρες που μπορεί να γίνει τοξικό για τον εγκέφαλο του μωρού, δημιουργώντας την αίσθηση γαλήνης και ασφάλειας που πρέπει να έχει ένα παιδί για τον κόσμο. Υπό τις ανωτέρω προϋποθέσεις, μόνο μετά την ηλικία των τριών ετών το παιδί έχει εγκατεστημένη την αίσθηση της ασφάλειας που θα το βοηθήσει να αντιμετωπίσει το άγχος στο μέλλον.

Το δεύτερο κρίσιμο παράθυρο ανάπτυξης του παιδιού είναι η ηλικία 9-25 ετών ή η εφηβεία, όπου τα παιδιά χρειάζονται και πάλι τους γονείς τους να τα βοηθήσουν να ρυθμίσουν και να επεξεργαστούν τα συναισθήματά τους και τις εμπειρίες τους, καθώς μεταπίπτουν από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση. Όσο περισσότερο τόσο καλύτερα. Όσο περισσότερο μπορούν οι γονείς να είναι εκεί, παρόντες σωματικά και συναισθηματικά, στις ηλικίες 0-3, και 9-25 ετών, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα τα παιδιά τους να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τις αντιξοότητες του μέλλοντος.

Τα παιδιά χρειάζονται ψυχικά υγιείς γονείς, που να έχουν αυτογνωσία, ευαισθησία και ενσυναίσθηση, να μπορούν να ρυθμίζουν τα δικά τους συναισθήματα, να είναι ανθεκτικοί στο άγχος, γονείς που να μην αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους ως «το πρόβλημα». Η σχιζοφρένεια και η διπολική διαταραχή μπορούν να μεταδοθούν γενετικά αλλά και το άγχος, η κατάθλιψη και η ΔΕΠΥ μπορούν να μεταβιβαστούν επίσης από γενεά σε γενεά και μέσω της κληρονομικότητας επίκτητων χαρακτηριστικών. Αυτό σημαίνει ότι γονείς που δεν έχουν αντιμετωπίσει ούτε έχουν επιλύσει τις δικές τους απώλειες και τραύματα του παρελθόντος, συχνά μεταβιβάζουν ψυχικές ασθένειες στα παιδιά τους. Είναι σημαντικό οι γονείς να αναλάβουν την δική τους ευθύνη για τον ρόλο που έπαιξαν στην ψυχική υγεία των παιδιών τους.

Τα παιδιά χρειάζονται σταθερότητα και να αισθάνονται μέλη μιας ομάδας. Αν και δεν έχουν όλα τα παιδιά την ιδανική οικογένεια των δύο αγαπημένων παντρεμένων γονιών τους, πρέπει όμως να μπορούμε να μιλούμε για αυτήν την ιδανική μορφή οικογένειας, ώστε να βρίσκουμε τρόπους να κάνουμε το «λιγότερο από το ιδανικό» καλύτερο. Η διευρυμένη οικογένεια, η εκκλησία με τους ανθρώπους της, η ενορία, είναι υποστηρικτικές για την ψυχική υγεία των παιδιών και αυτή η στήριξη είναι ακόμη ποιο σημαντική για τα παιδιά που μεγαλώσουν με μια «εναλλακτική» οικογενειακή δομή.

Τα παιδιά πρέπει να ζουν μια παιδική ηλικία όπου η τεχνολογία είναι υπό έλεγχο. Υπάρχει μεγάλος αριθμός ερευνών σχετικά με τον αρνητικό αντίκτυπο των smartphone, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και των βιντεοπαιχνιδιών στον αναπτυσσόμενο εγκέφαλο. Όλα τα παραπάνω, διεγείρουν τα κέντρα ευχαρίστησης του εγκεφάλου με τέτοιο τρόπο που μπορούν εύκολα να τα οδηγήσουν σε εθισμό. Καλλιεργούν μια κουλτούρα τελειότητας και σύγκρισης και δημιουργούν περισσότερες εικονικές φιλίες παρά πραγματικές, σε μια εποχή που τα παιδιά χρειάζονται πραγματικές σχέσεις.



Ποιες είναι οι Λύσεις;

Για να ανατραπεί η επιδημία της ψυχικής νόσου στους νέους μας απαιτεί όλοι να αναλάβουμε δράση. Όλοι έχουμε να διεκπεραιώσουμε μια σημαντική αποστολή σε αυτή τη κινητοποίηση. Κυρίως οι γονείς, αλλά και οι τοπικές κοινωνίες, οι εκπαιδευτικοί, οι υπεύθυνοι υγείας, οι εργοδότες και οι κυβερνήσεις.

Οι γονείς έχουν το σημαντικότερο ρόλο στη ψυχική υγεία των παιδιών τους και φέρουν την πρωταρχική ευθύνη για εκείνα. Οι γονείς οφείλουν να αναζητούν κατευθύνσεις από θεραπευτές ψυχικής υγείας, ειδικούς στην συμβουλευτική γονέων και τους υπεύθυνους για την θρησκευτική καθοδήγηση τη δική τους και των παιδιών τους. Ωστόσο οφείλουν καταρχήν να κάνουν οι ίδιοι καλύτερες επιλογές ζωής και να προχωρούν στις απαραίτητες θυσίες ώστε να μεγαλώνουν εκείνοι τα δικά τους παιδιά δίνοντας προτεραιότητα στον χρόνο που αφιερώνουν σε εκείνα, και δευτερευόντως να βασίζονται στην ευρύτερη οικογένεια, σε περιστασιακούς βοηθούς ή άλλες «εναλλακτικές» φιγούρες παροχής συναισθηματικής ασφάλειας.

Η χειρότερη «κατάλληλη» επιλογή για τα μικρά παιδιά είναι η ημερήσια φροντίδα σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, και ο λόγος είναι πως σύμφωνα με έρευνες, αυξάνει τα επίπεδα των ορμονών του στρες και οδηγεί σε επιθετικότητα, προβλήματα συμπεριφοράς και άγχος, που εκδηλώνονται όταν τα παιδιά φτάσουν στη σχολική ηλικία. Δεν υπάρχει λόγος «να ζητούμε κατόπιν τα ρέστα», εσείς ως γονείς οφείλεται να προνοήσετε για το δικό σας σπίτι ακόμη πριν κάνετε παιδιά και να κάνετε επιλογές που δίνουν προτεραιότητα στην ευημερία των παιδιών σας και όχι στις προσωπικές και στις υλικές σας επιθυμίες.

Βοηθητικές ομάδες στήριξης γονέων, οργανωμένες γύρω από την ενορία ή σε συμβουλευτικά κέντρα της κοινότητας, μπορούν επίσης να παίξουν ένα ρόλο παρέχοντας οδηγίες με προσιτό και οικονομικό τρόπο, για βελτίωση της ψυχικής υγείας και υποστήριξη του γονεϊκού ρόλου. Αυτές οι συμβουλευτικές υπηρεσίες μπορούν να βοηθήσουν τους γονείς να κατανοήσουν τις βαθύτερες αιτίες των συμπτωμάτων και της συμπεριφοράς των παιδιών, και όχι απλά να τις κατονομάζουν, δίνοντας ιατρικά ονόματα και φάρμακα που απλά δημιουργούν ακόμη μεγαλύτερο άγχος. Μόνο μέσα από τη συμπάθεια και τη κατανόηση της συμπεριφοράς ενός παιδιού μπορεί να υπάρξει μια πραγματική αλλαγή.

Τα σχολεία μπορούν και αυτά να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο, όταν στην πρώτη ηλικία των παιδιών εργαστούν σωστά εστιάζοντας στην κοινωνικο-συναισθηματική τους ανάπτυξη και όχι στη γνωστική μάθηση. Η έρευνα δείχνει ότι η κοινωνική-συναισθηματική μάθηση ή η βιωματική μάθηση με βάση το παιχνίδι, ανοίγουν το δρόμο για τη βιώσιμη γνωστική μάθηση αργότερα. Τα παιδιά που αναγκάζονται να μάθουν αριθμούς και γράμματα πολύ νωρίς, συχνά αργότερα έχουν δυσκολίες να διαχειριστούν τις απογοητεύσεις και αργότερα στην εκπαίδευσή τους εκδηλώνουν συναισθηματική αστάθεια.

Τα σχολεία θα μπορούσαν ακόμη να μειώσουν την ακαδημαϊκή πίεση στα παιδιά στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο, επαναπροσδιορίζοντας την σχολική επιτυχία για να περιλαμβάνει και την «αγάπη για τη μάθηση και τον αυτοσεβασμό», υποστηρίζοντας συγχρόνως τα υπόλοιπα δυνατά σημεία των παιδιών και όχι μόνο τους βαθμούς. Και επίσης μπορούν να αναλάβουν τους μαθητές οι οποίοι εντός και εκτός σχολικού χώρου παραβιάζουν τον κώδικα ηθικής συμπεριφοράς, που απαιτεί να μην υπάρχει σχολικός εκφοβισμός και να γίνεται μόνο η σκόπιμη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Οι υπεύθυνοι υγειονομικής περίθαλψης, ιδιαίτερα οι παιδίατροι, είναι η πρώτη γραμμή άμυνας για μια οικογένεια που περνά κρίση. Θα πρέπει να σταματήσουν να χαρακτηρίζουν τα παιδιά ως «το πρόβλημα» και ακόμη να σταματήσουν να δίνουν φάρμακα βάζοντας ιατρικές ταμπέλες στα συμπτώματα της αγωνίας των παιδιών. Αντίθετα, οφείλουν να βοηθήσουν τους γονείς να κατανοήσουν ότι στη ρίζα των ψυχικών διαταραχών των παιδιών βρίσκονται οι ίδιοι οι γονείς και τα δυναμικά που υπάρχουν στην οικογένεια. Μπορούν να κάνουν τις κατάλληλες παραπομπές σε ψυχοδυναμικούς θεραπευτές και θεραπευτές παιχνιδιού που μπορούν και φτάνουν στις βασικές αιτίες των συμπτωμάτων αντί σε ψυχιάτρους και φάρμακα, οι οποίοι θα πρέπει να είναι η έσχατη λύση. Τέλος, οι παιδίατροι μπορούν να εκπαιδεύσουν τους γονείς σχετικά με τη σημασία του θηλασμού, την αναγκαιότητα της σωματικής και συναισθηματικής παρουσίας τους κατά την ηλικία των 0-3 ετών, την σημασία δημιουργίας της «ασφάλειας της προσκόλλησης (attachment)» και τους κινδύνους της ημερήσιας φροντίδας σε ιδρύματα.

Οι εργοδότες μπορούν να διαδραματίσουν ουσιαστικό ρόλο δίνοντας στους γονείς τον χώρο και τον χρόνο που χρειάζονται για να είναι παρόντες για τα παιδιά τους αλλά και να επενδύσουν στη δική τους ψυχική υγεία. Η παροχή γονικής άδειας ενός έτους επί πληρωμή στους υπαλλήλους που είναι κυρίως υπεύθυνοι για την attachment, (τις μητέρες), η προσαρμογή των προγραμμάτων και των κανόνων εργασίας ώστε να υπάρχει δυνατότητα για μερική απασχόληση στα επόμενα δύο χρόνια και η παροχή της επιλογής ευέλικτου ωραρίου και άλλων υβριδικών ρυθμίσεων εργασίας είναι μεγίστης σημασίας, όπως και η δημιουργία μιας εταιρικής κουλτούρας όπου οι εργαζόμενοι θα παίρνουν την άδεια μετ' αποδοχών και δε θα φοβούνται ότι αυτή θα υποβαθμίσει τη σταδιοδρομία τους μακροπρόθεσμα. Τέλος, να ενθαρρύνεται η διακοπή της εργασίας στους γονείς που μεγαλώνουν παιδιά, με εξασφάλιση δυνατότητας επιστροφής αργότερα, καθώς και ο καθορισμός χρονικών σημείων επανεισόδου στην εργασία, για τις γυναίκες που επιλέγουν να κάνουν μεγαλύτερα διαλείμματα μετά την απόκτηση παιδιών.

Οι κυβερνήσεις πρέπει να υποστηρίξουν οικονομικά εκείνες τους γονείς που φροντίζουν το νεογέννητό τους ώστε να δημιουργήσουν το βασικό συναισθηματικό δεσμό, όταν δεν διατίθενται οι οικονομικοί πόροι από τους εργοδότες τους. Όλες οι μητέρες θα πρέπει να έχουν την επιλογή να μείνουν στο σπίτι για ένα ολόκληρο έτος και να υποστηρίζονται οικονομικά ώστε να μπορούν για άλλα δύο χρόνια να εργάζονται με μερική απασχόληση, έως ότου τα παιδιά τους ξεφύγουν από το παράθυρο 0-3, επειδή το κόστος της παραμέλησης των οικογενειών θα αποβεί πολύ μεγαλύτερο μακροπρόθεσμα.

Θα μπορούσαν ακόμη να παρασχεθούν στις οικογένειες χρήματα για να τα χρησιμοποιήσουν με οποιονδήποτε τρόπο εξυπηρετεί καλύτερα την οικογένεια αντί για τη παροχή δωρεάν ιδρυματικής κρατικής εξυπηρέτησης (κρατικοί βρεφονηπιακοί σταθμοί). Αυτά τα επιδόματα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από τις μητέρες για να μείνουν στο σπίτι, να πληρώσουν ένα μέλος της οικογένειας ή ακόμη να πληρώσουν μια νταντά για να τις βοηθήσει στην ανατροφή. Οι οικογένειες με έγγαμους δύο γονείς, θα πρέπει να υποστηρίζονται μέσω φορολογικών απαλλαγών και κινήτρων για την ανατροφή των παιδιών τους, ώστε να δοθεί προτεραιότητα στην οικογενειακή σταθερότητα. Οι κυβερνήσεις μπορούν να καταστήσουν τους εργοδότες υπεύθυνους σχετικά με τις πολιτικές γονικής άδειας που εφαρμόζουν, και να ορίσουν την ελάχιστη άδεια που θα διασφαλίζει ότι τα παιδιά θα αποκτήσουν την αίσθηση της βασικής ασφάλειας που αναμένεται να λάβουν από τους γονείς τους.

Επιπλέον, οι κυβερνήσεις μπορούν να προστατεύσουν τα παιδιά από την έκθεση σε ουσίες και από το σεξουαλικό περιεχόμενο στο διαδίκτυο που θέτουν σε κίνδυνο την ψυχική τους υγεία και ευημερία. Έχουν τη δυνατότητα να βάλουν αυστηρότερους κανονισμούς σχετικά με τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών και του αλκοόλ, όπως και στο διαδικτυακό και έντυπο υλικό που διαφημίζει τη χρήση ναρκωτικών και αλκοόλ. Τα νόμιμα ψυχιατρικά φάρμακα συνταγογραφούνται υπερβολικά και οι κυβερνήσεις μπορούν να παίξουν ρόλο στον περιορισμό και τη ρύθμιση αυτής της κατάχρησης. Τέλος, οι κυβερνήσεις μπορούν να κάνουν τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας προσιτές και προσβάσιμες σε όλους όσους δεν διαθέτουν επαρκείς οικονομικούς πόρους.

Ολοκληρώνοντας, μόνο αναγνωρίζοντας το πρόβλημα και κοιτάζοντάς το «στο πρόσωπο» έχουμε την ευκαιρία να το αντιμετωπίσουμε ή και να καταφέρουμε κάποια αλλαγή. Όταν αποφεύγουμε τον πόνο στο παρόν, προκαλούμε περισσότερο πόνο στο μέλλον για την κοινωνία. Μπορούμε να αντιστρέψουμε το αφήγημα ότι τα παιδιά μας είναι καταδικασμένα για τις επόμενες γενιές να έχουν ψυχικές ασθένειες και συναισθηματική ευθραυστότητα, αλλά αυτό θα απαιτήσει να εργαστούμε όλοι μαζί και να αναλάβουμε την ευθύνη του ρόλου μας για τη δημιουργία ενός φωτεινότερου μέλλοντος για εκείνα. Ο στόχος της ανατροφής υγιών ανθεκτικών παιδιών είναι υπερκοματικός, απολιτικός, ενωτικός και είναι εφικτός και προσιτός εάν εργαστούμε μαζί προς τον κοινό στόχο»

 

Πηγή: https://koukfamily.blogspot.com

Read more »

Συγκλονιστικό άρθρο στη Liberation: «Τελικά όλη η Ευρώπη έκλεψε κάτι από την Ελλάδα»

 

Θεοχάρης Βασ. Κόνιαρης

Συγκλονιστικό άρθρο στη Liberation: «Τελικά όλη η Ευρώπη έκλεψε κάτι από την Ελλάδα»

Η Ιταλίδα συγγραφέας Αντρέα Μαρκολόγκο έγραψε με αφορμή την επιστροφή των μαρμάρινων κεφαλών από το Βατικανό στην Ελλάδα

«Το Παρίσι, η Κοπεγχάγη, το Βίρτσμπουργκ, η Καρλσρούη και ιδιαίτερα το Λονδίνο, είναι οι πόλεις όπου στενάζουν ακόμα και σήμερα τα κλεμμένα από την Ελλάδα θραύσματα του Παρθενώνα» επισημαίνει η Ιταλίδα συγγραφέας Αντρέα Μαρκολόγκο σε άρθρο της που δημοσιεύεται, επ’ ευκαιρία του Φεστιβάλ Βιβλίου του Παρισιού, στη γαλλική εφημερίδα Liberation.

Η Α.Μαρκολόγκο αναφέρεται ειδικά στην πρόσφατη απόφαση του Βατικανού να επιστρέψει στην Ελλάδα τρεις μαρμάρινες κεφαλές, αλλά και γενικότερα στο αίτημα της Ελλάδας για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα.

Υπενθυμίζει το «προφητικό» ποίημα του Λόρδου Βύρωνα, «Η κατάρα της Αθηνάς» και σημειώνει ότι ορισμένες χώρες αποφάσισαν τελικά να αντιδράσουν, όπως η Ιταλία, που επέστρεψε μέρος της ανατολικής ζωοφόρου στο Μουσείο της Ακρόπολης και το οποίο μέχρι το 2022 φυλασσόταν στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Παλέρμο, όπου είχε φτάσει στις αρχές του 19ου αιώνα, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες.

«Ο Πάπας Φραγκίσκος δήλωσε, ότι θέλει να διορθώσει μια αδικία 200 και πλέον ετών, μια θέση που χαιρέτισε η Λίνα Μενδώνη, η Ελληνίδα υπουργός Πολιτισμού» αναφέρει η Ιταλίδα συγγραφέας, τονίζοντας πως όπου η πολιτική δεν έχει -ή δεν θέλει να έχει- τα νόμιμα μέσα (αφού τα έργα τέχνης ενός κράτους είναι αναπαλλοτρίωτα και δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να μεταβιβαστούν) υπάρχει η θρησκεία».

Επισημαίνει εν προκειμένω ότι η επιστροφή των τριών κεφαλών στην Ελλάδα έγινε στο πλαίσιο δωρεάς από την Καθολική Εκκλησία στην Ορθόδοξη Εκκλησία και όχι επιστροφή από κράτος σε κράτος. Ο Πάπας προσέφερε τα γλυπτά στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο Β’, ο οποίος με τη σειρά του αποφάσισε να τα δωρίσει στο Μουσείο της Ακρόπολης, σημειώνει.

Η Α.Μαρκολόγκο αναφέρει, επίσης, ότι στο Λούβρο εκτίθενται ακόμη μια μετόπη και ένα θραύσμα της ζωφόρου του Παρθενώνα, που έφερε πίσω στη Γαλλία ο κόμης Σουασέλ- Γκουφιέ πρέσβης στην Οθωμανική Υψηλή Πύλη επί Ναπολεόντειας Αυτοκρατορίας.

Στη συνέχεια αναφέρεται στην ιστορία του Λόρδου Έλγιν και στο πώς απέσπασε τα μάρμαρα, τονίζοντας, ότι σε δεκαπέντε χρόνια, ο Παρθενώνας, που είχε διανύσει 2.500 χρόνια ιστορίας, μαρτύρησε και διαλύθηκε όσο ποτέ άλλοτε.

Χαρακτηρίζοντας τρομερό το να περιμένεις και ακόμα χειρότερο το να πάψεις να περιμένεις, τονίζει ότι οι Έλληνες ελπίζουν στην αποκατάσταση των Μαρμάρων που άρπαξαν οι Άγγλοι από την ανεξαρτησία τους το 1821 και προσθέτει: «Αναρωτιέμαι, αν δεν πρόκειται για μια γεωγραφική κατάρα, η μοίρα όλου του Νότου να ταπεινώνεται από έναν Βορρά, όποιος κι αν είναι αυτός. Οι λόγοι για τους οποίους αντιτίθενται στην επιστροφή των Μαρμάρων στην Ελλάδα τους τελευταίους δύο αιώνες, είναι ακριβώς οι ίδιοι με αυτούς που διατυπώνονται σήμερα στη συζήτηση για την αποκατάσταση των αφρικανικών έργων τέχνης.

»Τους κάναμε μια χάρη, οι Έλληνες πρέπει να μας ευχαριστήσουν, τέτοια ήταν εδώ και καιρό η θέση της Αγγλίας και της Δύσης απέναντι στις μομφές τους, συνοδευόμενη από μια πατερναλιστική κατάπληξη για αυτή την απουσία ευγνωμοσύνης. Ακόμη και σήμερα, η Αγγλία αρνείται να εξετάσει το ενδεχόμενο επιστροφής των αρχαιοτήτων της στην Ελλάδα».
«Τελικά, όλη η Ευρώπη, όλοι μας, κλέψαμε κάτι από την Ελλάδα: είτε ήταν οι ιδέες της, από τις οποίες σφυρηλατήσαμε τις δυτικές μας ρίζες, είτε τα Μάρμαρα του Παρθενώνα, δεν έχει σημασία. Κάποτε θα πρέπει να μάθουμε να πληρώνουμε το χρέος μας στην Αθηνά», αναφέρει καταλήγοντας η Αντρέα Μαρκολόγκο.

 

Πηγή: http://logia-tou-aera.blogspot.com

Read more »

Τα Ηνωμένα Έθνη και η ώθηση για την παγκόσμια θρησκεία - Μέρος 2

Οικουμενικά και Διαθρησκειακά Κινήματα

Από Jesse Smith


«Κάποια μέρα ο πλανήτης μας θα γίνει μια παγκόσμια πνευματική δημοκρατία».
- Robert Muller, New Genesis: Shaping a Global Spirituality, 1982, σ. 10

Το πρώτο μέρος (ΟΔΥΣΣΕΙΑ: Τα Ηνωμένα Έθνη και η ώθηση για την παγκόσμια θρησκεία - Μέρος 1 (odysseiatv.blogspot.com) αυτής της σειράς απέδειξε ότι στην επερχόμενη Υδροχοϊκή Εποχή που επιδιώκουν οι αποκρυφιστές της Νέας Εποχής, οι χριστιανικές διδασκαλίες που ομολογούν την υπεροχή του Ιησού Χριστού δεν θα είναι ευπρόσδεκτες.

Τα Ηνωμένα Έθνη παίζουν μεγάλο ρόλο σε αυτή την προσπάθεια, επιδιώκοντας να δημιουργήσουν μια παγκόσμια θρησκεία που αποκλείει τους ένθερμους μαθητές του Χριστού.

Τονίστηκαν επίσης αρκετές απόκρυφες προσωπικότητες που βοήθησαν στην καθοδήγηση της αποστολής και της δραστηριότητας των Ηνωμένων Εθνών στα χρόνια της διαμόρφωσής τους. Αλλά το έργο ατόμων όπως η Alice Bailey και ο Pierre Teilhard de Chardin ήταν μόνο η αρχή. Αυτό που ακολουθεί αποκαλύπτει ένα ακόμη ευρύτερο σχέδιο για να φέρει όλες τις θρησκείες του κόσμου μαζί κάτω από ένα λάβαρο.


Παγκόσμια Θρησκεία Με Οποιοδήποτε Απαραίτητο Μέσο

Το 1999, οι αποκρυφιστές Steve και Barbara Rother του ESPAVO άρχισαν να παρουσιάζουν ζωντανές συνεδρίες "channeling" (σσ. επικοινωνία με τον κόσμο των πνευμάτων) σε συναντήσεις του ΟΗΕ.

Στις συνεδριάσεις, το προσωπικό του ΟΗΕ άκουγε μηνύματα από υποτιθέμενους αγγέλους απλά γνωστούς ως «Η ομάδα».

Ο ESPAVO είναι ένας οργανισμός αφιερωμένος στη διάδοση του «φωτός». Το όνομά του φέρεται να μεταφράζεται σε «ευχαριστώ που πήρατε τη δύναμή σας» και αναφέρεται στο μυστικό έργο του παγκόσμιου εσωτερικού διαφωτισμού.

Ο διευθύνων σύμβουλος της ESPAVO Steve Rother έχει γράψει επτά βιβλία βασισμένα σε διοχετευόμενα μηνύματα. Παρακάτω, ο Rother σχολιάζει ένα μήνυμα που παραδόθηκε στις 26 Απριλίου 2000, δηλώνοντας:

Το παρακάτω κανάλι παρουσιάστηκε στην Εσωτερική Εταιρεία στα Ηνωμένα Έθνη στη Βιέννη της Αυστρίας... Στο ακροατήριο ήταν αντιπρόσωποι, επικεφαλής τμημάτων, διευθυντές γραφείων, γραμματείς, μηχανικοί και επιστήμονες από τον Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας. Αμέσως μετά από αυτή την παρουσίαση παρουσιάσαμε αυτό που πιστεύουμε ότι είναι το πρώτο μάθημα 'channeling' που παρουσιάστηκε ποτέ σε εγκατάσταση των Ηνωμένων Εθνών...

Η Εσωτερική Εταιρεία VIC συνεδριάζει στη Διεθνή Κοινότητα της Βιέννης, η οποία είναι μια διεθνής πόλη που στεγάζει όλα τα μέρη των Ηνωμένων Εθνών. Τα μέλη είναι κυρίως υπάλληλοι των Ηνωμένων Εθνών και πολλών από τους θυγατρικούς οργανισμούς τους, συμπεριλαμβανομένης της UNIDO (Βιομηχανικός Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών), του Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας (ο οποίος επιβλέπει όλη την ατομική δραστηριότητα παγκοσμίως), της UCBDO και πολλών άλλων.

Αυτή η ευρωπαϊκή περιοδεία τον Απρίλιο/Μάϊο του 2000 διήρκεσε πέντε εβδομάδες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου η Barbara και εγώ παρουσιάσαμε επτά σεμινάρια, συμπεριλαμβανομένων δύο εταιρικών... Αν μου έλεγες πριν από έξι χρόνια ότι θα δίδασκα ένα μάθημα για το 'channeling' στα Ηνωμένα Έθνη, θα νόμιζα ότι είσαι τρελλός». (η υπογράμμιση δική μου)
 

Ακολουθεί ένα απόσπασμα από το διοχετευόμενο μήνυμα:

Οι πληροφορίες που φέρνουμε αυτή τη νύχτα αφορούν το σχηματισμό ομάδων που θα φέρουν πίσω τις μεγαλύτερες κυβερνήσεις που έχουν επισκεφθεί ποτέ τον Πλανήτη της Ελεύθερης Επιλογής... Υπάρχουν εκείνοι από εσάς σε αυτό το δωμάτιο και όσοι από εσάς διαβάζετε αυτό που θα ενεργήσετε με βάση αυτές τις πληροφορίες... Φανταστείτε μια μέρα που οι κυβερνήσεις του κόσμου θα μιλούν ως μία. Φανταστείτε μια μέρα που οι θρησκείες του κόσμου θα βρουν αρμονία. Φανταστείτε μια μέρα που οι καρδιές της ανθρωπότητας θα βρουν ισορροπία αναζητώντας τα κοινά τους σημεία αντί να ψάχνουν για τις διαφορές τους. Σας λέμε ότι η μέρα πλησιάζει...

Σας προκαλούμε να δημιουργήσετε την απαραίτητη οργάνωση για να δημιουργηθεί χώρος για την ανάμειξη όλων των θρησκειών του κόσμου...» (η υπογράμμιση δική μου)

Σε ένα μήνυμα από μια διάσκεψη του ΟΗΕ στις 23 Μαρτίου 2001, «Η ομάδα» διακήρυξε:

... Αν επρόκειτο να τραβήξουμε το πέπλο στην άκρη για μια στιγμή, ίσως να δείτε το μεγαλύτερο μυστικό από όλα. Υπάρχει ένας Θεός και εσύ είσαι! ... Ω αγαπημένοι μας, σας λέμε, δεν είστε μέρος του Θεού. Είσαι ολόκληρος ο Θεός».

Μέσω της «Ομάδας», η ESPAVO προωθούσε τα ίδια σατανικά εμπνευσμένα μηνύματα με το «Θιβετιανό» της Alice Bailey και το «Μ. Morya» της Μαντάμ Blavatsky.

Οι παρουσιάσεις τους δείχνουν περαιτέρω πώς ο ΟΗΕ έχει συνωμοτήσει με τον αποκρυφισμό για να δημιουργήσει μια παγκόσμια θρησκευτική κυβέρνηση, ή αυτό που ο Robert Muller ονόμασε «παγκόσμια πνευματική δημοκρατία».

Ωστόσο, οι Νεοεποχίτες και οι αποκρυφιστές δεν είναι οι μόνοι που πλασάρουν αυτό το ουτοπικό όραμα.

Στην πραγματικότητα, άνθρωποι όλων των θρησκειών και συστημάτων πεποιθήσεων είναι σύμφωνοι με το όνειρο του Muller. Μέσα στον Χριστιανισμό, οι σπόροι φυτεύτηκαν τουλάχιστον πριν από έναν αιώνα με την έναρξη της οικουμενικής κίνησης.



Χριστιανική ενότητα ή σοβαρή εξαπάτηση;

Η προέλευση του οικουμενισμού μπορεί να εντοπιστεί σε πολλά άτομα. Για να κρατήσω τα πράγματα σύντομα, θα επικεντρωθώ σε μερικούς, συμπεριλαμβανομένου του Δρ Walter Rauschenbusch, του Δρ Harry F. Ward και της οικογένειας Rockefeller.

Ο Walter Rauschenbusch ήταν θεολόγος, πάστορας και μέλος της Βρετανικής Φαβιανής Εταιρείας.

Ως Fabian, εργάστηκε δίπλα σε διάσημα μέλη όπως ο HG Wells, ο Bertrand Russell, ο George Bernard Shaw και ο Sinclair Lewis.

Οι Φαβιανοί προσπάθησαν να δημιουργήσουν μια μαρξιστική / σοσιαλιστική παγκόσμια κυβέρνηση υπονομεύοντας αργά και ύπουλα τη δημοκρατική διακυβέρνηση, διαβρώνοντας την εθνική κυριαρχία και ενισχύοντας τη διεθνή οικονομική συνεργασία.

Στο βιβλίο "The Milner-Fabian Conspiracy", ο συγγραφέας Ioan Ratiu περιγράφει τα αρνητικά αποτελέσματα του σοσιαλισμού, γράφοντας:

Ο σοσιαλισμός προβάλλεται ψευδώς από τους χορηγούς, τους οπαδούς και τους υποστηρικτές του ως ένα καλοήθες σύστημα που στοχεύει στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου όλων των πολιτών μέσω της ίσης πρόσβασης στους πόρους κ.λπ.

Στην πραγματικότητα, είναι ένα ανατρεπτικό σύστημα που στοχεύει να καταστρέψει την υπάρχουσα τάξη και να καταλάβει την εξουσία ως μέρος της ατζέντας της παγκόσμιας κυριαρχίας.

Επιπλέον, ο σοσιαλισμός έχει συχνά επιτύχει το αντίθετο από αυτό που είχε υποσχεθεί, όπως αποδεικνύεται από τον σταλινισμό στη Σοβιετική Ρωσσία, τον μαοϊσμό στην Κίνα κ.λπ., όπου μετά από δεκαετίες κρατικά επιβεβλημένου σοσιαλισμού τα κυβερνώντα καθεστώτα χρεοκόπησαν και αναγκάστηκαν να εισάγουν τρόφιμα από καπιταλιστικές χώρες όπως οι ΗΠΑ για να θρέψουν τους πεινασμένους πληθυσμούς τους.

Τέλος, ο σοσιαλισμός είναι υπεύθυνος για μερικά από τα πιο σοβαρά εγκλήματα στην Ιστορία. Εκτός από τη συστηματική πολιτική και θρησκευτική καταστολή, είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων».
– Ioan Ratiu, The Milner-Fabian Conspiracy, 2012, σ. 4.

Ο Rauschenbusch ήταν γνωστός ως ο πατέρας του κοινωνικού ευαγγελίου. Οι μαθητές του στο Θεολογικό Σεμινάριο του Ρότσεστερ διδάχθηκαν μια σταθερή διατροφή του σοσιαλισμού, της παγκόσμιας διακυβέρνησης και του ψευδούς δόγματος της «κοινωνικής σωτηρίας».

Το ευαγγέλιό του αντάλλαξε την προσωπική λύτρωση μέσω του Χριστού με μια συλλογική κλήση για τη βελτίωση του κόσμου μέσω της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Για τον Rauschenbusch, η Βασιλεία του Θεού επεκτείνεται όχι μέσω της προσωπικής σωτηρίας και της σχέσης με τον Ιησού Χριστό, αλλά μέσω της αναδιανομής του πλούτου και της οικονομικής μεταρρύθμισης για την εξάλειψη της φτώχειας.

Κάποτε δήλωσε: «Η μόνη δύναμη που μπορεί να κάνει τον σοσιαλισμό να πετύχει, αν εγκαθιδρυθεί, είναι η θρησκεία. Δεν μπορεί να λειτουργήσει σε μια άθρησκη χώρα».

Σύμφωνα με τον Rauschenbusch, η προτεραιότητα του Ιησού δεν ήταν η σωτηρία των αμαρτωλών, αλλά η σωτηρία της κοινωνίας μέσω του «κοινωνικού πάθους».

... έχουμε δει πώς ο Δρ Walter Rauschenbusch ... Και οι ηγέτες των κινημάτων κοινωνικής δράσης στις εκκλησίες αποφάσισαν να καταργήσουν τον χριστιανικό ατομικισμό και να στραφούν στον απόλυτο κολεκτιβισμό, χρησιμοποιώντας την εκκλησία ως όργανό τους. Η θρησκεία ήταν μόνο ένα μέσο για την επίτευξη του σοσιαλισμού. Και, όπως όλοι οι άλλοι ψευδοπροφήτες που έχουν διεισδύσει στη θρησκεία ανά τους αιώνες, [ο Rauschenbusch] χρησιμοποίησε ένα «μέτωπο» ή μεταμφίεση. Αυτή η μεταμφίεση, όπως είδαμε, ήταν "Η Βασιλεία του Θεού"».

– Edgar C Bundy, Κολεκτιβισμός στις Εκκλησίες: Μια τεκμηριωμένη περιγραφή των πολιτικών δραστηριοτήτων των Ομοσπονδιακών, Εθνικών και Παγκόσμιων Συμβουλίων Εκκλησιών, 1957, σελίδα 101.

Ο Rauschenbusch και το «κοινωνικό ευαγγέλιο» του παρείχαν τη φιλοσοφία για το κολεκτιβιστικό κίνημα, το οποίο έχει αποστραγγίσει μεγάλο μέρος του αμερικανικού προτεσταντισμού από την επίδρασή του στον άνθρωπο και τη ζωή του. Ο Δρ Harry F. Ward συνέβαλε στην οργανωτική και συνωμοτική ιδιοφυΐα στο κίνημα.

- John Stormer, Κανένας δεν τολμά να το ονομάσει προδοσία, Liberty Bell Press, 1964, σ. 124-125



Harry F. Ward


Ο συνωμότης του Rauschenbusch Δρ Harry F. Ward ήταν υπουργός, καθηγητής και πολιτικός ακτιβιστής που ίδρυσε την Ομοσπονδία Μεθοδιστών για την Κοινωνική Δράση, μια κομμουνιστική μετωπική ομάδα το 1908.

Παριστάνοντας τον δοκιμασμένο και αληθινό Μεθοδιστή, διείσδυσε στο Union Theological Seminary (ένα σχολείο χρηματοδοτούμενο από τους Rockefeller) όπου διέδωσε τον κομμουνισμό υπό το πρόσχημα της χριστιανικής ηθικής από το 1918 έως το 1941.

Ο Ward βοήθησε στην ίδρυση της Αμερικανικής Ένωσης Πολιτικών Ελευθεριών (ACLU) και υπηρέτησε ως πρόεδρός της για είκοσι χρόνια ξεκινώντας από το 1920.

Παραιτήθηκε το 1940, όταν η ACLU αποφάσισε να απαγορεύσει στους κομμουνιστές να κατέχουν αξιώματα.

Υποστήριζε την ευγονική και ενθάρρυνε τους Χριστιανούς να βοηθούν στην εξάλειψη «των αιτιών που παράγουν τους αδύναμους».

Η μεγαλύτερη συμβολή του στο οικουμενικό, κοινωνικό ευαγγελικό κίνημα ήταν η δημιουργία του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου των Εκκλησιών του Χριστού στην Αμερική (FCCCA).

Με την οικονομική υποστήριξη των Rockefeller, ο Rauschenbusch και ο Φαβιανός συνάδελφός του, αιδεσιμότατος Harry F. Ward (επίσης γνωστός ως «Κόκκινος Κοσμήτορας» για τις κομμουνιστικές πεποιθήσεις του), ξεκίνησαν το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο Εκκλησιών... Σύμφωνα με μια δημοσίευση του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου των Εκκλησιών, ο Ward προσπάθησε να παράγει «μια αλλαγμένη στάση εκ μέρους πολλών μελών της εκκλησίας σχετικά με τον σκοπό και τη λειτουργία τόσο της Εκκλησίας όσο και του Χριστιανισμού».
- Brannon Howse, Σοσιαλισμός με άλλο όνομα

Με το σχηματισμό της FCCCA, τα κομμουνιστικά δόγματα της κοινωνικής και οικονομικής μεταρρύθμισης διαδόθηκαν σε όλα τα χριστιανικά δόγματα.

Επαναπροσδιορίζοντας τον Ιησού ως τον «πρώτο σοσιαλιστή», το Συμβούλιο άρχισε να υπονομεύει τα εργατικά συνδικάτα, τη βιομηχανία και την εκπαίδευση.

Ήταν βαθιά αναμεμειγμένη σε σκοπούς όπως ο αφοπλισμός, η εγκράτεια, οι φυλετικές σχέσεις και η διεθνής συνεργασία.

Μέσω του Συμβουλίου, το κομμουνιστικό μήνυμα κέρδισε έδαφος και σιγά-σιγά σαμποτάρισε τη μαθητεία (πρωταρχικός στόχος του Χριστιανισμού) αντικαθιστώντας την με κοινωνική βελτίωση.

Η οικογένεια Rockefeller, γνωστή για την πετρελαϊκή αυτοκρατορία που δημιουργήθηκε από τον John D. Rockefeller τον πρεσβύτερο, πέτυχε παγκόσμια επιρροή στη χρηματοδότηση, την πολιτική, την εκπαίδευση, τα μέσα ενημέρωσης και την υγειονομική περίθαλψη.

Ωστόσο, αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι η συμβολή τους στην υπόθεση του οικουμενισμού και των διαθρησκειακών σχέσεων.

Μέσω δωρεών και επιχορηγήσεων από το Ίδρυμα Rockefeller, χρηματοδότησαν εκκλησίες, οργανισμούς, σεμινάρια και πανεπιστήμια για να ενοποιήσουν τις αντίπαλες φατρίες του Χριστιανισμού.

Ωστόσο, η πρόθεση δεν ήταν να ενισχυθεί η χριστιανική ενότητα κάτω από τη σημαία του Χριστού, αλλά να εδραιωθούν φιλελεύθερες και σοσιαλιστικές απόψεις σε όλες τις τάξεις της, προετοιμάζοντας μια παγκόσμια κυβέρνηση. Η χρηματοδότηση και η συμμετοχή τους στην FCCCA αποδεικνύει αυτό το σημείο.

Το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο των Εκκλησιών του Χριστού στην Αμερική έχει χρησιμοποιηθεί πιο τακτικά από τους Rockefeller προσωπικά για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους στους εκκλησιαστικούς κύκλους.

Η έκταση της προσωπικής δραστηριότητας των Rockefeller στην FCCCA είναι δυσανάλογη με την πενιχρή προσωπική οικονομική συνεισφορά τους.

Για πολλά χρόνια καμμία διάσκεψη ή συνεδρίαση του Συμβουλίου δεν ήταν πλήρης χωρίς μια ομιλία από τον [John Foster] Dulles ή έναν από τους Rockefeller.

Σε μια τέτοια ομιλία ενώπιον του Προτεσταντικού Συμβουλίου της Νέας Υόρκης, στις 31 Ιανουαρίου 1935, ο John D. Jr. πρότεινε ότι το μέλλον της Χριστιανικής Εκκλησίας είναι η βουδιστική και ρωμαϊκή έννοια της «Εκκλησίας του Ζωντανού Θεού», με έναν υπαινιγμό ότι θα έκανε έναν καλό θεό. (η υπογράμμιση δική μου)
- Emanuel M. Josephson, Rockefeller "Διεθνιστής": Ο άνθρωπος που κακοκυβερνά τον κόσμο, 1952, σ. 302

Εξοπλισμένος με μεγάλο πλούτο γενεών, ο John D. Rockefeller Jr. διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του μέλλοντος του Χριστιανισμού κατά το μεγαλύτερο μέρος του 20ου αιώνα. Το 1917 έδωσε μια ομιλία με τίτλο Η Χριστιανική Εκκλησία – Τι γίνεται με το μέλλον της;, όπου διακήρυξε:

Θα προφέρει διάταξη, τελετουργικό, δόγμα, όλα μη απαραίτητα για την είσοδο στη Βασιλεία του Θεού ή στην Εκκλησία Του... Σκοπός του θα ήταν να προωθήσει την εφαρμοσμένη θρησκεία, όχι τη θεωρητική θρησκεία. Αυτό θα συνεπαγόταν το συμπονετικό ενδιαφέρον της για όλα τα μεγάλα προβλήματα της ανθρώπινης ζωής· στα κοινωνικά και ηθικά προβλήματα, στα προβλήματα της βιομηχανίας και των επιχειρήσεων, στα πολιτικά και εκπαιδευτικά προβλήματα· σε όλα αυτά όπως αγγίζουν τη ζωή του ανθρώπου...

Βλέπω όλη την έμφαση των δογμάτων να παραμερίζεται... Βλέπω την εκκλησία να διαμορφώνει τη σκέψη του κόσμου όπως δεν έχει κάνει ποτέ πριν, οδηγώντας σε όλα τα μεγάλα κινήματα όπως θα έπρεπε. Το βλέπω να εγκαθιδρύει κυριολεκτικά τη Βασιλεία του Θεού στη γη».



John D. Rockefeller ο νεώτερος


Βασιζόμενος στην οικουμενική του αντίληψη, ο John D. Jr. συνέβαλε στη διαμόρφωση του Διεκκλησιαστικού Παγκόσμιου Κινήματος το 1919.

Με αυτή την κίνηση, άρχισε να απομακρύνεται από τις φονταμενταλιστικές τάσεις του πατέρα του προς τη φιλελεύθερη θεολογία, η οποία κατήγγειλε τον προτεσταντικό σεχταρισμό. Το Κίνημα δημιουργήθηκε για να ενώσει επίσημα τα δόγματα κάτω από την ομπρέλλα του κοινωνικού ευαγγελίου.

Αν και το Κίνημα τελικά απέτυχε, ο John D. Jr. συνέχισε να προωθεί το πνεύμα του οικουμενισμού και πιστεύεται ότι έχει δωρίσει πάνω από 70 εκατομμύρια δολλάρια σε εκκλησίες και θρησκευτικές οργανώσεις. Μέσω de facto δωροδοκίας,

... Ο Τζούνιορ συνέχισε να δίνει σημαντικά ποσά σε επιχορηγήσεις κάθε χρόνο σε ένα ευρύ φάσμα προτεσταντικών ιδρυμάτων, από το χαμηλό σύνολο των 698.000 δολλαρίων το 1922 έως το υψηλό των 5.585.000 δολλαρίων το 1929.

Πάντοτε προσπαθούσε ευγενικά να προωθήσει την οικουμενική του προσέγγιση με τις θεολογικές σχολές, τα ιεραποστολικά σώματα και τις βαπτιστικές οργανώσεις που ήταν οι αποδέκτες των δώρων».
- John Ensor Harr & Peter J Johnson, The Rockefeller Century, 1988, σ. 177

Το Rockefeller Archive Center περιγράφει τον John D. Jr. ως έναν άνθρωπο που «ενδιαφερόταν βαθιά για θέματα σχετικά με την προτεσταντική εκκλησία και έναν ηγέτη στο διαθρησκευτικό κίνημα...

Έδωσε εκατομμύρια για την οικοδόμηση της εκκλησίας Riverside και για το Διεκκλησιαστικό Κέντρο... Συνέβαλε επίσης πέρα από θρησκευτικές γραμμές, υποστηρίζοντας ρωμαιοκαθολικές και εβραϊκές οργανώσεις.

Ο JDR Jr. αποδοκίμαζε τον στενό δογματικό εθνικισμό και σε πολλές ομιλίες και άρθρα παρότρυνε την επανένωση του Χριστιανικού κόσμου.

Κατά τη διάρκεια μιας ραδιοφωνικής εκπομπής στις 8 Ιουλίου 1941, η στροφή του σε ένα κολεκτιβιστικό όραμα του Θεού εδραιώθηκε όταν δήλωσε: «Πιστεύω σε έναν πάνσοφο και πανάγαθο Θεό, που ονομάζεται με οποιοδήποτε όνομα...»

Ο JDR Jr. πήρε την κατάσταση στα χέρια του χτίζοντας τη δική του εκκλησία. Η εκκλησία Riverside, με τον πύργο 20 ορόφων με θέα στον ποταμό Hudson, είναι μια μη δογματική αδελφότητα που καλωσορίζει όλους τους πιστούς στον Χριστό.


Έχει διαδραματίσει αναπόσπαστο ρόλο στον οικουμενισμό, τη φιλελεύθερη θεολογία και την κοινωνική δικαιοσύνη.

 

Harry Emerson Fosdick

Ο πάστορας της εκκλησίας Riverside ήταν ο Harry Emerson Fosdick, αδελφός του δικηγόρου του Rockefeller και προέδρου του Ιδρύματος Raymond B.

Ο Harry Fosdick ήταν στενός συνεργάτης που υπηρέτησε στο διοικητικό συμβούλιο του Ιδρύματος Rockefeller για πολλά χρόνια.

Ήταν ένθερμος οπαδός της παγκόσμιας κυβέρνησης και του προοδευτικού κινήματος με την εκκλησία.

Ως πάστορας της Πρώτης Πρεσβυτεριανής Εκκλησίας της Νέας Υόρκης, ο Vosdick κήρυξε ένα κήρυγμα με τίτλο «Θα κερδίσουν οι φονταμενταλιστές».

Το μήνυμα αμφισβήτησε βασικές χριστιανικές διδασκαλίες όπως η παρθενική γέννηση, η θεϊκή έμπνευση της Βίβλου, το προπατορικό αμάρτημα και η εξιλέωση του Χριστού και η δεύτερη έλευση του Χριστού.

Εμμένοντας στην «υψηλότερη κριτική», ο Fosdick πίστευε ότι οι προοδευτικοί είχαν καθήκον να αμφισβητήσουν τις χριστιανικές διδασκαλίες υπό το φως επιστημονικών ανακαλύψεων όπως η εξέλιξη. Κατηγόρησε τους φονταμενταλιστές ότι είναι μισαλλόδοξοι επειδή εμμένουν σε βασικές πεποιθήσεις.

Οι απόψεις που εκφράστηκαν από θεολόγους όπως ο [Charles] Briggs και ο Fosdick ονομάστηκαν «Μοντερνισμός», οι οποίες περιελάμβαναν επίσης την άρνηση της θεότητας, των θαυμάτων και της Aνάστασης του Χριστού. Εν ολίγοις, ο μοντερνισμός δεν ήταν απλώς μια υπεκφυγή για κάποια γκρίζα ζώνη σε ένα απόσπασμα της γραφής.

Ήταν μια πλήρης αποκήρυξη των κύριων δογμάτων της πίστης.

Και με την υποστήριξη του Rockefeller, έφτασε σε σεμινάρια, χριστιανικά κολλέγια και εκκλησίες σε όλη την Αμερική. Ο μοντερνισμός δεν «συνέβη» απλά· Ήταν μια ενορχηστρωμένη, χρηματοδοτούμενη ατζέντα.
- James Perloff, Η αλήθεια είναι ένας μοναχικός πολεμιστής, 2013, σ. 215

Το κήρυγμα προκάλεσε μεγάλη αναταραχή και χρησίμευσε ως διαχωριστική γραμμή μεταξύ των προτεσταντικών δογμάτων.

Ως αποτέλεσμα, ο Fosdick βρέθηκε υπό έρευνα από το τοπικό πρεσβυτέριο.

Τον υπερασπίστηκε ο διαχειριστής του Rockefeller, συνεργάτης της FCCCA, μέλος του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων (CFR) και πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ John Foster Dulles.

Με την πίεση να αυξάνεται, ο Fosdick αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τον Πρώτο Πρεσβυτεριανό, οδηγώντας στον τελικό ρόλο του ως πάστορας της φιλελεύθερης εκκλησίας Riverside του Rockefeller.

Αυτά τα γεγονότα έβαλαν μια σφήνα μεταξύ των «μοντερνιστών» και των φονταμενταλιστών που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.


Οικοδομώντας την Παγκόσμια Θρησκεία των Ηνωμένων Εθνών

Αν και οι θρησκευτικές δραστηριότητες των Rockefeller ήταν σε μεγάλο βαθμό ή αποκλειστικά στον τομέα της προώθησης στους θρησκευτικούς κύκλους των ίδιων των μαρξιστικών και κομμουνιστικών σκοπών που στοχεύουν στην καταστροφή της θρησκείας, εντούτοις θεωρούνται ως «καλοί χριστιανοί».

- Emanuel M. Josephson, Rockefeller "Διεθνιστής:" Ο άνθρωπος που κακοκυβερνά τον κόσμο, 1952, σ. 309

Οι Rockefeller και οι καλά συνδεδεμένοι θρησκευτικοί, πολιτικοί και οικονομικοί συνεργάτες τους συνέβαλαν σημαντικά στο κομμουνιστικό / σοσιαλιστικό κίνημα που διείσδυσε στα προτεσταντικά δόγματα του 20ου αιώνα.

Άσκησαν επίσης μεγάλη επιρροή στην ίδρυση της αποτυχημένης Κοινωνίας των Εθνών και του διαδόχου της, των Ηνωμένων Εθνών. Στην πραγματικότητα, ήταν ο John D. Jr. που έδωσε στον ΟΗΕ 8,5 εκατομμύρια δολάρια για να αγοράσει τη γη για την έδρα του στο Μανχάταν.

Οι αδελφοί Ροκφέλερ. Από αριστερά προς τα δεξιά: David, Winthrop, John D Rockefeller III, Nelson και Laurance

Για να δείξουμε περαιτέρω τη συνενοχή του Rockefeller στην εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού μέσα στον ΟΗΕ, εξετάστε τις ακόλουθες δηλώσεις των συγγραφέων Emanuel Josephson και Ioan Ratiu:

... Το σχέδιο των Ηνωμένων Εθνών γράφτηκε στη Γιάλτα από τον Molotov, που εκπροσωπούσε τους Σοβιετικούς, και από τον Alger Hiss, που εκπροσωπούσε τον άξονα Rockefeller-Soviet και το Foreign Office της αυτοκρατορίας Rockefeller, το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων και, παρεμπιπτόντως, επίσης, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ... Από την αρχή, η σοβιετική μάρκα Rockefeller σφραγίστηκε σε όλα τα Ηνωμένα Έθνη.

Η αντιπροσωπεία των ΗΠΑ στη Διάσκεψη του Σαν Φρανσίσκο ήταν ουσιαστικά εξ ολοκλήρου μια αντιπροσωπεία του Rockefeller. Η οικογένεια εκπροσωπήθηκε άμεσα από τον Nelson Rockefeller και από τον John Foster Dulles, ο οποίος υπηρέτησε το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ ως «σύμβουλος». (η υπογράμμιση δική μου)
- Emanuel M. Josephson, Rockefeller "Internationalist": The Man Who Misrules the World, 1952, σελ. 396, 400.

Τα Ηνωμένα Έθνη... ήταν μια σοσιαλιστική οργάνωση υποστηριζόμενη από διεθνή οικονομικά συμφέροντα όπως οι Rockefeller.
Τα κύρια (μόνιμα) ιδρυτικά μέλη του ήταν η σοσιαλιστική κυριαρχούμενη Βρετανία, η σοσιαλιστική (μαρξιστική-λενινιστική) Ρωσσία, οι φιλελεύθερες σοσιαλιστικές ΗΠΑ (υπό τον Δημοκρατικό και συγγραφέα του New-Deal Roosevelt), η Σοσιαλιστική Γαλλία (υπό την κυβέρνηση συνασπισμού κομμουνιστών, σοσιαλιστών και χριστιανοδημοκρατών του Charles de Gaulle) και η εθνικοσοσιαλιστική Κίνα (υπό τον «κόκκινο στρατηγό» Chiang Kai-shek). ο ΟΗΕ διοικούνταν από σοσιαλιστές από την ίδρυσή του». (η υπογράμμιση δική μου)
– Ioan Ratiu, The Milner-Fabian Conspiracy, 2012, σ. 41

Οι Rockefeller είχαν ξεγελάσει τους περισσότερους ανθρώπους, καθώς συνήθως θεωρούνταν γενναιόδωροι, έντιμοι πολίτες που αγωνίζονταν για τον κοινό άνθρωπο και τη βελτίωση της κοινωνίας.

Ωστόσο, ο Antony Sutton αποκάλυψε τη χρηματοδότηση του μπολσεβικισμού από την οικογένεια Rockefeller στο βιβλίο του 1974 Wall Street and the Bolshevik Revolution.

Ο Edwin Black εξέθεσε την υποστήριξή τους στο πρόγραμμα ευγονικής του Χίτλερ στο The Horrifying American Roots of Nazi Eugenics.

Ο Emanuel Josephson αποκάλυψε τη συνεργασία τους με τους σοβιετικούς κομμουνιστές για την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας κυβέρνησης στο βιβλίο του Rockefeller «Διεθνιστής»: Ο άνθρωπος που κακοκυβερνά τον κόσμο.

Ο ΟΗΕ είναι η παγκόσμια κυβέρνηση που οραματίζονται αυτοί οι διπρόσωποι παράγοντες.

Ο Αμερικανικός Συνασπισμός χαράσσει το δρόμο προς την παγκόσμια σοσιαλιστική θρησκεία

"Πιστεύω ότι, στον τομέα της θρησκείας, ο σεχταρισμός πρόκειται να υποταχθεί στον οικουμενισμό ..."
- Arnold Toynbee, One World Is Coming Says Arnold Toynbee, The Milwaukee Journal, 2 Μαΐου 1964, 10.

Σφυρηλατημένο πριν από έναν αιώνα μέσω φαινομενικά ευγενών προθέσεων, το οικουμενικό κίνημα έχει εξελιχθεί σε ένα χταπόδι του οποίου τα πλοκάμια φτάνουν σε όλο τον κόσμο και διαπερνούν όλα τα επίπεδα της κοινωνίας. Οργανισμοί όπως το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (ΠΣΕ), το Εθνικό Συμβούλιο Εκκλησιών και η Πρωτοβουλία Ηνωμένων Θρησκειών (URI) βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της αναδυόμενης παγκόσμιας πνευματικής δημοκρατίας.


Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών


Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (ΠΣΕ) είναι ένας ακόμη οργανισμός που προέκυψε από τις διασυνδέσεις και τη χρηματοδότηση του Rockefeller.

Η ανατροπή του Χριστιανισμού επιταχύνθηκε με την ίδρυσή του το 1948.

Με έδρα την Ελβετία, σε απόσταση είκοσι λεπτών με το αυτοκίνητο από το γραφείο του ΟΗΕ στη Γενεύη, το Chateau de Bossey λειτουργεί ως έδρα του Οικουμενικού Ινστιτούτου του ΠΣΕ.

Η γη στην οποία κατοικεί αγοράστηκε με κεφάλαια που δώρισε ο Rockefeller Jr.

Το Οικουμενικό Γραφείο του στα Ηνωμένα Έθνη (EOUN) έχει την έδρα του στα γραφεία του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη.

Ο κλάδος του Μανχάτταν επηρεάζει την πολιτική και τη λήψη αποφάσεων μεταξύ των κρατών μελών και άλλων διακυβερνητικών και πολυμερών οργανισμών.

Η δεδηλωμένη αποστολή του είναι «να καλέσει τις εκκλησίες στο στόχο της ορατής ενότητας σε μία πίστη και σε μία ευχαριστιακή κοινωνία...»

Ο John D. Jr. και ο στενός φίλος John Mott βοήθησαν στη δημιουργία του WCC.

Ο Rockefeller Jr. χρηματοδότησε την επιτροπή (μαζί με το Ίδρυμα Carnegy) που οδήγησε στη δημιουργία του ΠΣΕ και ο Mott έγινε ο πρώτος επίτιμος πρόεδρός του το 1948.

Ο Mott ήταν ένας μεθοδιστής λαϊκός, διάσημος οργανωτής της κοινότητας, νικητής του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης και ιδρυτής της YMCA.

Ονομάστηκε «πατέρας της οικουμενικής κίνησης».

Ως πρόεδρος του ΠΣΕ, ο Mott άρχισε γρήγορα το έργο της χρήσης των πρόσφατα ενωμένων δογμάτων για να επεκτείνει το σοσιαλιστικό μήνυμα παγκοσμίως.

Το 1944 στο βιβλίο του The Larger Evangelism, ο Mott δήλωσε: «Ο μεγαλύτερος ευαγγελισμός απαιτεί ένα μεγαλύτερο μήνυμα. Τίποτα λιγότερο από το ολοκληρωμένο ατομικό και κοινωνικό ευαγγέλιο δεν αρκεί».

Θαμμένος βαθιά μέσα στο WCC Έκθεση των 10ου Συνέλευση, που πραγματοποιήθηκε το 2013, αποκαλύπτεται η συνεχιζόμενη σύνδεση με τον ΟΗΕ (με την υπογράμμιση δική μου):

«Έχουμε την ευκαιρία να είμαστε εταίροι με άλλους σημαντικούς παγκόσμιους θεσμούς με κοινούς στόχους και συμφέροντα... Και είμαστε έτοιμοι να συμβάλουμε στην ανανέωση του οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών, να γίνουμε έκφραση του «εμείς ο λαός» και όχι μόνο «εμείς τα έθνη», όπως το διατυπώνει ο ίδιος ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών...» (σελ. 228)

«Μέσω της έκθεσης του γενικού γραμματέα και μιας παρουσίασης στη θεματική ολομέλεια, η συνέλευση άκουσε για την ανάγκη να συνεχιστεί η προφητική φωνή του ΠΣΕ σε διεθνείς οργανισμούς, όπως τα Ηνωμένα Έθνη. Καλούμαστε επίσης να είμαστε σε συνεργασία με αυτούς τους οργανισμούς για κοινούς στόχους και συμφέροντα». (σελ. 246)

«Πιστεύουμε ότι η οικοδόμηση της ειρήνης σε έναν παγκοσμιοποιημένο και αλληλεξαρτώμενο κόσμο είναι κοινή ευθύνη των κυρίαρχων κρατών, των Ηνωμένων Εθνών και των ομάδων της κοινωνίας των πολιτών, συμπεριλαμβανομένων των εκκλησιών». (σελ. 281)

Η ειρήνη, η ασφάλεια, η δικαιοσύνη των φύλων, τα δικαιώματα των ιθαγενών και ο βίαιος εξτρεμισμός βρίσκονται στην κορυφή των ανησυχιών της EOUN του ΠΣΕ.

Ωστόσο, η δεύτερη σημαντικότερη προτεραιότητά της είναι η προώθηση των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης (SDGs) του ΟΗΕ, ένα βασικό εργαλείο για την ανάπτυξη της παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Ως σημαντικός βραχίονας προπαγάνδας για την απάτη του ΟΗΕ σχετικά με την κλιματική αλλαγή και τους σχετικούς στόχους της Ατζέντας 21/2030, η έκθεση του ΠΣΕ διακήρυξε περαιτέρω:

«Τα ανθρώπινα όντα πρέπει να σέβονται, να προστατεύουν και να φροντίζουν τη φύση.

Ωστόσο, η υπερβολική κατανάλωση ορυκτών καυσίμων και άλλων πόρων προκαλεί μεγάλη βία στους ανθρώπους και τον πλανήτη.

Η κλιματική αλλαγή, μόνο μία συνέπεια του ανθρώπινου τρόπου ζωής και των εθνικών πολιτικών, αποτελεί παγκόσμια απειλή για τη δικαιοσύνη και την ειρήνη.

Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (ΠΣΕ) ήταν από τους πρώτους που προειδοποίησαν για τους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής. (σελ. 284)

"... Το ΠΣΕ και οι εκκλησίες μέλη του πρέπει να αντιμετωπίσουν τις επείγουσες απειλές μιας παγκόσμιας κλιματικής έκτακτης ανάγκης: Πρέπει να δράσουμε τώρα: Αν δεν αλλάξουμε τη συμπεριφορά μας, σε 50 χρόνια ο πλανήτης μας θα είναι ακατοίκητος. ...

Το ΠΣΕ είναι ο μόνος θρησκευτικός οργανισμός που έχει μόνιμη παρουσία στη διαδικασία της Σύμβασης-Πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή (UNFCCC) και είναι παρών σε όλες τις διασκέψεις του ΟΗΕ για το κλίμα από τη Σύνοδο Κορυφής της Γης το 1992 στο Ρίο ντε Τζανέιρο. (Έκθεση των 11ου Συνέλευση, 2022, σ. 39)

Επί του παρόντος, το ΠΣΕ έχει 352 εκκλησίες-μέλη σε περισσότερες από 120 χώρες που εκπροσωπούν τα περισσότερα χριστιανικά δόγματα μαζί με ανεξάρτητες εκκλησίες.

Αν και δεν είναι επίσημο μέλος, η Καθολική Εκκλησία συνεργάζεται επίσης με το ΠΣΕ μέσω της Κοινής Ομάδας Εργασίας και της Επιτροπής Πίστης και Τάξης.

Η τρέχουσα και μακροπρόθεσμη εστίασή του είναι στον αγώνα για τη θρησκευτική ελευθερία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την καταπολέμηση του ρατσισμού και της οικολογικής αδικίας και την εδραίωση της παγκόσμιας ειρήνης, όχι το κήρυγμα του ευαγγελίου και τη μαθήτευση όλων των εθνών.

Λειτουργεί επιδέξια ως θρησκευτική προέκταση του μαρξισμού, δίνοντας έμφαση στο να κάνει καλές πράξεις στο όνομα του Χριστού, αγνοώντας τη μεγάλη αποστολή Του και το κάλεσμά Του σε μετάνοια.

Γεμάτη συμβιβασμούς, δίνει έμφαση στο βασικό χριστιανικό δόγμα για την ικανότητα συνεργασίας με άλλες θρησκείες σε κοινωνικούς σκοπούς.


Το Εθνικό Συμβούλιο Εκκλησιών


Όπως και το ΠΣΕ, το Εθνικό Συμβούλιο Εκκλησιών (NCC) είναι πλήρως βυθισμένο στο κοινωνικό ευαγγέλιο.

Με ρίζες Rockefeller και έδρα σε γη ιδιοκτησίας Rockefeller, ξεκίνησε ως Ομοσπονδιακό Συμβούλιο Εκκλησιών το 1908 και αργότερα συγχωνεύθηκε με αρκετούς άλλους οικουμενικούς οργανισμούς για να σχηματίσουν το Εθνικό Συμβούλιο Εκκλησιών το 1950.

Δίπλα στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, το Union Theological Seminary και την εκκλησία Rockefellers' Riverside, το NCC αντιπροσωπεύει περισσότερους από 30 εκατομμύρια χριστιανούς των ΗΠΑ.

Σκοπός του είναι να «ζήσει ως κοινότητα δογμάτων που κλήθηκαν από τον Χριστό σε ορατή ενότητα και στάλθηκαν εν Πνεύματι να προωθήσουν τη δικαιοσύνη, την ειρήνη και τη θεραπεία του κόσμου από τον Θεό».

Καθώς το NCC συνέχισε τη μετατόπισή του προς την άκρα αριστερά αγκαλιάζοντας τη θεολογία της απελευθέρωσης και υποστηρίζοντας μαρξιστικά κινήματα όπως οι Σαντινίστας της Νικαράγουας, η επιρροή του εξασθένησε, αναγκάζοντας πολλούς πιστούς να εγκαταλείψουν τις εκκλησίες τους. Σήμερα, το NCC στεγάζεται σε μια μικρή σουίτα στο Καπιτώλιο, πολύ μακριά από την αριστοκρατική τοποθεσία της Νέας Υόρκης όπου ξεκίνησε τις δραστηριότητές του.

Οι προτεραιότητες του σημερινού συρρικνωμένου NCC περιλαμβάνουν τον τερματισμό του ρατσισμού, τη μείωση των μαζικών φυλακίσεων και την προώθηση του διαθρησκευτικού διαλόγου.

Του Κοινωνική πίστη για ένα 21Αγ Αιώνας υιοθετήθηκε το 2007 πρωταθλητές αιτίες όπως:Υψηλής ποιότητας δημόσια εκπαίδευση για όλους και καθολική, οικονομικά προσιτή και προσβάσιμη υγειονομική περίθαλψη.

Βιώσιμη χρήση των πόρων της γης, προώθηση εναλλακτικών πηγών ενέργειας και δημόσιων συγκοινωνιών με δεσμευτικές συμφωνίες για τη μείωση της υπερθέρμανσης του πλανήτη και την προστασία των πληθυσμών που πλήττονται περισσότερο.

Υιοθέτηση απλούστερων τρόπων ζωής για όσους έχουν αρκετά. Χάρη πάνω από την απληστία στην οικονομική ζωή.

Ειρήνευση μέσω πολυμερούς διπλωματίας και όχι μονομερούς βίας, κατάργηση των βασανιστηρίων και ενίσχυση των Ηνωμένων Εθνών και του κράτους διεθνούς δικαίου.

Αν και το NCC μπορεί να συμμετέχει σε κάποια καλά έργα, είναι προφανές ότι η στρατηγική του εστίαση είναι να προωθήσει μαρξιστικούς / σοσιαλιστικούς στόχους. Υπό το πρόσχημα της χριστιανικής ενότητας και των αποστολών, συνεργάζεται με τον ΟΗΕ ευαγγελίζοντας την ατζέντα της για τη βιώσιμη ανάπτυξη.

Εκτός από τη σφυρηλάτηση της χριστιανικής ενότητας, αποφεύγοντας παράλληλα τις δογματικές διαφορές, τόσο το ΠΣΕ όσο και το NCC ενθαρρύνουν τις διαθρησκειακές συνεργασίες. Μέσω της πρωτοβουλίας Διαθρησκειακού Διαλόγου και Συνεργασίας, το ΠΣΕ επιδιώκει να «ενισχύσει τις σχέσεις με τους γείτονες άλλων θρησκειών, αναγνωρίζοντας ότι δεν είμαστε πλέον ξένοι... αλλά μέλη του οίκου του Θεού» στον πολυθρησκευτικό μας κόσμο. Έχουμε συνεχείς διαλόγους με Βουδιστές, Κομφουκιανιστές, Ινδουιστές, Εβραίους, Μουσουλμάνους και Σιχ».

Το NCC συνεργάζεται επίσης με μέλη άλλων θρησκειών για την προώθηση κοινωνικών σκοπών και την επίδραση στη δημόσια πολιτική των ΗΠΑ. Η δήλωσή της που επιβεβαιώνει τις διαθρησκειακές σχέσεις αποκαλύπτει την επικοινωνιακή στρατηγική της με όσους βρίσκονται εκτός των χριστιανικών κύκλων:

«Είναι σε αυτό το συνεχώς μεταβαλλόμενο πλαίσιο που το Εθνικό Συμβούλιο Εκκλησιών έχει αναγνωρίσει την αυξανόμενη αναγκαιότητα της διαθρησκευτικής δέσμευσης συνεχίζοντας τους μακροχρόνιους εβραϊκούς και μουσουλμανικούς-χριστιανικούς διαλόγους του, προσθέτοντας νέους διαλόγους με βουδιστές, ινδουιστές και σιχ. ενίσχυση της συμμετοχής της σε διαθρησκευτικούς συνασπισμούς, όπως η εκστρατεία «ώμο με ώμο» για την καταπολέμηση της μισαλλοδοξίας κατά των μουσουλμάνων· και την ενίσχυση της συνηγορίας της με διαθρησκειακούς εταίρους σε θέματα δημόσιας πολιτικής των ΗΠΑ».

Και οι δύο οργανώσεις ενθαρρύνουν τα μέλη τους να συνεργαστούν με ανθρώπους από θρησκείες που είναι εχθρικές προς τις θεμελιώδεις χριστιανικές διδασκαλίες όπως η Θεότητα και η Κυριότητα του Ιησού Χριστού για χάρη της ενότητας και της κοινωνικής υπεράσπισης.

Από αυτή την άποψη, εκπληρώνουν τις επιθυμίες αποκρυφιστών όπως η Alice Bailey και ακτιβιστών του ΟΗΕ όπως ο Robert Muller, όταν δήλωσαν:

Έτσι, οι εκπεφρασμένοι στόχοι και προσπάθειες των Ηνωμένων Εθνών θα καρποφορήσουν τελικά και μια νέα εκκλησία του Θεού, συγκεντρωμένη από όλες τις θρησκείες και τις πνευματικές ομάδες, θα τερματίσει ακατάστατα τη μεγάλη αίρεση του χωρισμού.
- Alice Bailey, Το πεπρωμένο των εθνών, σελίδα 152

Οι θρησκείες πρέπει να συνεργαστούν ενεργά για να φέρουν σε πρωτοφανή ύψη μια καλύτερη κατανόηση των μυστηρίων της ζωής και της θέσης μας στο σύμπαν, «Η θρησκεία μου, σωστή ή λάθος» και «Το έθνος μου, σωστό ή λάθος», πρέπει να εγκαταλειφθεί για πάντα στην Πλανητική Εποχή.
- Robert Muller, Η νέα γένεση: Διαμορφώνοντας μια παγκόσμια πνευματικότητα (1984), 164.


Η Πρωτοβουλία των Ηνωμένων Θρησκειών

Το έργο της οικοδόμησης διαθρησκευτικών σχέσεων θα φτάσει σε νέα ύψη μέσω της επίσημης ίδρυσης της Πρωτοβουλίας των Ηνωμένων Θρησκειών (URI) το 2000.

Το URI ιδρύθηκε από τον Επισκοπικό Επίσκοπο William Swing με έδρα το Σαν Φρανσίσκο το 1995 ως μια προσπάθεια να ενώσει τις θρησκείες του κόσμου για το παγκόσμιο καλό.

Η προσπάθεια απογειώθηκε όταν ζητήθηκε από τον Swing να φιλοξενήσει μια διαθρησκευτική λειτουργία προς τιμήν των 50ου επέτειος της υπογραφής του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.

Από την ίδρυσή του, το URI βρίσκεται σε στενή συνεργασία με τον ΟΗΕ. Ο Lee Penn τεκμηρίωσε τη βαθιά σύνδεση στο βιβλίο του False Dawn, όπου έγραψε:

Robert Muller... ήταν παρούσα κατά τη γέννηση του URI στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Είχε προτείνει τη δημιουργία μιας οργάνωσης Ηνωμένων Θρησκειών στις δεκαετίες του 1970 και του 1980 και μίλησε δημόσια εκ μέρους της οργάνωσης του Swing μόλις ανακοινώθηκε το URI στο κοινό το 1995. Τον Οκτώβριο του 2002, ο Muller διεκδίκησε τα εύσημα για την ίδρυση του URI. Έγραψε: «Το 1995, κατά τη διάρκεια της 50ης επετείου του ΟΗΕ, έπεισα τον επίσκοπο του Σαν Φρανσίσκο Σουίνγκ να δημιουργήσει τις Ηνωμένες Θρησκείες». (σελ. 133)

Ο ίδιος ο Muller συνέχισε δηλώνοντας:

Σήμερα οι στόχοι και οι προσπάθειές μας πρέπει να είναι να δούμε τις θρησκείες να παγκοσμιοποιούνται σε μια παγκόσμια πνευματική Αναγέννηση, προκειμένου να μας δώσουν ένα καθολικό, κοσμικό νόημα της ζωής στη Γη και να γεννήσουν τον πρώτο παγκόσμιο, κοσμικό, παγκόσμιο πολιτισμό. Ο Οργανισμός Ηνωμένων Θρησκειών, ο οποίος βρίσκεται στη διαδικασία δημιουργίας, μπορεί να το κάνει αυτό».
- Robert Muller, Proper Earth Government: A Framework and Ways to Create It, σ. 3

Το URI έχει αναγνωριστεί ως μη κυβερνητική οργάνωση (ΜΚΟ) με συμβουλευτικό καθεστώς με το Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο των Ηνωμένων Εθνών από τότε που έλαβε το καταστατικό του το 2000.

Επιπλέον, έχει επίσημες σχέσεις με τις ακόλουθες υπηρεσίες του ΟΗΕ:

Έδρα UNESCO για την Ειρήνη και τη Διαπολιτισμική Κατανόηση, Κέντρο Malaviya για την Έρευνα για την Ειρήνη στο Ινδουιστικό Πανεπιστήμιο Banaras (UNESCO: MCPR)

Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο των Ηνωμένων Εθνών (ECOSOC)

Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον (UNEP)

Γραφείο των Ηνωμένων Εθνών για την Πρόληψη της Γενοκτονίας και την Ευθύνη Προστασίας
Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για τον Πληθυσμό (UNFPA))

Επίσης, το 2020, η Συμμαχία των Πολιτισμών των Ηνωμένων Εθνών (UNAOC) και το URI υπέγραψαν Μνημόνιο Κατανόησης (MOU), περιγράφοντας τη δέσμευσή τους για την προώθηση του διαλόγου μεταξύ ανθρώπων διαφορετικών πολιτισμών και θρησκειών. Μέσω του μνημονίου, η προώθηση του διαπολιτισμικού διαλόγου, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και του αμοιβαίου σεβασμού βρίσκονται στο επίκεντρο.

Ακριβώς όπως το WCC και το NCC, το URI είναι πλήρως ενσωματωμένο στην ατζέντα του ΟΗΕ για το κλίμα.

Το 2018, υπέγραψαν μνημόνιο συνεργασίας με το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για την προώθηση «του ρόλου των θρησκευτικών ηγετών στη διαχείριση της Μητέρας Γης στο πλαίσιο των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών (SDGs)».

Είναι μέσω του URI όπου όλοι οι θρησκευτικοί δρόμοι συναντιούνται, συγχωνεύονται σε μια συλλογική οντότητα.

Το Προοίμιο, ο Σκοπός και οι Αρχές της οργάνωσης αποτελούν το όραμα για την πλανητική θρησκευτική ενότητα, όπου τα μέλη της «ενώνονται για να θεραπεύσουν και να προστατεύσουν τη Γη» και εργάζονται «για να τερματίσουν τη βία με θρησκευτικά κίνητρα». όπου η «ιερή σοφία κάθε θρησκείας, η πνευματική έκφραση και η γηγενής παράδοση γίνονται σεβαστές»· και όπου τα μέλη «δεν πρέπει να εξαναγκάζονται να συμμετέχουν σε οποιοδήποτε τελετουργικό ή να προσηλυτίζονται».

Η παρουσία και το όραμα του URI αναπτύσσεται μέσω κύκλων συνεργασίας που περιλαμβάνουν ομάδες με τουλάχιστον «7 μέλη από τουλάχιστον 3 διαφορετικές θρησκείες, πνευματικές εκφράσεις ή αυτόχθονες παραδόσεις».

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα, υπάρχουν σήμερα 1.168 Κύκλοι Συνεργασίας σε 113 χώρες που συνεργάζονται για να επιτύχουν μεγαλύτερη κατανόηση και αποδοχή κάθε παράδοσης και πνευματικής έκφρασης.

Μέσω των παγκόσμιων εκστρατειών του, το URI συγκεντρώνει τα διαφορετικά μέλη του για να συνεχίσουν τις προσπάθειες για την επίτευξη πλανητικής ενότητας. Μερικές από τις τρέχουσες εκστρατείες της περιλαμβάνουν:

Παγκόσμια Εβδομάδα Διαθρησκευτικής Αρμονίας – 1-7 ΦεβρουαρίουΗμέρα του Χρυσού Κανόνα - 5 Απριλίου
Διεθνής Ημέρα Ειρήνης – 21 Σεπτεμβρίου
Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος – 5 Ιουνίου
Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας Γης – 22 Απριλίου


Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα μέλη του URI συμμετέχουν σε πολλά καλά έργα.

Ωστόσο, η συγκρητιστική φύση της, όπου οι Wiccans, οι Θεόσοφοι, οι Βουδιστές, οι Μουσουλμάνοι και οι Ινδουιστές στέκονται δίπλα-δίπλα στην οικοδόμηση ενός ολοκληρωμένου παγκόσμιου θρησκευτικού συστήματος, παραμένει προβληματική για τους Χριστιανούς που εμμένουν στη διακήρυξη του Χριστού ότι «αν κάποιος δεν αναγεννηθεί δεν μπορεί να δει τη βασιλεία του Θεού» (Ιωάννης 3:3). Οι ευσεβείς καθολικοί ανησυχούν επίσης για τις βαθιές διασυνδέσεις του Πάπα Φραγκίσκου με το URI.

Και έπειτα υπάρχει αυτή η παράξενα υποτιμημένη σύνδεση μεταξύ του Πάπα Φραγκίσκου και μιας παγκόσμιας οργάνωσης που ονομάζεται Πρωτοβουλία Ηνωμένων Θρησκειών (URI)...

Ο Πάπας Φραγκίσκος, ενώ ήταν ακόμα καρδινάλιος Bergoglio, φέρεται να ήταν φίλος και υποστηρικτής του URI με έδρα το Σαν Φρανσίσκο, το οποίο έχει περιφερειακά γραφεία σε 83 χώρες και φαίνεται να έχει ως απώτερο στόχο την καθιέρωση αυτού που οι θεωρητικοί συνωμοσίας συνήθιζαν να αποκαλούν Μία Παγκόσμια Θρησκεία, σύμφωνα με την οποία Χριστιανοί, Εβραίοι, Μουσουλμάνοι, Βουδιστές, Σιντοϊστές, Μπαχάι, Σιχ, Ινδουιστές, Ζωροάστρες, Νεοεποχίτες, Wiccans, εκπρόσωποι των αυτόχθονων θρησκειών κ.λπ., θα παραμέριζαν όλες τις δογματικές διαφορές ή ισχυρισμούς θρησκευτικής υπεροχής, προκειμένου να δημιουργήσουν παγκόσμια ειρηνική συνύπαρξη.
Σχολιάζοντας το μεγαλεπήβολο όραμα του URI για τη δημιουργία μιας παγκόσμιας θρησκείας, ο Lee Penn δηλώνει:

Δυστυχώς, το URI είναι μολυσμένο από τον ουτοπισμό της Νέας Εποχής και από τη συνήθη συγγένεια των ηγετών του με αριστερούς σκοπούς. Ως εκ τούτου, η ατζέντα του URI είναι πολύ ευρύτερη και πολύ πιο παράξενη από το να τεθεί τέλος στη βία με θρησκευτικά κίνητρα».
- Lee Penn, False Dawn: United Religions and One-World Religion, σ. 37

Αναπτύσσοντας περαιτέρω, ο Penn αφηγείται ένα περιστατικό στην πέμπτη παγκόσμια συνάντηση κορυφής του URI το 2000, όπου «ο Rowan Fairgrove, ένας δηλωμένος Wiccan που δραστηριοποιείται εδώ και πολύ καιρό στο URI, ανέφερε ότι η συνάντηση ξεκίνησε με το ακόλουθο άσμα:

«Συγκεντρωμένοι εδώ μέσα στο μυστήριο της ώρας
Συγκεντρωμένοι σε ένα δυνατό σώμα
, Συγκεντρωμένοι εδώ με την ενότητα και τη δύναμή
μας, το Πνεύμα πλησιάζει».
Το Πνεύμα που επικαλέστηκε δεν κατονομάστηκε ποτέ από τον Fairgrove ή τον επίσκοπο Swing, ο οποίος φέρεται να είπε ότι η συνάντηση ήταν «ιδιοκτησία του πνεύματος».


Το σκοτεινό πνεύμα πίσω από τον οικουμενισμό και τη διαθρησκεία

«Κάθε μορφή προγραμματικού αντιδιαφωτισμού και εκκλησιαστικού συντηρητισμού πρέπει να απορριφθεί... Για να το θέσουμε ωμά: Καμμία οπισθοδρομική ή καταπιεστική θρησκεία - είτε χριστιανική, ισλαμική, εβραϊκή ή οποιασδήποτε προέλευσης - δεν έχει μακροπρόθεσμο μέλλον.

– Hans Küng, Global Responsibility: In Search of a New World Ethic, 1991, σ. 23

Το πρώτο μέρος αυτής της σειράς αποκάλυψε ότι το πνεύμα πίσω από το Κίνημα της Νέας Εποχής και τον αποκρυφισμό είναι στην πραγματικότητα ο Σατανάς (ή Εωσφόρος) που εργάζεται μέσω δαιμονικών οντοτήτων για να εξαπατήσει και να κρατήσει τους ανθρώπους από τη συμφιλίωση με τον Θεό μέσω του Ιησού Χριστού.

Αρκετά από τα άτομα που σκιαγραφήθηκαν ξεκίνησαν ως Χριστιανοί, μόνο και μόνο για να πέσουν θύματα εξαπάτησης.

Αυτό το ίδιο ψεύδος πνεύμα είναι επίσης διάχυτο στα οικουμενικά και διαθρησκειακά κινήματα που συνεργάζονται για να οικοδομήσουν μια ανθρωπογενή Βασιλεία του Θεού με μια γήινη πνευματικότητα.

Για τους Χριστιανούς που συμμετέχουν σε αυτές τις προσπάθειες, φαίνεται σαν να μην έχουν διαβάσει ποτέ ή να έχουν ξεχάσει τα λόγια του Ιησού όταν διακήρυξε,

Μαρκ. 8,38 ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων.

Μαρκ. 8,38 Διότι εκείνος, ο οποίος δια λόγους ανθρωπαρεσκείας και δειλίας θα εντραπή και θα αρνηθή εμέ και τους λόγους μου εις την γενεάν αυτήν, την αποστατημένην και αμαρτωλήν, και ο Υιός του ανθρώπου θα εντραπή αυτόν και θα τον αποκηρύξη, όταν ως κριτής των ανθρώπων έλθη ολόλαμπρος με την δόξαν του Πατρός αυτού συνοδευόμενος από τους αγίους αγγέλους”.

Ο κόσμος σιγά-σιγά μεταμορφώνεται από θρησκευτικούς ακτιβιστές από διαφορετικές παραδόσεις σε μια αντίχριστη «ουτοπία».

Ανεγείρουν ένα παγκόσμιο θρησκευτικό σύστημα όπου η ανεκτικότητα υπερισχύει της ηθικής, η δημιουργία λατρεύεται πάνω από τον Δημιουργό και ο ατομικισμός θυσιάζεται στο βωμό της ενότητας. Οι απαγορεύσεις του προσηλυτισμού καθιστούν τη διάδοση του Ευαγγελίου του Χριστού ισοδύναμη με έγκλημα.

Η σταυροφορία για τη συγχώνευση όλων των θρησκειών μαζί ως μία έχει τις ρίζες της στον κομμουνισμό, τον σοσιαλισμό, τον κολεκτιβισμό και τον αποκρυφισμό.

Καθοδηγείται στο υψηλότερο επίπεδο από παγκόσμιους ελιτιστές και εφαρμόζεται στο χαμηλότερο επίπεδο από σαγηνευμένους στρατιώτες και ανυποψίαστα κορόϊδα που εργάζονται για την επίτευξη παγκόσμιας ειρήνης χωρίς τον Πρίγκιπα της Ειρήνης.

Η συμφωνία της με τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ τοποθετεί τη γη πάνω από τον Δημιουργό της και την χαρακτηρίζει ως προμηθευτή φόβου, όχι πίστης.

Η ακόλουθη προσευχή απεικονίζει τη μισαλλοδοξία του κινήματος για αποκλειστικές αξιώσεις στην αλήθεια.

... Προσφέρω αυτή την προσευχή ειρήνης
Στον Θεό που ζει μέσα σε όλους μας
Που μας γεμίζει ευτυχία και χαρά
Για να μας κάνει ολοκληρωμένους
Και να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τη ζωή
Ως έκφραση αγάπης για όλους τους ανθρώπους.

Γιατί καμία θρησκεία δεν μπορεί να είναι καλύτερη
από οποιαδήποτε άλλη θρησκεία
Γιατί καμία αλήθεια δεν μπορεί να είναι πιο
αληθινή από οποιαδήποτε άλλη αλήθεια
Γιατί κανένα έθνος δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερο
από την ίδια τη Γη...

- Ilchi Lee, προσευχή που εκφωνήθηκε στη Σύνοδο Κορυφής των Θρησκευτικών και Πνευματικών Ηγετών της Χιλιετίας των Ηνωμένων Εθνών στις 28 Αυγούστου 2000

Η προσευχή του Ilchi Lee αποδεικνύει ότι οι διαθρησκειακές σχέσεις χρησιμεύουν κατά συνέπεια στην υπονόμευση όλων των θρησκειών.

Γιατί να ασχοληθούμε με οποιαδήποτε πίστη αν είναι όλες εξίσου έγκυρες και εναλλάξιμες;

Αυτή η έξυπνη και απροκάλυπτη τακτική χρησιμεύει για να στειρώσει το μήνυμα του Ευαγγελίου ανάγοντάς το σε έννοιες αυτοβοήθειας και κοινωνικής δικαιοσύνης.

Ο συγκρητισμός του δημιουργεί μια ψεύτικη ειρήνη όπου ο χριστιανός δεν μπορεί να λογικευτεί ή να αμφισβητήσει την κοσμοθεωρία των άλλων θρησκειών.

Ο Ιησούς ήρθε για να εκθέσει αντίθετες απόψεις και διδασκαλίες με το σπαθί της αλήθειας, όχι να κάνει ειρήνη (Ματθαίος 10:34).

Αν όλες οι θρησκείες είναι εξίσου αληθινές, τότε δεν υπάρχει πραγματικό πρότυπο με το οποίο να ζει κανείς. Σε αυτή την περίπτωση, το απόφθεγμα του σατανιστή Aleister Crowley "Κάνε ό, τι θέλεις" γίνεται αποδεκτό και ακόμη και επιθυμητό.

 

Η μοναδικότητα δεν είναι αρετή μέσα στη διαθρησκειακή κοινότητα. 

 

Η διαθρησκειακή θεολογία προβάλλει μια γιγαντιαία θάλασσα ομοιότητας με διαφορετικές ορολογίες και εκφράσεις, αλλά όλες έχουν το ίδιο νόημα: ότι κάθε δρόμος οδηγεί στον Θεό και όλοι τελικά θα γίνουν Θεοί.

Υποβιβάζει όλους τους ανθρώπους στο ίδιο καθεστώς, έτσι ώστε το κράτος (μια παγκόσμια κυβέρνηση υπό την ηγεσία του ΟΗΕ) να μπορεί να ανυψωθεί ακριβώς όπως τα σοσιαλιστικά και κομμουνιστικά ξαδέρφια του.

Η ανίερη σύμπραξη δημόσιου-ιδιωτικού τομέα μεταξύ θρησκευτικών ΜΚΟ, του ΟΗΕ και κυβερνήσεων σε όλο τον κόσμο αναιρεί σταδιακά τον διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους.

Η Εκκλησία έχει ανατεθεί από τον Θεό να ταΐσει τους πεινασμένους, να ντύσει τους γυμνούς και να βοηθήσει τους φτωχούς ως δευτερεύουσες εργασίες.

Δεν χρειάζεται να συνεργαστεί με την κυβέρνηση για να εκπληρώσει το θέλημα του Θεού σε αυτούς τους τομείς.

Κάθε φορά που η Εκκλησία ευθυγραμμίζεται με το Κράτος, υπόκειται σε μικροδιαχείριση, διώξεις και έλεγχο από δεσπότες.

«Υπάρχει οδός που φαίνεται σωστή στον άνθρωπο, αλλά το τέλος της είναι οι δρόμοι του θανάτου» Παροιμίες 14:12

Οι Χριστιανοί που ασχολούνται με διαθρησκευτικές δραστηριότητες μπορεί να ευθυγραμμίζονται με πολλές πρακτικές που καταδικάζει η Αγία Γραφή, όπως:

- μαντεία
- Λατρεία της γης
- ειδωλολατρία
- νεκρομαντεία
- μετενσάρκωση
- μαγεία

Ο Θεός απαιτεί αγιότητα (διαχωρισμό) και περιφρονεί την ανάμειξη!

Η συμμετοχή σε αυτές τις πρακτικές οδηγεί κάποιον σε σοβαρή εξαπάτηση, καταπίεση και ενδεχομένως ακόμη και δαιμονοληψία.

Ο Σατανάς έχει αποπλανήσει έξυπνα μεγάλο μέρος της Εκκλησίας μέσω ενός μείγματος μύθων, μυστικισμού και εσωτερισμού, ενώ δελεάζει τα μέλη της να συμμετάσχουν στο πνεύμα της ενότητας που κατακλύζει τον κόσμο.

Εμφανιζόμενος ως άγγελος φωτός, έχει ξεγελάσει πολλούς που θα έπρεπε να γνωρίζουν καλύτερα, όπως προέβλεψε ο Απόστολος Παύλος, όταν προειδοποίησε ότι:


Α ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ 4

Α Τιμ. 4,1 Τὸ δὲ Πνεῦμα ῥητῶς λέγει ὅτι ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων,

Α Τιμ. 4,1 Το δε Αγιον Πνεύμα ρητώς λέγει και προλέγει, ότι κατά τους κατόπιν χρόνους σκληρυμένοι μερικοί, εξ αιτίας της αμαρτωλότητός των, θα αποστατήσουν από την ορθήν πίστιν και θα προσέχουν εις πνεύματα πλάνης και εις δαιμονικάς διδασκαλίας.

Α Τιμ. 4,2 ἐν ὑποκρίσει ψευδολόγων, κεκαυτηριασμένων τὴν ἰδίαν συνείδησιν,

Α Τιμ. 4,2 Θα δίδουν προσοχήν και πίστιν εις διδασκάλους του ψεύδους και της πλάνης, οι οποίοι θα έχουν αναίσθητον και ανάλγητον, σαν καυτηριασμένην, την συνείδησίν των.

Το Μέρος 3 αυτής της σειράς θα εξετάσει το σύγχρονο παγκόσμιο θρησκευτικό κίνημα και θα εκθέσει περαιτέρω τα Ηνωμένα Έθνη ως μέτωπο για παγκόσμια κατάληψη.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ


Πηγή: https://odysseiatv.blogspot.com

Read more »

Ποιοί πήγαν στην σκοτεινή πλευρά της Σελήνης;; Ιστορική παραδοχή από NASA

Τι ψάχνουν άραγε εκεί πέρα;;

Ο επικεφαλής της NASA Bill Nelson υπερασπίστηκε τα σχέδια του οργανισμού να περικόψει ή να ακυρώσει ορισμένα διαστημικά προγράμματα σε ακρόαση της Αμερικανικής Βουλής, ρίχνοντας μεγάλο μέρος της ευθύνης στο Κογκρέσο.

Σε μια ακρόαση 90 λεπτών της επιτροπής εμπορίου, δικαιοσύνης και επιστήμης της Επιτροπής Πιστώσεων της Βουλής στις 17 Απριλίου σχετικά με την πρόταση προϋπολογισμού της NASA για το οικονομικό έτος 2025, ο Nelson αντιμετώπισε ερωτήσεις από ορισμένα μέλη σχετικά με σχέδια μείωσης των δαπανών.

Η συγκεκριμένη ακρόαση δεν έρχεται μία τυχαία στιγμή. Ήδη Ρώσοι και Κινέζοι έχουν ανακοινώσει τα μεγαλεπήβολα σχέδιά τους για το διάστημα που σε πρώτο πλάνο έχουν την Σελήνη.

Σχετικά δε με τον δορυφόρο της Γης, ο Διοικητής της NASA είχε μία πολύ ενδιαφέρουσα στιχομυθία με Ρεπουμπλικάνο πολιτικό.

«Η Κίνα έχει κάνει εξαιρετικά βήματα ειδικά τα τελευταία 10 χρόνια, αλλά είναι πολύ, πολύ μυστικοπαθή. Πιστεύουμε ότι πολλά από το λεγόμενο πολιτικό διαστημικό τους πρόγραμμα είναι ένα στρατιωτικό πρόγραμμα. Και νομίζω ότι, στην πραγματικότητα, βρισκόμαστε σε έναν αγώνα δρόμου».

Τότε ήρθε η ερώτηση από τον Αμερικανό πολιτικό και ακολούθησε ο εξής διάλογος:

-«Πείτε μου τι πιστεύετε ότι κάνουν οι Κινέζοι στην πίσω πλευρά της Σελήνης;»

-«Πρόκειται να κάνουν μία προσελήνωση στην μακρινή πλευρά της Σελήνης, η οποία είναι η μόνιμα σκοτεινή πλευρά! Δεν σκοπεύουμε να πάμε εκεί»

-«Σε τι θα ωφεληθούμε εμείς από το να μην πάμε εκεί;»

-«Δεν γνωρίζουμε τι υπάρχει στην πίσω πλευρά της Σελήνης, οπότε αυτό θα ήταν κάτι που θα το ανακαλύπταμε! ΑΛΛΑ η απόφασή μας είναι ότι είναι πιο κερδοφόρο για εμάς να πάμε στον νότιο πόλο της Σελήνης».

Και εδώ γεννώνται πολλά ερωτήματα, τα οποία έμειναν αναπάντητα από τη συγκεκριμένη ακρόαση. Ένα εξ αυτών αφορά το εάν η NASA και συνεπώς εκείνοι τους οποίους εκπροσωπούν οι ΗΠΑ πάνω στον πλανήτη έχουν κάποιου είδους…οδηγίες (ή απαγόρευση!!!) σχετικά με την αθέατη πλευρά της Σελήνης, που οι Κινέζοι και οι Ρώσοι ΔΕΝ έχουν!!!

Πηγή: https://www.el.gr

Read more »

Τα Ηνωμένα Έθνη και η ώθηση για την παγκόσμια θρησκεία - Μέρος 1

Οι αποκρυφιστικές ρίζες του ΟΗΕ
Από τον Jesse Smith

Στον απόηχο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ) γεννήθηκαν για να διορθώσουν την αποτυχία της Κοινωνίας των Εθνών, στην οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες αρνήθηκαν να συμμετάσχουν.

Πενήντα έθνη συναντήθηκαν για να συντάξουν τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών σε μια διάσκεψη που διήρκεσε δύο μήνες στις αρχές του 1945.

Ο χάρτης επικυρώθηκε από την Κίνα, τη Γαλλία, τη Σοβιετική Ένωση, τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και πολλές άλλες χώρες τον Οκτώβριο του 1945.

Η οργανωτική του λειτουργία ήταν να είναι διαιτητής της ειρήνης, εγγυητής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προωθητής της κοινωνικής προόδου και ενισχυτής του διεθνούς δικαίου.

Ενώ πολλοί γνωρίζουν τους πολιτικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς ρόλους που διαδραματίζει ο ΟΗΕ σε όλο τον κόσμο, αυτό που παραμένει σε μεγάλο βαθμό άγνωστο είναι η κρυφή θρησκευτική εντολή να εγκαινιάσει μια παγκόσμια θρησκεία και τους βαθείς δεσμούς της με τον αποκρυφισμό.

Για να αποκαλυφθεί η συγκαλυμμένη πνευματική ατζέντα του ΟΗΕ και να εδραιωθεί η σύνδεση, μια προσεκτική ματιά στις πεποιθήσεις και τα σχέδια των επιφανών αποκρυφιστών και των παραφυάδων τους είναι σωστή.


Μεγάλοι Ηγέτες του Αποκρυφισμού

Στον αποκρυφισμό το φίδι είναι σύμβολο σοφίας και για αιώνες οι μάγοι έχουν αφιερωθεί στην αναζήτηση του απαγορευμένου καρπού που θα έφερνε την εκπλήρωση της υπόσχεσης του φιδιού.

Μεταφέρθηκε στο πιο ακραίο άκρο του... να κάνει τον εαυτό του θεό. - Richard Cavendish, Οι Μαύρες Τέχνες (σελ. 1)


Κυρία Helena P. Blavatsky – Πρωτοπόρος του Εσωτερισμού και Paradigm Shifter

Η Helena Blavatsky ήταν γεννημένη Ρωσίδα, μυστικίστρια, μέντιουμ και αποκρυφίστρια που συνίδρυσε τη Θεοσοφική Εταιρεία στη Νέα Υόρκη το 1875.

Προερχόμενη κυρίως από ανατολικές θρησκείες όπως ο Βουδισμός, η Θεοσοφία ανακάτεψε τη φιλοσοφία, την επιστήμη και τον πανθεϊσμό ως αντίβαρο στον Χριστιανισμό.

Η θεοσοφία μεταφράζεται από την ελληνική γλώσσα για να σημαίνει κυριολεκτικά τη μελέτη της σοφίας του θείου.

Το κύριο δόγμα της είναι ότι το σύμπαν και όλα τα έμβια όντα είναι συνδεδεμένα και θεϊκά, συμπεριλαμβανομένης της ανθρωπότητας.

Οι διδασκαλίες της επηρεάζονται επίσης από τον Γνωστικισμό, την Καμπάλα, τον Τεκτονισμό, τον Ροδοσταυρισμό και την εξέλιξη.


Η Θεοσοφία απορρίπτει την ιδέα ενός προσωπικού Θεού.

Η βασική διδασκαλία είναι ότι ο άνθρωπος μπορεί να γίνει τελειοποιημένο όν γνωστό ως «Μύστης» ή «Υπεράνθρωπος» μέσω κατευθυνόμενης πνευματικής εξέλιξης.

Περιλαμβάνει όλες τις θρησκείες εκτός από τον Χριστιανισμό, το Ισλάμ και τον Ιουδαϊσμό που η Μπλαβάτσκυ ένοιωθε ότι ήταν ασυμβίβαστες με την ατομική φώτιση.

Συγκεκριμένα, η Θεοσοφία σχεδιάστηκε για να «αντιταχθεί στον υλισμό της επιστήμης και σε κάθε μορφή δογματικής θεολογίας, ιδιαίτερα στη χριστιανική, την οποία οι αρχηγοί της Εταιρείας θεωρούν ιδιαίτερα ολέθρια».

Η Blavatsky ήταν σε επαφή με έναν «μυστηριώδη Ινδιάνο» που ονομαζόταν Mahatma Morya, ο οποίος της εμφανίστηκε σε οράματα και την ενθάρρυνε να επισκεφθεί την Ινδία, κάτι που έκανε το 1852.

Στάλθηκε επίσης στο Θιβέτ (από τον Morya) όπου ισχυρίστηκε ότι συνάντησε τους «Δασκάλους της Αρχαίας Σοφίας», μια ομάδα πνευματικών μύστες που ενέπνευσε το βιβλίο της "Η Μυστική Δοξασία", το 1888.

Το 1880 αυτή και ο σύντροφός της Henry Steel Olcott μετακόμισαν στην Ινδία και ασπάστηκαν τον Βουδισμό. Αργότερα, ο Olcott ίδρυσε το Βουδιστικό Ταμείο Εκπαίδευσης για την καταπολέμηση της εξάπλωσης της χριστιανικής πίστης στην Ινδία.

Η Blavatsky ήταν απροκάλυπτη στην βιτριολική της στάση προς τον μονοθεϊστικό Θεό του Χριστιανισμού, όπως αποδεικνύεται στην εισαγωγή του βιβλίου της "Η Μυστική Δοξασία":

"Ο αληθινός φιλόσοφος, ο μελετητής της Εσωτερικής Σοφίας, χάνει εντελώς από τα μάτια του τις προσωπικότητες, τις δογματικές πεποιθήσεις και τις ειδικές θρησκείες.

Επιπλέον, η εσωτερική φιλοσοφία συμφιλιώνει όλες τις θρησκείες, απογυμνώνει κάθε μία από τα εξωτερικά, ανθρώπινα ενδύματά της και δείχνει ότι η ρίζα της καθεμιάς είναι ταυτόσημη με εκείνη κάθε άλλης μεγάλης θρησκείας.

Αποδεικνύει την αναγκαιότητα μιας απόλυτης Θείας Αρχής στη φύση. Δεν αρνείται τη Θεότητα περισσότερο απ' ό,τι τον Ήλιο.

Η εσωτερική φιλοσοφία δεν απέρριψε ποτέ τον Θεό στη Φύση, ούτε τη Θεότητα ως το απόλυτο και αφηρημένο Ένα.

Αρνείται μόνο να δεχτεί οποιονδήποτε από τους θεούς των λεγόμενων μονοθεϊστικών θρησκειών, θεούς που δημιουργήθηκαν από τον άνθρωπο κατ' εικόνα και ομοίωσή του, μια βλάσφημη και θλιβερή καρικατούρα του Πάντα Άγνωστου." (η υπογράμμιση δική μου)

Αν και περισσότερο γνωστή για τα βιβλία της, "Isis Unveiled" και "The Secret Doctrine", η Blavatsky δημοσίευσε επίσης ένα περιοδικό που ονομάζεται Lucifer, το οποίο περιείχε το ακόλουθο απόσπασμα στο εξώφυλλό του:

"Ο φωτοφόρος είναι το πρωινό αστέρι ή ο Εωσφόρος και «ο Εωσφόρος δεν είναι βέβηλος ή σατανικός τίτλος. Είναι το λατινικό luciferus. Ο φωτοφόρος, το πρωινό αστέρι, ισοδύναμο με τον ελληνικό φώσφορο... το όνομα του καθαρού χλωμό κήρυκα του φωτός της ημέρας».
— Yonge

Η ανοιχτή αντίθεση της Blavatsky στον Χριστιανισμό πηγάζει επίσης από τη διδασκαλία της ότι ο Εωσφόρος είναι συνώνυμος με τον Σατανά, τον επαναστατικό άγγελο που εκδιώχθηκε από τον ουρανό και αποκλήθηκε απατεώνας, δολοφόνος και πατέρας όλων των ψεμμάτων, μεταξύ πολλών άλλων επαίσχυντων ονομασιών.

Ωστόσο, για τους Θεόσοφους και τους αποκρυφιστές γενικά, ο Εωσφόρος είναι ένα ξεχωριστό ον γνωστό ως φορέας φωτός και εσωτερικής αλήθειας. Ενώ αντιτάχθηκε στη χριστιανική άποψη για την εξέγερση του Εωσφόρου, η Blavatsky αποφάνθηκε:

«Αν αναλύσει κανείς την εξέγερσή του, ωστόσο, δεν θα βρεθεί χειρότερης φύσης από έναν ισχυρισμό ελεύθερης βούλησης και ανεξάρτητης σκέψης».

Πιστεύεται ότι ήταν το φίδι που έβαλε σε πειρασμό τον Αδάμ και την Εύα να παρακούσουν τον Θεό, ο Εωσφόρος – ή ο Σατανάς – τους ενθάρρυνε να διεκδικήσουν ελεύθερη βούληση και ανεξάρτητη σκέψη αμφισβητώντας τι τους είχε πει ο Θεός, όπως περιγράφεται λεπτομερώς στη Γένεση:

"... Είπε στη γυναίκα: «Είπε πραγματικά ο Θεός: "Δεν θα φας από κανένα δέντρο στον κήπο";». Αλλά το φίδι είπε στη γυναίκα, ́ ́Σίγουρα δεν θα πεθάνεις. Διότι ο Θεός γνωρίζει ότι όταν τρώτε από αυτό, τα μάτια σας θα ανοίξουν, και θα είστε σαν τον Θεό, γνωρίζοντας το καλό και το κακό» Γένεση 3:1, 4-5.

Οι χριστιανοί βλέπουν το φίδι ως κακό. Αντιλαμβάνονται επίσης τον Αδάμ και την Εύα να υποκύπτουν στον πειρασμό ως πράξη ανυπακοής σε έναν στοργικό Θεό που θέλει να προστατεύσει το πολύτιμο δημιούργημά του από το κακό.

Οι αποκρυφιστές πιστεύουν ότι ο Θεός είναι κακός και εμποδίζει τους ανθρώπους να γνωρίσουν την αλήθεια για τη δική τους θεϊκή φύση.

Στηn δική τους εκδοχή της αλήθειας, ο Εωσφόρος είναι ένας φωτοφόρος ήρωας που απελευθέρωσε την ανθρωπότητα από έναν τυραννικό, εγωιστικό Θεό που κρατά την ανθρωπότητα στο σκοτάδι.

Η Blavatsky έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη μιας φιλοσοφίας που ρωτούσε «είπε πραγματικά ο Θεός», ακριβώς όπως ο «φωτοφόρος» ήρωάς της, ο Εωσφόρος.

Είχε επιρροή στην προώθηση της πανθεϊστικής αντίληψης ότι όλα τα μονοπάτια οδηγούν στη θεότητα και τη φώτιση.

Οι φιλοσοφίες της υιοθετήθηκαν από πολλούς και αργότερα άνθισαν στο Κίνημα της Νέας Εποχής – μια αναζωογόνηση των πνευματικών αναζητήσεων που θεωρούνταν αιρετικές από τις κυρίαρχες θρησκείες.


Annie Besant - Η λαμπαδηδρόμος της Θεοσοφίας

Γεννημένη στο Λονδίνο το 1847, η Annie Besant ήταν διακεκριμένη Φαβιανή σοσιαλίστρια, Ελευθεροτέκτων, φεμινίστρια, υπέρμαχος του ελέγχου του πληθυσμού, διορατική, μελετήτρια του Βουδισμού και άλλων ανατολικών θρησκειών και συν-συγγραφέας του βιβλίου Occult Chemistry.

Μετά από έναν αποτυχημένο γάμο με έναν αγγλικανό ιερέα, η Besant, της οποίας η μητέρα ήταν ιρλανδή καθολική, εγκατέλειψε την πίστη και έγινε μία από τους σημαντικότερους επικριτές της.

Το μονοπάτι της την οδήγησε τελικά στην Μαντάμ Blavatsky και τη Θεοσοφική Εταιρεία. Η Besant θα γινόταν πρόεδρος της οργάνωσης το 1907.

Όπως και η Blavatsky, η Besant πέρασε μεγάλο μέρος του χρόνου της στην Ινδία, αν και επικεντρώθηκε στην απορρόφηση του Ινδουισμού.

Κατέληξε να πιστεύει ότι ένας «Παγκόσμιος Διδάσκαλος» από μια μυστική πνευματική ιεραρχία επρόκειτο να εμφανιστεί στη γη για να οδηγήσει την ανθρωπότητα σε μια νέα εποχή και μονοπάτι προς την επίτευξη της θεότητας.

Η Besant πίστευε ότι αυτό το άτομο ήταν ο υιοθετημένος δεκατετράχρονος γιος της, Jiddu Krishnamurti.

Η Bessant τον προετοίμαζε για το ρόλο του νέου Μεσσία για είκοσι χρόνια πριν τελικά τον απορρίψει και ξεκινήσει μόνος του.

Μετά το θάνατό της το 1933, συνάδελφοι, συμπεριλαμβανομένου του Aldous Huxley (συγγραφέα του Brave New World και αδελφού του πρώην διευθυντή της UNESCO και πρώιμου διανθρωπιστή οραματιστή Julian Huxley) έχτισαν ένα σχολείο προς τιμήν της, γνωστό σήμερα ως Besant Hill School of Happy Valley.

Το μικρό, ιδιωτικό σχολείο της Καλιφόρνια διδάσκει στους μαθητές να είναι παγκόσμιοι πολίτες, περιβαλλοντικοί ακτιβιστές και υποστηρικτές της παγκόσμιας ειρήνης.


Alice Bailey – Μητέρα του Κινήματος της Νέας Εποχής


Η Alice Bailey ήταν ίσως η πιο αξιοσημείωτη μορφή του αποκρυφισμού και αιχμή του δόρατος του σύγχρονου Κινήματος της Νέας Εποχής.

Η Bailey ήταν Ευαγγελική Χριστιανή πριν από τη συμμετοχή της στη Θεοσοφική Εταιρεία υπό την Annie Besant.

Μετά τη διάλυση του γάμου της με έναν καταχρηστικό επισκοπικό ιερέα, η Bailey (γεννημένη ως Alice Latrobe-Bateman το 1880) εγκατέλειψε την πατρίδα της την Αγγλία για την Καλιφόρνια, όπου εισήχθη στη Θεοσοφία.

Το 1917 μετακόμισε στο Λος Άντζελες και γνώρισε τον Foster Bailey, έναν αποκρυφιστή τον οποίο παντρεύτηκε το 1921.

Η συμμετοχή της στη Θεοσοφική Εταιρεία υπό την Besant έληξε το 1920, όταν απέτυχε η προσπάθειά της για έλεγχο της οργάνωσης.

Το 1919 η Bailey άρχισε να ακούει τη φωνή ενός πνευματικού δασκάλου που ονομάζεται "The Tibetan" γνωστός και ως Djwhal Khul, από τον οποίο άρχισε να παίρνει υπαγόρευση.

Συνολικά, η Bailey έγραψε 24 βιβλία εμπνευσμένα από τον «Θιβετιανό», συμπεριλαμβανομένων κλασσικών 'new age' όπως η "Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας" και η "Επανεμφάνιση του Χριστού".

Το πρώτο βιβλίο επικοινωνεί ότι μια ομάδα όντων (η Ιεραρχία) από τη Σαμπάλλα (ένα μυθικό βασίλειο όπου διατηρούνται οι εσωτερικές πνευματικές διδασκαλίες) υπάρχει για να διδάξει τους ανθρώπους για την αληθινή τους ταυτότητα ως θεϊκά όντα και να τους οδηγήσει στο μονοπάτι προς τη θεότητα και την πλανητική εξέλιξη.

Το δεύτερο διδάσκει ότι ο Χριστός θα επέστρεφε στη γη αν «αυτοί (οι μαθητές Του) επέφεραν τα αρχικά στάδια της εγκαθίδρυσης ορθών ανθρώπινων σχέσεων».

Η εδραίωση της παγκόσμιας ειρήνης είναι η προϋπόθεση που πρέπει να εκπληρωθεί για να επανεμφανιστεί ο Χριστός της Bailey.

Ο Χριστός που αναφέρεται στα βιβλία της Bailey δεν είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού, ο Σωτήρας του κόσμου και βασιλεύων Βασιλεύς όλης της δημιουργίας.

Αντίθετα, ο Χριστός της Bailey αποκαλείται με πολλά ονόματα όπως Avatar,(!!!) Παγκόσμιος Διδάσκαλος, Bodhisattva, Λόρδος Maitreya και Ιμάμης Mahdi.

Αυτός ο άλλος Χριστός, για τον οποίο μιλάει ο «Θιβετιανός», δεν απαιτεί προσκόλληση σε συγκεκριμένες διδασκαλίες, αλλά αντίθετα δέχεται ανθρώπους από όλες τις θρησκείες και παραδόσεις.

Η Bailey περιγράφει τη δική της εκδοχή του Χριστού στις ακόλουθες δηλώσεις:

«Ο Χριστός υπήρξε για δύο χιλιάδες χρόνια η υπέρτατη Κεφαλή της Αόρατης Εκκλησίας, της Πνευματικής Ιεραρχίας, που αποτελείται από μαθητές όλων των θρησκειών.

Αναγνωρίζει και αγαπά εκείνους που δεν είναι Χριστιανοί, αλλά διατηρούν την υποταγή τους στους Ιδρυτές Τους – τον Βούδα, τον Μωάμεθ και άλλους.

Δεν τον ενδιαφέρει ποια είναι η πίστη, αν ο στόχος είναι η αγάπη του Θεού και της ανθρωπότητας.

Αν οι άνθρωποι αναζητήσουν τον Χριστό που άφησε τους μαθητές Του αιώνες πριν, θα αποτύχουν να αναγνωρίσουν τον Χριστό που βρίσκεται σε διαδικασία επιστροφής.

Ο Χριστός δεν έχει θρησκευτικούς φραγμούς στη συνείδησή Του. Δεν έχει σημασία γι' Αυτόν ποια πίστη μπορεί να αποκαλεί ο άνθρωπος τον εαυτό του».

«Είναι εκείνο το Μεγάλο Ον που ο Χριστιανός αποκαλεί Χριστό. Είναι επίσης γνωστός στην Ανατολή ως Bodhisattva και ως ο Κύριος Maitreya, και είναι Αυτός που αναζητούσε ο ευσεβής Μωαμεθανός, με το όνομα Ιμάμης Mahdi».

Όπως οι Χριστιανοί, έτσι και οι αποκρυφιστές όπως η Bailey ανέμεναν τη φυσική επιστροφή του Χριστού.

Ωστόσο, οι πεποιθήσεις τους σχετικά με την ταυτότητα και τον σκοπό του είναι πολύ διαφορετικές από εκείνες του Υιού του Θεού/Υιού του Ανθρώπου του Χριστιανικού κόσμου.

Ο απόκρυφος Χριστός αντιπροσωπεύει ένα αξίωμα ή μια πνευματική κατάσταση ανώτερης συνείδησης, όχι τον Θεό σε σωματική μορφή όπως είναι ο Ιησούς Χριστός.

Η πίστη τους σε έναν «Κοσμικό Χριστό» και η εξελισσόμενη «Χριστική Συνείδηση» θα κορυφωθεί με την ενοποίηση όλων των θρησκειών για την επίτευξη μιας ουτοπικής κατάστασης πλανητικής ενότητας.

"Το Γνωστικό δόγμα της Bailey μεταμόρφωσε τον Θεό σε Νιτσεϊκή Θέληση, ενώ ο Χριστός θεωρείται απλώς ένα ταπεινό μέρος των πολλών "Αναληφθέντων Διδασκάλων", οι οποίοι σχηματίζουν μια "Ιεραρχία", η οποία τελικά πρόκειται να "εξωτερικευθεί" για να πραγματοποιήσει ένα "Σχέδιο" για μια "νέα παγκόσμια τάξη" που είναι αλλιώς γνωστή στους μαθητές του Μπέιλη ως η Εποχή του Υδροχόου ή η Εποχή του Maitreya. " - Scott Thompson, The Lucis Trust: Σατανισμός και η νέα παγκόσμια τάξη

«Ο ερχόμενος δεν θα είναι Χριστιανός, Ινδουιστής, Βουδιστής, ούτε Αμερικανός, Εβραίος, Ιταλός ή Ρώσος – ο τίτλος του δεν είναι σημαντικός. Είναι για όλη την ανθρωπότητα, για να ενώσει όλες τις θρησκείες, φιλοσοφίες και έθνη ». - John Davis &; Naomi Rice, Messiah and the Second Coming (Coptic Press, 1982, σελ. 150)

Η σημασία της Alice Bailey υπερβαίνει κατά πολύ τα διοχετευόμενα βιβλία της που τεκμηριώνουν το απόκρυφο «Θείο Σχέδιο».

Έχτισε μια διαρκή αυτοκρατορία μέσω του Lucis Trust, ενός οργανισμού που αποτελείται από την Lucis Publishing (πρώην Lucifer Publishing Company), τη Σχολή Αrcane, ένα κέντρο εκπαίδευσης μαθητείας νέας εποχής, την Παγκόσμια Καλή Θέληση, μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση (ΜΚΟ) που συνεργάζεται με τον ΟΗΕ, και τα Τρίγωνα, μια πρωτοβουλία προσευχής για τη μεταμόρφωση της συνείδησης μέσω της Μεγάλης Επίκλησης.

Η Lucis Publishing διένειμε και τα 24 βιβλία που διοχετεύτηκαν στην Bailey από τον Djwhal Khul. Ιδρύθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1922 και έχει την έδρα της στο United Nations Plaza στη Νέα Υόρκη.

Ήταν επίσης μία από τις πρώτες ΜΚΟ στις οποίες χορηγήθηκε «συμβουλευτικό» καθεστώς με τον ΟΗΕ.

Όσον αφορά την εταιρική σχέση, η ιστοσελίδα τους αναφέρει:

Το Lucis Trust έχει Συμβουλευτικό Καθεστώς με το Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο των Ηνωμένων Εθνών (ECOSOC) και η Παγκόσμια Καλή Θέληση αναγνωρίζεται από το Τμήμα Παγκόσμιων Επικοινωνιών των Ηνωμένων Εθνών ως Μη Κυβερνητική Οργάνωση (ΜΚΟ).

Ως εκ τούτου, το Trust και η Παγκόσμια Καλή Θέληση είναι μέρος μιας κοινότητας πολλών εκατοντάδων ΜΚΟ που διαδραματίζουν ενεργό ρόλο στα Ηνωμένα Έθνη.

Η Bailey είδε τα Ηνωμένα Έθνη ως αγωγό για τη διάδοση των διδασκαλιών της στον κόσμο.

Περιγράφοντας την ελπίδα της για μια νέα «Εποχή του Υδροχόου» παγκόσμιας ενότητας, ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις, η Bailey έγραψε:

Έτσι, οι εκπεφρασμένοι στόχοι και προσπάθειες των Ηνωμένων Εθνών θα καρποφορήσουν τελικά και μια νέα εκκλησία του Θεού, συγκεντρωμένη από όλες τις θρησκείες και τις πνευματικές ομάδες, θα τερματίσει ενωμένα τη μεγάλη αίρεση της χωριστικότητας.
- Alice A. Bailey, Το πεπρωμένο των εθνών (σελ. 152)

Όλα αυτά τα χρόνια, τα έργα της Bailey έχουν επηρεάσει πολλά άτομα που απασχολούνται από τον ΟΗΕ ή μία από τις πολλές ΜΚΟ που υποστηρίζει και συνεχίζουν να τροφοδοτούν την ώθηση προς μια παγκόσμια θρησκεία.


Robert Muller – Ο Προφήτης της Ελπίδας της Νέας Εποχής

Ξεκινώντας ως ασκούμενος το 1948, ο Robert Muller ανέβηκε στις τάξεις κατά τη διάρκεια της 40χρονης καρριέρας του στα Ηνωμένα Έθνη για να υπηρετήσει ως Βοηθός Γενικός Γραμματέας υπό τρεις γενικούς γραμματείς.

Ήταν υπεύθυνος για τη δημιουργία 11 διαφορετικών υπηρεσιών του ΟΗΕ και συνέγραψε αρκετά βιβλία, συμπεριλαμβανομένων των "The Birth of Global Civilization", "My Testament to the UN και New Genesis: Shaping a Global Spirituality".

Ήταν ο Καγκελάριος και συνιδρυτής του Πανεπιστημίου των Ηνωμένων Εθνών για την Ειρήνη στην Κόστα Ρίκα, όπου ανέπτυξε το Παγκόσμιο Βασικό Πρόγραμμα Σπουδών, εμπνέοντας το κίνημα της Παγκόσμιας Εκπαίδευσης.

Ίδρυσε επίσης τη Σχολή Robert Muller στο Arlington του Τέξας, η οποία επεκτάθηκε σε περισσότερες από 40 τοποθεσίες παγκοσμίως.

Ονομάστηκε «Προφήτης της Ελπίδας» και «Πατέρας της Παγκόσμιας Εκπαίδευσης», ο Muller γεννήθηκε το 1923 στο Βέλγιο και μεγάλωσε σε μια καθολική οικογένεια.

Κατά τη διάρκεια της θητείας του στον ΟΗΕ, εξερεύνησε τις θρησκείες των γενικών γραμματέων υπό τους οποίους υπηρέτησε, συμπεριλαμβανομένου του χριστιανικού μυστικισμού του Dag Hammarskjöld και των βουδιστικών διδασκαλιών του U Thant.

Ο Muller θεωρούσε τον U Thant, Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ από το 1961 έως το 1971, τον πνευματικό του μέντορα. Ο Thant ήταν μαθητής του Pierre Teilhard de Chardin, ενός Ιησουίτη επιστήμονα και πρωτοπόρου της σκέψης της νέας εποχής. Σχετικά με τη σχέση του με τον Thant, ο Muller έγραψε:

Εδώ, στη μέση της ζωής μου, ήταν ο δάσκαλος, αυτός που με ενέπνευσε, κάποιος που θα μπορούσα να μιμηθώ σαν πατέρας. Αυτό άλλαξε τη ζωή μου.

Ίσως αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο αυτή τη στιγμή είναι δάσκαλοι που μας δίνουν το καλό παράδειγμα. Και, όπως ο U Thant, θα έπρεπε να περιλαμβάνουν ανθρώπους στο υψηλότερο αξίωμα και με ευρείες ευθύνες... Θα ήθελα όλος ο κόσμος να επωφεληθεί από την εμπειρία και την ελπίδα μου στο μέλλον, όπως άντλησα από την επαφή μου με τον U Thant».

Σε μια σειρά δοκιμίων για την εκπαίδευση, ο Muller δήλωσε περαιτέρω ότι:

Ο U Thant πίστευε ότι η ειρήνη στη γη θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο μέσω της κατάλληλης εκπαίδευσης των νεώτερων γενεών και ότι η πνευματικότητα άξιζε την υψηλότερη θέση σε μια τέτοια εκπαίδευση.

Είθε η τρέχουσα ανησυχία για σωστή παγκόσμια εκπαίδευση να επιτρέψει να δοθεί γενναιόδωρος χώρος στην πνευματικότητα, την αγάπη και τη συμπόνια σε όλα τα εκπαιδευτικά συστήματα του κόσμου...»

Αναγνωρίζοντας ότι η εκπαίδευση που έλαβε από τον Thant και τον ΟΗΕ ήταν αναπόσπαστη στη διαμόρφωση της κοσμοθεωρίας του, ο Muller έδωσε μια ομιλία στο Πανεπιστήμιο του Ντένβερ το 1995, όπου δήλωσε:

Είχα γράψει ένα δοκίμιο που κυκλοφόρησε από την UNESCO και το οποίο μου χάρισε τον τίτλο του «Πατέρα της Παγκόσμιας Εκπαίδευσης». Εκπαιδεύτηκα άσχημα στη Γαλλία.

Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η μόνη σωστή εκπαίδευση που έχω λάβει στη ζωή μου ήταν από τα Ηνωμένα Έθνη. Πρέπει να αντικαταστήσουμε τη λέξη πολιτική με την πλανητική. Χρειαζόμαστε πλανητική διαχείριση, πλανητικούς φροντιστές.

Χρειαζόμαστε παγκόσμιες επιστήμες. Χρειαζόμαστε μια επιστήμη παγκόσμιας ψυχολογίας, μια παγκόσμια κοινωνιολογία, μια παγκόσμια ανθρωπολογία. Τότε έκανα την πρότασή μου για ένα Παγκόσμιο Βασικό Πρόγραμμα Σπουδών».

Ο Muller επηρεάστηκε επίσης βαθιά από τον Djwahl Khul, την Alice Bailey και τις μεταδιδόμενες διδασκαλίες του Mahatma Morya μέσω της Helena Blavatsky.

Ανέπτυξε το Παγκόσμιο Βασικό Πρόγραμμα Σπουδών του με βάση τις φιλοσοφίες τους – κάνοντας μια άμεση σύνδεση με τη Θεοσοφία. Ο πρόλογος του Εγχειριδίου Παγκόσμιου Βασικού Προγράμματος Σπουδών έχει ως εξής:

Η βασική φιλοσοφία πάνω στην οποία βασίζεται η Σχολή Robert Muller θα βρεθεί στις διδασκαλίες που εκτίθενται στα βιβλία της Alice A. Bailey από τον Θιβετιανό δάσκαλο, Djwhal Khul... και τις διδασκαλίες του M. Morya όπως δίνονται στα βιβλία της σειράς Agni Yoga Series...»

Στο βιβλίο του "The New Genesis: Shaping a Global Spirituality", ο Muller περιγράφει λεπτομερώς το πάθος του για τη διάδοση του αποκρυφιστικού ευαγγελίου μέσω του Χριστού της Νέας Εποχής, διακηρύσσοντας:

«Το μεγάλο προσωπικό μου όνειρο είναι να αποκτήσω μια τεράστια συμμαχία μεταξύ όλων των μεγάλων θρησκειών και του ΟΗΕ». xiii)

«Αν ο Χριστός επέστρεφε στη γη, η πρώτη του επίσκεψη θα ήταν στα Ηνωμένα Έθνη για να δει αν το όνειρό του για ανθρώπινη ενότητα και αδελφοσύνη είχε γίνει πραγματικότητα. Θα ήταν ευτυχής να δει εκπροσώπους όλων των εθνών». (σελ. 19)

Ο Muller ήταν ένθερμος υποστηρικτής της παγκοσμιοποίησης και του ρόλου που έπαιξε ο ΟΗΕ στην επίτευξη μιας νέας πλανητικής εποχής. Στο βιβλίο του Paradise Earth, ομολόγησε:

Τα Ηνωμένα Έθνη πρέπει να γίνουν ο κύριος θεσμός στη Γη για να μας καθοδηγήσει και να μας διδάξει την τέχνη των σωστών νέων δυνάμεων, να γίνουμε το σωστό νέο προηγμένο είδος στη Γη, να μας δείξει τους τρόπους και να μας δώσει τις σωστές ιδέες, να μας διδάξει την ειρήνη για έναν καλύτερο κόσμο, για το πώς να ασκήσουμε το θαύμα, χαρά και σωστή τέχνη του να ζεις για πολύ, πολύ καιρό σε μια καλά διατηρημένη, ειρηνική παραδεισένια Γη».
- Robert Muller, Paradise Earth (σελ. 101)

Στο «Παγκόσμιο Πλαίσιο για την Πλανητική και Κοσμική Συνείδηση», το οποίο εξηγεί τους στόχους του για τον 21ο αιώνα, ο Muller έγραψε ότι πρέπει:

Δείτε τον κόσμο με παγκόσμια μάτια. Αγαπήστε τον κόσμο με παγκόσμια καρδιά. Κατανοήστε τον κόσμο με παγκόσμιο μυαλό. Συγχωνευτείτε με τον κόσμο και το σύμπαν μέσω μιας παγκόσμιας ψυχής».

Ο αντίκτυπος του Muller στην παγκόσμια εκπαίδευση και ως προμηθευτή της παγκόσμιας ενότητας διήρκεσε πολύ μετά το θάνατό του το 2010. Συνεχίζει να προαναγγέλλεται για τη γεφύρωση του χάσματος μεταξύ των καθιερωμένων θρησκειών, του αποκρυφισμού και των Ηνωμένων Εθνών.



Donald Keys – Ο Πλανητικός Πολίτης

Μια άλλη καθοριστική φιγούρα που συνδέει τις πεποιθήσεις της νέας εποχής και τον πολιτικό ακτιβισμό ήταν ο Donald Keys, πρώην συγγραφέας ομιλιών για το U Thant κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960.

Το 1974, ο Keys μαζί με τη βοήθεια των Thant, Robert Muller και Norman Cousins (δημοσιογράφος και υπέρμαχος της παγκόσμιας ειρήνης και του πυρηνικού αφοπλισμού) ίδρυσαν τους Planetary Citizens.

Ο στόχος της οργάνωσης ήταν να «βοηθήσει τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να διασχίσουν το κατώφλι της συνείδησης από μια περιορισμένη, τοπική προοπτική στην περιεκτική και παγκόσμια άποψη που απαιτείται σε μια πλανητική εποχή».

Μερικά από τα μέλη της ήταν θεόσοφοι με δεσμούς με τη Σχολή Arcane της Alice Bailey.

Οι 'Planetary Citizens' ήταν μια πλήρης ΜΚΟ του ΟΗΕ που εγκρίθηκε από παγκόσμιους βαρέων βαρών όπως ο Maurice Strong (Ηνωμένα Έθνη, Ίδρυμα Rockefeller), ο Aurelio Peccei (Λέσχη της Ρώμης) και ο Δαλάι Λάμα.

Εκτός από το έργο του με τους 'Planetary Citizens', ο Keys υπηρέτησε επίσης ως εκπρόσωπος του ΟΗΕ για την Παγκόσμια Ένωση Παγκόσμιων Φεντεραλιστών, μια οργάνωση που υποστήριζε μια δημοκρατική, ομοσπονδιακή παγκόσμια κυβέρνηση.

Ήταν επίσης μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Συμμαχίας του Νέου Κόσμου, μιας πολιτικής οργάνωσης των ΗΠΑ που δραστηριοποιήθηκε μεταξύ 1979-1983 και προώθησε μια νέα εποχή με άρωμα «πολιτικής πνευματικότητας που καταλαβαίνει ότι είμαστε ένα με όλη τη δημιουργία...»

Ο Keys υπηρέτησε επίσης ως εκτελεστικός διευθυντής της Εθνικής Επιτροπής για μια Υγιή Πυρηνική Πολιτική (SANE), όπου ο συνάδελφός του Norman Cousins υπηρέτησε ως πρόεδρός της. Το 1982 ο Keys δημοσίευσε ένα βιβλίο με τίτλο "Earth at Omega: Passage to Planetization", στο οποίο έγραψε:

Από αυτή την άποψη, το κίνημα του ανθρώπινου δυναμικού και τα κινήματα της «νέας εποχής» ή της νέας συνείδησης με το ενδιαφέρον τους για το υπερανθρώπινο, το μυστικιστικό και το υπερβατικό – που θα θεωρήσουμε φυσιολογικά και περαιτέρω στάδια στην ανθρώπινη ανάπτυξη και γίγνεσθαι – προσφέρουν ένα σημαντικό χώρο για τους μύθους που θα διαμορφώσουν και θα ενημερώσουν την αναδυόμενη παγκόσμια κοινωνία...

Η λεγόμενη «Συνωμοσία του Υδροχόου» δεν είναι μια συνωμοσία με τη συνήθη έννοια αυτού του όρου, αλλά μια παράλληλη διαδικασία πολιτισμού με γοργούς ρυθμούς, παράλληλα και εντός της υπάρχουσας κυρίαρχης κουλτούρας. (σελ. 71-72)

Για να επιταχυνθεί η «Συνωμοσία του Υδροχόου», οι 'Πλανητικοί Πολίτες' ξεκίνησαν την «Πλανητική Πρωτοβουλία για τον Κόσμο που Επιλέγουμε», ένα έργο που ενοποίησε το κίνημα του ανθρώπινου δυναμικού και τις νέες ηλικιακές ομάδες σε μια πολυπολιτισμική σταυροφορία πιέζοντας για παγκόσμια κυβέρνηση.

Στο "Earth at Omega: Passage to Planetization", ο Keys περιγράφει περαιτέρω την ομάδα, δηλώνοντας:

Με μια λέξη, αυτά είναι μέλη της «Συνωμοσίας του Υδροχόου», ή ίσως πιο σωστά, μέλη της «Υδροχοϊκής Ανάδυσης», επειδή είναι το «κρυμμένο» ή «σωτήριο υπόλοιπο» που δημοσιοποιείται. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ενθουσιασμό, ένα νέο όραμα και τείνουν να ζουν τις νέες αξίες».

Στο Spirituality at the United Nations, ένα δοκίμιο που γράφτηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο Keys συζητά το ρόλο του ΟΗΕ στο να φέρει τον κόσμο κοντά πνευματικά, διακηρύσσοντας:

Είναι μια πρόκληση να συζητήσουμε για την πνευματικότητα στα Ηνωμένα Έθνη.

Είναι μια πρόκληση επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι θα σκεφτούν ότι ο ΟΗΕ είναι το αντίθετο της πνευματικότητας.

Πρέπει να αναφέρω, ωστόσο, ότι θεωρώ τα Hνωμένα Έθνη ως το πιο πνευματικό μέρος στον κόσμο σήμερα.

Ο ΟΗΕ είναι η πρώτη πλανητική εστίαση σε ανθρώπινο επίπεδο. Είναι το πρώτο μέρος που ενώνονται οι νευρικές απολήξεις όλης της ανθρωπότητας. Είναι το πρώτο μέρος όπου όλες οι ιδιότητες, τα χαρακτηριστικά και οι ουσίες όλων των ανθρώπινων ομάδων συγχωνεύονται και αναμειγνύονται. Είναι πραγματικά, ο πρώτος ναός της ανθρωπότητας».

Όπως πολλοί άλλοι, ο Donald Keys συνέβαλε σημαντικά στην προώθηση των ιδανικών της νέας εποχής, ενώ συνεργάστηκε με τον ΟΗΕ για να επιφέρει τη μετάβαση σε μια παγκόσμια κυβέρνηση.


David Spangler - Εκπαιδευτικός και New Age Community Builder Extraordinaire

Γεννημένος στην Αμερική και μεγαλωμένος χριστιανός, ο David Spangler έδωσε την πρώτη του δημόσια διάλεξη για τη νέα εποχή το 1964 σε ηλικία δεκαεννέα ετών.

Ο Spangler έχει μακρά ιστορία συμμετοχής στο κίνημα και είναι καθοριστικός σε αρκετές από τις οργανώσεις του.

Όπως και άλλοι νεοεποχίτες, ο Spangler επηρεάστηκε από ένα μείγμα εσωτερικών διδασκαλιών και ανατολικών θρησκειών. Στο βιβλίο του "Emergence: The Rebirth of the Sacred", περιγράφει τη σύνδεση:

Τελικά, κατέληξα να αντλώ σε μεγάλο βαθμό από τις εικόνες και τις κοσμολογίες που προσφέρει η εσωτερική παράδοση, ιδιαίτερα τα γραπτά της θεοσοφίας και της Alice Bailey, μαζί με εγχύσεις από τον χριστιανικό και βουδιστικό μυστικισμό, με κάποιο σουφισμό να ρίχνεται για καλό μέτρο.

Ο Spangler και η συνεργάτης του, Myrtle Glines, δίδαξαν νέο ηλικιακό ρατσισμό σε όλες τις ΗΠΑ.

Μέχρι το 1970, έφτασαν στην Ευρώπη και τελικά σε μια πόλη στη βόρεια Σκωτία που ονομάζεται κοινότητα Findhorn. Το Findhorn είχε κερδίσει την αναγνώριση για την κατασκευή κήπων σε άγονο έδαφος μέσω της επικοινωνίας με τα «πνεύματα της φύσης».

Η κοινότητα Findhorn ιδρύθηκε από τους Peter και Eileen Caddy και Dorothy Maclean το 1962.

Το μυστικό τους για τη μεγάλη κηπουρική βρισκόταν στη μυστικιστική επικοινωνία τους με τις «αόρατες, πνευματικές, διαμορφωτικές δυνάμεις μέσα στη φύση».

Καθώς το Findhorn μεγάλωνε από μια κοινότητα δώδεκα σε πάνω από 150 άτομα, η φιλοσοφία τους εξελίχθηκε στη «δημιουργία της νέας εποχής τώρα» και στη «σκέψη ως Γαία» σε αντίθεση με την αναμονή κάποιου αποκαλυπτικού γεγονότος για να την επιφέρει όπως κάποιες άλλες ομάδες.

Το 1972 η κοινότητα Findhorn καταχωρήθηκε επίσημα ως φιλανθρωπικό ίδρυμα και έγινε το Ίδρυμα Findhorn, το οποίο αυξήθηκε σε περίπου 300 μέλη μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980.

Ο Spangler υπηρέτησε ως συν-διευθυντής του. Το 1997, το ίδρυμα συνδέθηκε στο παρελθόν με τα Ηνωμένα Έθνη μέσω του Τμήματος Παγκόσμιων Επικοινωνιών (DCG).

Κατά τη διάρκεια του χρόνου του στο Findhorn, ο Spangler διεξήγαγε μια σειρά διαλέξεων που αργότερα δημοσιεύθηκαν στο βιβλίο του 1981 "Reflections on the Christ". Σε μεγάλο μέρος του βιβλίου, ο Spangler εκφράζει σκέψεις για τον κοσμικό Χριστό και μοιράζεται τις ίδιες απόψεις για τον Εωσφόρο όπως η Blavatsky και η Bailey, τα θεοσοφιστικά του παραδείγματα, γράφοντας:


Αυτό το ον που βοηθά τον άνθρωπο να φτάσει σε αυτό το σημείο [ολότητα] είναι ο Εωσφόρος.

Αυτός είναι ο ρόλος του. Είναι ο άγγελος της εξέλιξης του ανθρώπου. Είναι ο άγγελος του εσωτερικού φωτός του ανθρώπου... Και όπως θα δούμε, ο Χριστός είναι η γέφυρα μεταξύ των δύο που σημαίνει ελευθερία σε φανέρωση...

Όταν ξεκίνησε αυτό το μεγάλο σχέδιο εξέλιξης, ο άνθρωπος προχώρησε ως συνείδηση για να μάθει τη θεϊκή του φύση και ο Εωσφόρος πήγε μαζί του. Ο Εωσφόρος ήταν ακριβώς αυτό που υποδηλώνει το όνομά του – ο κομιστής του φωτός...» (σελ. 37, η υπογράμμιση δική μου)

«Ο Εωσφόρος έρχεται να μας δώσει το τελικό δώρο της ολότητας. Αν το δεχτούμε, τότε εκείνος είναι ελεύθερος και εμείς είμαστε ελεύθεροι. Αυτή είναι η εωσφορική μύηση. Είναι κάτι που πολλοί άνθρωποι τώρα, και τις επόμενες μέρες, θα αντιμετωπίσουν, γιατί είναι μια μύηση στη Νέα Εποχή... Στη συνείδηση της νέας εποχής δεν υπάρχει καλό και κακό». (σελ. 45, η υπογράμμιση δική μου)

Αφού εγκατέλειψε την κοινότητα Findhorn το 1973 και επέστρεψε στις ΗΠΑ, ο Spangler και ο συνεργάτης του ίδρυσαν την Lorian Association, της οποίας η αποστολή είναι να «προωθήσει την εμπειρία της ολότητας στον κόσμο και στον εαυτό μας μέσω μιας ενσαρκωμένης πνευματικότητας». Σύμφωνα με την Ένωση Lorian, η ενσαρκωτική πνευματικότητα ορίζεται ως:

"... Μια κατάσταση ατομικότητας που είναι εγγενής στο να είσαι άνθρωπος. Η ιερότητα της ενσωμάτωσης ως φυσικό πρόσωπο είναι ο πυρήνας των αρχών της Ενσαρκωτικής Πνευματικότητας.

Η Πνευματικότητα της Ενσάρκωσης βλέπει αυτή την ενσαρκωμένη κατάσταση ως Ιερή, γιορτάζει την ενσώματη φυσική φύση και τιμά τη σύνδεση με τη γη. Κάθε ατομική ζωή είναι πολύτιμη, γεμάτη νόημα και ικανή να φέρει πληρότητα και ευλογία στον κόσμο».

Άλλοι όροι μοναδικοί για τους Lorians περιλαμβάνουν το Φάσμα της Ζωής, όπου φαντάζονται «τη Γη ως μια τεράστια οικολογία μέσα στην οποία τα πάντα είναι ζωντανά...» και Gaianeering, «η αρχή της συνεργασίας με τη Γη ως ένα δυναμικό, ζωντανό ον, τη Γαία, για την προώθηση της σύνδεσης και της ολότητας στον κόσμο...»

Ο Spangler ήταν στενός συνεργάτης του Επισκοπιανού Αιδεσιμότατου James Parks Morton, κοσμήτορα του Καθεδρικού Ναού του Αγίου Ιωάννη του Θείου στη Νέα Υόρκη.

Συναντήθηκαν σε ένα συνέδριο της Lindisfarne Association όπου προήδρευε ο William Irwin Thompson, ένας άλλος στενός συνεργάτης του Spangler.

Ο Morton, υπέρμαχος της διαθρησκευτικής δέσμευσης, συνεργάστηκε με τον Spangler όχι μόνο για να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των χριστιανικών αιρέσεων, αλλά και για να ανοίξει την πόρτα σε νεοεποχίτες μέσω του συνεδρίου "The Earth Community".

Ο σκοπός του συνεδρίου ήταν «να δείξει ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων, από κοινότητες έως σχολεία και θρησκευτικά κέντρα, που είχαν συνενωθεί κάτω από τη σημαία της νέας εποχής, του πολιτιστικού μετασχηματισμού και του σεβασμού για τη Γαία». Το συνέδριο αργότερα γέννησε μια σειρά συναντήσεων με επικεφαλής τους Spangler και Morton. Για τη συνεργασία, ο Spangler έγραψε:

«Το γεγονός ότι ένας επισκοπικός καθεδρικός ναός, η μεγαλύτερη γοτθική δομή στον κόσμο, θα πρέπει να είναι το σπίτι μιας ομάδας της Νέας Εποχής, τα περισσότερα μέλη της οποίας δεν είναι καν επισκοπικά, μπορεί να φαίνεται παράξενο, αλλά είναι σύμφωνο με την ιστορία και τη φύση των ίδιων των καθεδρικών ναών».(!!!!!!)

Ο Dean Morton ήταν ένας οραματιστής οικουμενικός ηγέτης και συγκέντρωσε ρωμαιοκαθολικούς ιερείς, ιμάμηδες, ραββίνους και προσκεκλημένους ιεροκήρυκες όπως ο Αρχιεπίσκοπος Desmond Tutu και ο Δαλάϊ Λάμα.

Ο καθεδρικός ναός έχει βαθείς δεσμούς με τον ΟΗΕ, γιορτάζει την Κυριακή του ΟΗΕ για πάνω από 40 χρόνια (!!!!!!) και το 2022 περιλάμβανε ένα κήρυγμα από τον Csaba Kőrösi, τον 77ο Πρόεδρο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών.

Ο Morton εγκατέλειψε τον καθεδρικό ναό το 1997 και ίδρυσε το Διαθρησκευτικό Κέντρο της Νέας Υόρκης (ICNY), έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό που συγκεντρώνει μουσουλμάνους, Σιχ, Ινδουιστές, Βουδιστές, Χριστιανούς και Εβραίους με εντολή να «κάνει τη Νέα Υόρκη και τον κόσμο ασφαλή για θρησκευτική ποικιλλομορφία».

Το ICNY είναι επίσης μια ΜΚΟ που συνδέεται με τον ΟΗΕ μέσω του Τμήματος Δημόσιας Πληροφόρησης, γνωστού σήμερα ως Τμήμα Παγκόσμιων Επικοινωνιών.

Σαν να μην έφταναν αυτές οι δραστηριότητες για να προωθήσουν την ατζέντα της νέας εποχής, ο Spangler συνεργάστηκε επίσης με τους Donald Keys, U Thant και Norman Cousins ενώ υπηρετούσε στο διοικητικό συμβούλιο των Πλανητικών Πολιτών.

Ο Spangler εξακολουθεί να είναι ενεργός μέσω του Lorian Association όπου διδάσκει μαθήματα, γράφει ένα blog και χρησιμεύει ως πνευματικός διευθυντής.

Ίσως κανείς δεν έχει κάνει περισσότερα για να προωθήσει το παράδειγμα της νέας εποχής όπως ο David Spangler, τον οποίο ο φίλος του James Parks Morton περιέγραψε ως «... Ένας ιδιαίτερα σεβαστός υποστηρικτής της πνευματικής ενδυνάμωσης, μια αναγνωρισμένη επιρροή στο λεγόμενο κίνημα της «Νέας Εποχής»...

Το βαθύτερο μέλημά του είναι η ενδυνάμωση των ανθρώπων ώστε να απελευθερωθούν πραγματικά, να γίνουν αληθινοί συμμέτοχοι στη «νέα εποχή»... Ο David (Spangler) δείχνει ότι το παράδειγμα της «νέας εποχής» είναι πραγματικά «το πλανητικό χωριό», η εικόνα της αλληλεξάρτησης όλων των πραγμάτων.


Pierre Teilhard de Chardin – Ιησουίτης ιερέας και «πατέρας της Νέας Εποχής»

Ο Pierre Teilhard de Chardin γεννήθηκε το 1881 στη νότιο-κεντρική Γαλλία. Χειροτονήθηκε Ιησουίτης ιερέας το 1911. Σπούδασε φιλοσοφία, δίδαξε φυσική και χημεία και πήρε διδακτορικό στην παλαιοντολογία το 1922. Δίδαξε γεωλογία στο Καθολικό Ινστιτούτο στο Παρίσι, αλλά απολύθηκε και αργότερα εξορίστηκε λόγω ανορθόδοξων απόψεων σχετικά με το προπατορικό αμάρτημα και άλλα θέματα.

Μετά τη σύντομη θητεία του στο Παρίσι, ο Teilhard ταξίδεψε στην Κίνα και έγινε βοηθός έρευνας σε έναν άλλο Ιησουίτη παλαιοντολόγο.

Ήταν εκεί που ο ίδιος και οι συνάδελφοί του ερευνητές ανακάλυψαν τα απολιθώματα του «Ανθρώπου του Πεκίνου», έναν υποτιθέμενο χαμένο κρίκο στην εξέλιξη της ανθρωπότητας, αν και η σημασία αμφισβητήθηκε και ως δόλια.

Συμμετείχε επίσης στο σκάνδαλο "Piltdown Man", στο οποίο θραύσματα οστών παρουσιάστηκαν ψευδώς ως απολιθωμένα λείψανα ενός προηγουμένως άγνωστου πρώιμου ανθρώπου. Παρά αυτές τις ατυχίες, ο Teilhard έγινε ευρέως αναγνωρισμένος ανεξάρτητα από τις συγκρούσεις του με τις καθολικές διδασκαλίες.

Πριν από το θάνατό του το 1955, ο Teilhard έγραφε παραγωγικά, συγχωνεύοντας την πίστη του στην εξέλιξη με τις καθολικές διδασκαλίες.

Αν και οι φιλοσοφικοί συλλογισμοί του δεν έγιναν δεκτοί προς δημοσίευση από την Εκκλησία και καταγγέλθηκαν από τον Πάπα Ιωάννη XXIII, αδημοσίευτα αντίγραφα κυκλοφόρησαν (μετά θάνατον) ευρέως μεταξύ των κύκλων των Καθολικών και των Ιησουιτών.

Στο βιβλίο "Teilhardism and the New Religion", ο συγγραφέας Wolfgang Smith τεκμηριώνει πώς οι διδασκαλίες του Teilhard – που κάποτε θεωρούνταν αιρετικές – σύντομα έγιναν ευρέως αποδεκτές. Ο πρόλογος αναφέρει:

«Ο Κάρολος Δαρβίνος θα είχε εκπλαγεί πολύ αν έβλεπε το αθεϊστικά λοξό δόγμα του να μετατρέπεται σε θρησκευτικό δόγμα, έναν αυτοαποκαλούμενο υπερχριστιανισμό, όχι λιγώτερο, να χαιρετίζεται και να αγκαλιάζεται από τους ανθρώπους του κλήρου. Ωστόσο, όπως γνωρίζουμε, αυτή η απίθανη τροπή των γεγονότων συνέβη στις μέρες μας, χάρη στον Pierre Teilhard de Chardin, τον κάποτε εξόριστο Ιησουίτη μεταθανάτιας φήμης που εισήγαγε τον κόσμο στο Point Omega, τον «Θεό της Εξέλιξης», και σφυρηλάτησε αυτό που υποτίθεται ότι είναι ένα είδος επιστημονικής θεολογίας.

Ο Teilhard αναγνωρίζεται για τη γεφύρωση του χάσματος μεταξύ της θρησκευτικής αλήθειας και του επιστημονικού «γεγονότος» της εξέλιξης, αλλά στην πραγματικότητα δημιούργησε μια ενημερωμένη έκδοση της αρχαίας θρησκείας. Στις επιστολές του προς τη Leontin Zanta (στενή προσωπική φίλη), ο Teilhard ομολόγησε:

Αυτό που κυριαρχεί όλο και περισσότερο στα ενδιαφέροντά μου και στις εσωτερικές μου ανησυχίες, όπως ήδη γνωρίζετε, είναι η προσπάθεια να εγκαθιδρύσω μέσα μου, και να διαδώσω γύρω μου, μια νέα θρησκεία (ας την ονομάσουμε βελτιωμένο Χριστιανισμό, αν θέλετε) της οποίας ο προσωπικός Θεός δεν είναι πλέον ο μεγάλος "νεολιθικός" γαιοκτήμονας των περασμένων εποχών, αλλά η Ψυχή του κόσμου – όπως απαιτεί το πολιτιστικό και θρησκευτικό στάδιο στο οποίο έχουμε φτάσει τώρα» (σ. 114)

Τα γραπτά του Teilhard έχουν επηρεάσει δεκάδες επιστήμονες, μελλοντολόγους, ζηλωτές της εξέλιξης, περιβαλλοντολόγους, παγκοσμιοποιητές, αποκρυφιστές και νεοεποχίτες.

Πολλοί εντός της Καθολικής εκκλησίας έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο τους σχετικά με τον Teilhard με εγκρίσεις από αρκετούς Πάπες και Καρδινάλιους, συμπεριλαμβανομένου του σημερινού Πάπα Φραγκίσκου.

Σύμφωνα με τη Marilyn Ferguson, συγγραφέα του "The Aquarian Conspiracy", οι ηγέτες της νέας εποχής πίστευαν ότι ο Teilhard είχε τη μεγαλύτερη επιρροή στη σκέψη τους, σύμφωνα με τις απαντήσεις της έρευνας. Αυτό το συναίσθημα υποστηρίζεται από τον Gary Kah, συγγραφέα του "En Route to Global Occupation", ο οποίος έγραψε:

«Στην πραγματικότητα, ο Chardin είναι ένας από τους πιο συχνά αναφερόμενους συγγραφείς από κορυφαίους αποκρυφιστές της Νέας Εποχής».

Για να κατανοήσουμε ακόμα καλύτερα γιατί ο Teilhard είναι τόσο σεβαστός στους εσωτερικούς κύκλους, μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο του Christianity and Evolution, που δημοσιεύθηκε το 1971, ρίχνουν περισσότερο φως:

«Αυτό που προτείνω να κάνουμε είναι να μειώσουμε αυτό το χάσμα μεταξύ του πανθεϊσμού και του χριστιανισμού, αναδεικνύοντας αυτό που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε χριστιανική ψυχή του πανθεϊσμού ή την πανθεϊστική πτυχή του χριστιανισμού». (σελ. 56)

«Πιστεύω ότι ο Μεσσίας που περιμένουμε, τον οποίο όλοι αναμφίβολα περιμένουμε, είναι ο παγκόσμιος Χριστός, δηλαδή, ο Χριστός της εξέλιξης». (σελ. 95)

«Αν εμείς οι Χριστιανοί επιθυμούμε να διατηρήσουμε εν Χριστώ τις ίδιες τις ιδιότητες στις οποίες βασίζεται η δύναμή του και η λατρεία μας, δεν έχουμε καλύτερο τρόπο – ούτε καν άλλο – να το κάνουμε αυτό από το να αποδεχθούμε πλήρως τις πιο σύγχρονες έννοιες της εξέλιξης». (σελ. 127)

«... Μπορώ να σωθώ μόνο αν γίνω ένα με το σύμπαν. Με αυτόν τον τρόπο, επίσης, οι βαθύτερες «πανθεϊστικές» φιλοδοξίες μου ικανοποιούνται, καθοδηγούνται και καθησυχάζονται». (σελ. 128)

«... Μια γενική σύγκλιση των θρησκειών πάνω σε έναν παγκόσμιο Χριστό που τις ικανοποιεί όλες: αυτή μου φαίνεται η μόνη δυνατή μεταστροφή του κόσμου και η μόνη μορφή με την οποία μπορεί να συλληφθεί μια θρησκεία του μέλλοντος. (σελ. 130)

Τέλος, η σύνδεση μεταξύ του Teilhard και του ΟΗΕ μπορεί να γίνει μέσω του Robert Muller, ο οποίος τον ανέφερε άφθονα σε πολλά από τα βιβλία και τα γραπτά του.

"... Ο Teilhard de Chardin επηρέασε τον σύντροφό του [πατέρα de Breuvery], ο οποίος ενέπνευσε τους συναδέλφους του, οι οποίοι ξεκίνησαν μια πλούσια διαδικασία παγκόσμιας και μακροπρόθεσμης σκέψης στον ΟΗΕ, η οποία επηρέασε πολλά έθνη και ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Εγώ ο ίδιος έχω επηρεαστεί βαθιά από τον Teilhard».
- Robert Muller, "Most of All They Teach Me Happiness", 1985 (σελ. 116-117)

«Κάθε οπαδός του Teilhard θα αναγνωρίσει σε αυτό την πνευματική υπέρβαση που ανακοίνωσε τόσο εμφατικά ως το επόμενο βήμα στην εξέλιξή μας».
- Robert Muller, "Most of All They Teach Me Happiness", 1985 (σελ. 164)


Η μεγάλη «αίρεση» της χωριστικότητας


Η Alice Bailey και όλοι οι νεοεποχίτες πίστευαν ότι ο διαχωρισμός και η αποκλειστικότητα είναι μια μεγάλη αίρεση που στέκεται εμπόδιο στο δρόμο της πλανητικής ενότητας.

Υποστήριξαν επίσης τον πανθεϊσμό, με την Blavatsky να εξισώνει τον μονοθεϊστικό χριστιανικό Θεό με «μια βλάσφημη και θλιβερή καρικατούρα του πάντα άγνωστου». Ο David Spangler προχώρησε ακόμη περισσότερο, δηλώνοντας:

Μπορούμε να πάρουμε όλες τις γραφές, και όλες τις διδασκαλίες, και όλες τις πινακίδες, και όλους τους νόμους, και όλα τα marshmallows και να έχουμε μια χαρούμενη καλή φωτιά και ψητά marshmallows, γιατί αυτό είναι το μόνο που αξίζουν».
– Σκέψεις για τον Χριστό (σ. 73)

Αυτές οι δηλώσεις, μαζί με ολόκληρη τη φιλοσοφία της νέας εποχής, θα πρέπει να καταστήσουν σαφές ότι αν και ασπάζονται την ενότητα, την ενότητα και την αγάπη, είναι πολύ μισαλλόδοξοι στις μονοθεϊστικές πεποιθήσεις που είναι θεμελιώδεις για τον Χριστιανισμό, τον Ιουδαϊσμό και το Ισλάμ.

Μεταξύ αυτών των τριών, είναι σαφές ότι η πιο μισητή και στοχευμένη θρησκεία τους είναι ο Χριστιανισμός.

Υπάρχουν τρία πράγματα που όσοι ασχολούνται με τις πρακτικές της νέας εποχής δεν μπορούν να ανεχθούν.

Το πρώτο είναι να αποκαλείσαι αμαρτωλός που χρειάζεται σωτηρία. Πιστεύουν στην έμφυτη καλοσύνη και θεότητα όλης της ανθρωπότητας.

Δεύτερον, το γεγονός ότι η σωτηρία μπορεί να βρεθεί μόνο μέσω του Ιησού Χριστού. Πιστεύουν ότι όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον Θεό και καμμία θρησκεία ή σύνολο διδασκαλιών δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι ο μόνος δρόμος.

Η τρίτη και τελευταία προσβολή για τους νεοεποχίτες είναι η πεποίθηση ότι ο Θεός είναι ξεχωριστός και απείρως ανώτερος από τη φύση, την ανθρωπότητα και κάθε δημιούργημα.

Πιστεύουν ότι τα πάντα είναι Θεός και ο Θεός είναι μέσα σε όλα. Αυτά τα συστήματα πεποιθήσεων είναι σαφώς ασυμβίβαστα, εξ ου και η ώθηση της νέας εποχής να ενωθούν ενάντια στους μονοθεϊστές «αιρετικούς».

Η ουσία του Χριστιανισμού περιλαμβάνει την αναγνώριση της ανθρώπινης αδυναμίας και την ταπείνωση του εαυτού μας ενώπιον ενός Παντοδύναμου Υπέρτατου Όντος.

Η ουσία του Κινήματος της Νέας Εποχής περιλαμβάνει την αναγνώριση του ανεκμετάλλευτου ανθρώπινου δυναμικού και την υπερήφανη εξύψωση του εαυτού μας ως θεότητας σαν του Χριστού.

Ο Ιησούς Χριστός δήλωσε κατηγορηματικά ότι,

Ιω. 14,6 λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι᾿ ἐμοῦ.

Ο απόστολος Πέτρος επιβεβαίωσε τη διακήρυξη του Χριστού όταν ανακοίνωσε:

Πραξ. 4,11 οὗτός ἐστιν ὁ λίθος ὁ ἐξουθενηθεὶς ὑφ᾿ ὑμῶν τῶν οἰκοδομούντων, ὁ γενόμενος εἰς κεφαλὴν γωνίας.

Πραξ. 4,11 Αυτός είναι ο λίθος, τον οποίον σεις, οι πρωτοστατούντες εις την πνευματικήν οικοδομήν του Ισραήλ, τον επεριφρονήσατε ως άχρηστον και ο οποίος εν τούτοις έγινε θεμελιακό αγκωνάρι εις νέαν πνευματικήν οικοδομήν Ισραηλιτών και ειδωλολατρών.

Πραξ. 4,12 καὶ οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία· οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς.

Πραξ. 4,12 Και δεν είναι δυνατόν με κανένα άλλο πρόσωπον και τρόπον να επιτύχωμεν την σωτηρίαν, διότι δεν υπάρχει κανένα άλλο όνομα κάτω από τον ουρανόν και εις όλην την γην, που να έχη δοθή εκ μέρους του Θεού στους ανθρώπους, δια του οποίου, σύμφωνα με την βουλήν του Θεού, έχει ορισθή να σωθώμεν όλοι μας”.

Για τους νεοεποχίτες, η αποκλειστικότητα που απαιτεί ο Ιησούς Χριστός είναι αποτρόπαια.

Έχουν επινοήσει έναν άλλο τρόπο που αποκλείει τον αληθινό Χριστό και τους ακολούθους Του.

Ρωτήστε οποιονδήποτε με πεποιθήσεις της νέας εποχής τι πιστεύει σε σχέση με ότι ο Ιησούς είναι ο μόνος δρόμος προς τον Θεό και είστε σίγουροι ότι θα λάβετε απαντήσεις που χαρακτηρίζουν τη δήλωση του Χριστού ως «μισαλλόδοξη» και «ρητορική μίσους».

Ενώ κηρύττουν την ανεκτικότητα, την αποδοχή και την παγκόσμια ενότητα, εμφανίζονται υποκριτές λόγω της απόλυτης μισαλλοδοξίας τους στη δήλωση του Ιησού ότι η σωτηρία δεν μπορεί να βρεθεί σε κανέναν άλλον εκτός από τον εαυτό του.

Το Κίνημα της Νέας Εποχής είναι ένα φαινομενικά ακέφαλο κίνημα που περιλαμβάνει εκατομμύρια άτομα και χιλιάδες οργανώσεις.

Ωστόσο, πίσω από τα παρασκήνια όλοι οδηγούνται από τον Εωσφόρο / Σατανά, αυτόν που μεταμφιέζεται ως άγγελος φωτός και απατεώνας ολόκληρου του κόσμου.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο όλες οι διαφορετικές αιρέσεις μοιράζονται τις ίδιες βασικές πεποιθήσεις – ότι η ανθρωπότητα θα ανέλθει στη θεότητα μέσω της κατανόησης των μυστικών διδασκαλιών και βλέποντας τη θεότητα σε όλα τα έμβια όντα. Είτε είναι Ινδουιστές, Βουδιστές, Wiccans, Μπαχάϊ, αποκρυφιστές, μέντιουμ, σαμάνοι, αστρολόγοι, μυστικιστές, νεοπαγανιστές, Ελευθεροτέκτονες ή παραφυσικοί, μοιράζονται την ίδια κοσμοθεωρία που ξεκίνησε με εξαπάτηση στον Κήπο της Εδέμ.

Μυώντας τον Κόσμο στην Αποκρυφιστική Παγκόσμια Θρησκεία

Πολύ περισσότερο από μια πολιτική οντότητα που υποστηρίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, διεξάγει αποστολές ανακούφισης και αγωνίζεται για την ειρήνη, ο ΟΗΕ ενεργεί ως βιτρίνα για το απόκρυφο Κίνημα της Νέας Εποχής και ηγείται του σχεδίου μετάβασης του κόσμου στην εποχή του Υδροχόου της ενότητας, της συμμετοχικότητας και της παγκόσμιας συνείδησης. Τα λόγια του Donald Keys και της Alice Bailey μας διαβεβαιώνουν ότι αυτό είναι αλήθεια.

«Οι άνθρωποι που σκέφτονται τα Ηνωμένα Έθνη ως προπύργιο του αθεϊσμού, ως στερούμενα πνευματικότητας, χωρίς ηθική, κενά από πίστη, καλύτερα να το ξανασκεφτούν. Καλύτερα να σκουπίσουν τα πόδια τους και να σκύψουν το κεφάλι τους για να μπουν σε αυτόν τον Πρώτο Ναό της Ανθρωπότητας».
-Donald Keys, Earth at Omega: Passage to Planetization (σελ. 74)

Αυτή η «σωτήρια δύναμη» είναι η ενέργεια που η επιστήμη έχει απελευθερώσει στον κόσμο για την καταστροφή, πρώτα απ' όλα, εκείνων που συνεχίζουν (αν το κάνουν) να αψηφούν τις Δυνάμεις του Φωτός που εργάζονται μέσω των Ηνωμένων Εθνών. Τότε – όσο περνάει ο καιρός – αυτή η απελευθερωμένη ενέργεια θα εγκαινιάσει τον νέο πολιτισμό, τον νέο και καλύτερο κόσμο και τις καλύτερες, πιο πνευματικές συνθήκες.
- Alice Bailey, Η εξωτερίκευση της ιεραρχίας (σελ. 548)


Το δέυτερο μέρος αυτής της σειράς αποκαλύπτει το ρόλο του ΟΗΕ στα οικουμενικά και διαθρησκευτικά κινήματα που εργάζονται για την εγκαθίδρυση ενός παγκόσμιου θρησκευτικού συστήματος που αποκλείει τον Χριστιανισμό.


ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ

 

Πηγή: https://odysseiatv.blogspot.com

Read more »